ЗЕМЈАТА ПЛАНСКИ ИЛИ СЛУЧАЈНО СОЗДАДЕНА?

Земјата - плански или случајно создадена?

Оваа тема ја замислувам научно-апологетска и однапред замолувам истата да биде поштедена од празни филозофирања и неврзани оф-топик муабети. Го почитувам секој став доколку е аргументирано подржан.

Мојот став е дека Земјата е плански и целисходно создадена од Творецот за истата да подржува живот и да биде наш прекрасен дом за живеење. Моите аргументи зад овој став се состојат во многубројните прецизно поставени параметри кои ја карактеризираат Земјата заедно со нејзината околина за да истата подржува живот.
Научниците се уште трагаат по докази за евентуално постоење на живот и на други планети, а не само на Земјата. Тоа е во ред, но во меѓувреме да се потсетиме какви се уникатни и строги услови треба да исполнува една планета, за да поддржува живот, и колкава е реалната веројатност да најдеме живот на друга планета.

Потребна е погодна галаксија - Само спиралните галаксии, каква што е нашата, можат да поседуваат услови за живот. А такви галаксии во вселената има само 5%. Преостанатите 95% од галаксиите се или елиптични или со неправилен облик. Кај елиптичните галаксии, образувањето на ѕвездите завршува уште пред да се образуваат доволни количества од потешките хемиски елементи во меѓуѕвездениот простор. А за да има услови за живот, неопходно е збогатено присуство на овие елементи. Проблемот, пак, со галаксиите со неправилен облик е во тоа што кај нив постојат активни јадра од хемиски елементи, кои со своето нуклеарно зрачење го уништуваат животот.

Потребна е посебна ѕвезда (сонце) - Познатите научници, Шкловски и Саган, пресметале дека ѕвездата, која би овозможила живот на планетата во нејзина близина, би морала да биде со строго определена маса. Ѕвезда која би имала поголема маса од нашето Сонце, би горела премногу брзо и енергично, со што
би оневозможила постоење на живот на соседната планета. Од друга страна, таа ѕвезда (сонце) не би смеела да биде ни со премногу мала маса, зашто во таков случај, планетата би била премногу близу до своето сонце и нивната меѓусебна интеракција би била таква што нема да овозможи услови за живот.

Потребни се погодни планети-придружнички - Во 1993 , истражувачот на планети Џорџ Ведерил (George Wetherill) од Институтот Карнеги во Вашингтонг, преку компјутерска симулација дошол до интересно сознание за нашиот Сончев систем. Имено, без планетата Јупитер, и тоа токму со таква димензија и токму на тоа растојание, планетата Земја би била 1000 пати почесто погодувана од комети и кометски материјал.

Погодна Месечина - Нашата месечина е уникатна меѓу небесните тела по тоа што е релативно голема во однос на својата планета (Земјата). Резултат од тоа е релативно силната гравитација на Месечината врз Земјата. А благодарение на тоа, крајбрежните води на океаните се прочистуваат, водата се меша (во спротивно ќе се усмрди, како некоја бара).

Погодна ротација на планетата - Ако една планета ротира премногу бавно, разликите во температурите преку ден и преку ноќ би биле многу големи. Од друга страна, ако една планета ротира многу брзо, брзината на ветровите би била катастрофални за каква било форма на живот. На пример, дури и еден мирен ден на Јупитер (ротира за 10 часа) создава ветришта со брзини од неколку илјади километри на час!

Гравитацијата на Земјата е идеално погодна. Ако е поголема, во атмосферата ќе има премногу метан и амонијак, кои би ги отруле лугето и животните, а ако е помала, ќе се изгуби неопходната вода во атмосферата.

Растојанието на Земјата од Сонцето е идеално погодна. Кога Земјата би била подалку од Сонцето, температурите на Земјата би биле премногу ниски за постоење на живот. Кога Земјата би била поблиску до Сонцето, температурите би биле премногу високи за живот.

Магнетното поле на Земјата е идеално за живот. Ако е поголемо, би имало силни електромагнетни бури; ако е послабо, озонската обвивка и животот на површината на Земјата не би биле соодветно заштитени.

Дебелината на кората на Земјата е идеална. Кога би била поголема, премногу кислород би преминувал од атмосферата во кората; кога би била помала, би имало премногу вулкански ерупции и тектонски пореметувања.

Односот меѓу вкупната и рефлектираната светлина што паѓа на Земјата е идеален за живот. Ако е поголем, ќе има многу голем ефект на стаклена бавча; ако е помал, ќе настапи замрзнување.

Озонската обвивка околу земјата е идеално димензионирана.
Нејзината средна дебелина изнесува само околу 3-4 милиметри, а сепак таа е најодговорна за ефектот на стаклена градина кој е од суштинско значење за одржување на климата на Земјата во рамките на дозволените граници за да истата може да подржува живот. Кога таа би била 2 пати потенка, температурите на земјата би биле над 70°Ц, би имало премногу ултравиолетово зрачење и Сонцето би не испржило. Исто така и ледените слоеви на половите би се одмрзнале и скоро сите острови и полуострови би биле збришани. И Холандија нема да биде исклучок. А доколку таа би била 2 пати подебела температурите би биле далеку под нулата.
Штетното влијание на озонските дупки, кои по површина се минимален процент од целата озонска обвивка, се само еден предвесник и доказ за оваа прецизно поставена заштитна обвивка од Создателот на нашиот дом - планетата Земја.

Концентрацијата на озонот горе е 1 молекула наспроти милион молекули гас, но без таа 1 молекула скоро секој човек на планетава би боледувал од рак на кожата предизвикан од неасорбираните UV-B зраци кои напаѓаат од сонцето.

Зачудувачки е колку тоа ние зависиме од тие 3 милиметри озон поставени на висина околу 25км над нас. 

Количеството на јаглерод диоксид во атмосферата на Земјата е идеално погоден за живот. Ако е поголем, ќе има многу голем ефект на стаклена бавча; ако е помал, ќе нема доволно фотосинтеза.

Бојата и  интензитетот на светењето на Сонцето треба да е погодна. Ако брановата должина на зрачењето е повеќе од црвената боја, ќе нема доволно фотосинтеза. Истото би се случило и ако бојата е поместена кон сината боја.

Наклонетоста на Земјината оска од 23.45° во однос на рамнината на нејзината орбита, игра голема улога во климатските промени на земјата, а уште поинтересно е што нашата месечина ја обиколува Земјата по орбиталната рамнина, додека секоја друга месечина во Сончевиот систем кружи околу својата планета по екваторијалната рамнина. Иако овој феномен останува мистерија за астрономите, знаеме дека само ваквата конфигурација ги овозможува појавите на плима и осека на Земјата, кои играат важна улога за животот на земјата.

Меѓу преостанатите параметри кои мораат да бидат многу точно погодени, ќе ги споменеме уште:

проѕирноