ПОСТЕЊЕ

Muslimanite tocno znaat sto pravat.....taa e zrtva sto se pravi vo imeto na Allag dz sh kolku za tvoja informacija i uste nesto kolku za informacija toa go pravime so zadovolstvo.....a vie pojma nemate koga postite, kako postite, pa toa bilo so masko pa nebilo, pa nemalo gajle za nekolku dena, pa rastitelnoto bilo dozvoleno pa vo drugi denovi i drugoto bilo dozvonelo.............STVARNO STE VO KASA I NE SKATE DA GO PRIZNAETE TOA.......I STVARNO NISTO NE SE RAZBIRA VO VASITE POSTI!

Prvo nie miralem 1 nie postime spored pravilata koi ke gi odredi popot a tie pravila zavista od toa kakov hristijanin si pa kolku veruvas pa kolku ke izdrzis pa kakovo ti e zdravjeto, ne e poentata samo da postis so hrana tuku da postis i so telo i so duh. Sto znaci ako mozes za pocetok da postis samo tri dena i toa e
 napredok otkolku nitu eden den. Nesakam da ja navreduvam vasata vera onaka kako sto go pravis toa ti sakam samo so fakti da ti go pobijam onoj gresen vpecatok koj si go dobil. Ako se raboti za hrana site nie mozeme da postime so godini no koga se raboti za duhovno postenje e veke tuka e onaa teskata obvrska

marula напиша: Prvo nie miralem 1 nie postime spored pravilata koi ke gi odredi popot a tie pravila zavista od toa kakov hristijanin si pa kolku veruvas pa kolku ke izdrzis pa kakovo ti e zdravjeto, ne e poentata samo da postis so hrana tuku da postis i so telo i so duh. Sto znaci ako mozes za pocetok da postis samo tri dena i toa e  napredok otkolku nitu eden den. Nesakam da ja navreduvam vasata vera onaka kako sto go pravis toa ti sakam samo so fakti da ti go pobijam onoj gresen vpecatok koj si go dobil. Ako se raboti za hrana site nie mozeme da postime so godini no koga se raboti za duhovno postenje e veke tuka e onaa teskata obvrska

Свети Јован Златоуст вели: „Кога ќе слушнете за постот не плашете се од него како од страшен војвода: тој не е страшен за нас, туку за лошите духови. Ако те обзел лошиот дух, покажи му го лицето на постот, а тој окован со страв и врзан како со железни синџири ќе стане понеподвижен и од каменот, особено кога ќе ја види со него и неговата другарка молитвата.“ Затоа и Христос вели: „Овој род се истерува само со пост и со молитва“ (Матеј 17, 21). Па тогаш, штом е постот толку страшен за нашите непријатели и ги прогонува, потребно е да го сакаме и радосно да го примиме, а не да се плашиме од него.

Постот и молитвата ни се голем дар Божји, без кој за нас луѓето нема обожување и спасение. Тие се наше благодатно учество во Крстот Христов, па затоа и во Неговото Воскресение. Постот и молитвата ги осветил и ни ги подарил во Црквата Самиот Господ, Богочовекот Исус Христос, преку севкупниот Свој живот во тело меѓу нас луѓето. Господ постеше во пустината четириесет дена и четириесет ноќи и често се повлекуваше насамо на молитва. Оттогаш пa наваму, постот и молитвата во Црквата се запазуваат и се живеат како една од нашите најголеми светости. Доволен показател за спомнатото е животот на кој било од нашите Светии од Пресвета Богородица и Светите Апостоли, па до денес.

Вистински пост и молитва како благодатни дарови Божји постојат само во Црквата и никогаш надвор од неа. Тоа значи дека тој што пости и се моли треба да е крстен, да се причестува, да се исповеда, да ги почитува и да учествува во сите други Свети Тајни на Црквата.

Под пост, во поширока смисла на зборот, се подразбира севкупниот наш христијански живот и начин на постоење во Црквата, опфаќајќи ја тука и молитвата. Затоа, условно, постот можеме да го поделиме на телесен и духовен. Во потесна смисла под зборот пост најчесто го подразбираме телесниот пост, којшто е воздржува-ње од некои јадења во деновите и временските периоди што Црквата ги одредила во текот на годината. Овие денови точно треба да се запазат и никој да не измислува, без благослов, повеќе или помалку од она што Црквата од Светиот Дух вдахновена го определила.

При определувањето на телесниот пост треба многу да се внимава. Не е можно секој човек, секоја конкретна личност да си наложува и да се оптоварува со иста тежина. Во Црквата живеат, се спасуваат и деца во развој (од кои до нивната седумгодишна возраст воопшто не се бара телесен пост како подготовка за Причест) и изнемоштени, остарени луѓе, потоа луѓе болни или оптоварени со тешка физичка работа, како и жени, бремени или со доенчиња. На сите овие духовниот отец, свештеникот, ќе им определи пост според нивните телесни сили или ако треба и сосема ќе ги ослободи од него.

Постојат и луѓе коишто иако можеби немаат телесна слабост, духовно се слаби и не можат да го издржат целото правило на постот. Меѓу нив има и такви коишто допрва приоѓаат кон Црквата или после подолг период и се враќаат. Духовниот отец треба да биде многу внимателен со овие браќа и сестри христијани и да не ги оптовари со пост којшто е поголем од она што тие можат слободно и љубовно да го поднесат и да го прифатат. Одредувајќи им ја на овие луѓе вистинската мера на постот, но и пристапувањето кон Светите Тајни, ние многу ќе им помогнеме во понатамошното духовно растење. Од друга страна, пак, претераноста, неодмереноста во постот може да го парализира и запре нивниот духовен развој. Знаеме дека ни на новороденото дете не му се дава веднаш тврда храна, туку најнапред млеко. Ако оваа претпазливост е потребна за телесното растење дотолку повеќе е значајна и за духовното.

Еве што за ова пишува нашиот светогорски монах, големиот испосник и духовен отец, Епископот Велички Гаврил од Лесновскиот манастир, кој постојано живееше во најстрог пост: „Оние што воопшто не постат нека почнат да постат, ако мислат да се спасат и душата да им влезе во Царството Небесно. Но тие не можат веднаш да го усвојат целото правило, туку најнапред нека постат во среда и во петок, во првата и во последната недела од постот, а потоа со текот на времето ќе се трудат, а Господ ќе им помогне да го примат полното правило, така што по некое време и тие ќе постат уредно... Освен тоа, почетникот најнапред може во посните дни да не јаде месо и маст, а да јаде сирење и јајца, така што со текот на времето ќе мине на целосен пост.“ („Правила и одредби на Право-славната Црква за постот“, Епископ Велички Гаврил Светогорец). Како што можеме да забе-лежиме, карактеристика на светите луѓе од Црквата е голема строгост спрема себеси и големо снисходење и милост спрема послабите браќа и сестри.

Телесниот пост е неразделно поврзан со духовниот пост. Нема вистински пост без покајание и плач, без смирение, без молитва, без трпение, без љубов и милост кон ближните и без другите Свети Добродетели. Од телесниот пост духовниот отец, како што видовме, може да неразреши, но од духовниот пост - никој, па дури ни ангел од небото. Затоа, телесниот пост не е секогаш неопходен како подготовка за Света Причест, додека пак, духовниот е неопходен. Духовниот пост е самата суштина на христијанското живеење и постоење во Црквата. Сепак и телесниот пост многу го помага духовниот. На пример, многу помага за да се вежбаме во трпение, смирение и молитва, да владее во нас дух на покајание, а покрај тоа, од она што би го заштедиле постејќи, можеме да им дадеме милост и помош на сиромасите. Кога вака правилно би се разбрал постот, веруваме дека не би постоел христијанин кој би можел да се оправда ако не го држи постот.1

Оние пак, што побожно и редовно го запазуваат постот, секогаш треба да го почувствуваат како подготовка за Света Причест со Телото и Крвта Христови.

(извадок од Посланието „За постот, за молитвата, за исповедта и за Светата Причест“, од книгата „Слово од Елеуса“)

 

'64. Апостолско правило одШестиот Вселенски Собор:

Ако некој клирик се најде дека пости во ден Господов (не-дела) или во сабота, освен во едната (Великата) сабота, да би-де расчинет; а ако е мирјанин да биде одлачен.

69. Апостолско правило одШестиот Вселенски Собор:

Ако некој епископ, презвитер, ѓакон, ипоѓакон, чтец или пе-вец не пости во Светата Четириесетница или во среда и петок, освен кога за тоа му пречи телесна немоќ, нека биде расчинет, а мирјанин да биде одлачен.

marula напиша: Види вака јас погресно си разбрал јас за васиот пост ама воопсто нисто не казав ти сам од некаде си го заклуцил тоа јас за насиот пост ти објаснував. Да донекаде ти се тоцни фактите но мегутоа ние немоземе да бираме сто ке постиме или нема да постиме туку сто ке ни одредат тоа ке постиме а тие сто си ги навел како пример се светци и каде каде по праведни иод нас ние само мозе да се обидуваме да бидеме како нив мегутоа ни трепет не сме достојни како нив. знаци дека ја немаме ние таа Бозја сила да постиме како нив затоа сто ние сме полни со гревови

Mislam deka ti odgovoriv na posledniot tvoj post.

Marula... s.jovan zlatoust (koj e toj sea ???) nema vrska so evangelijata.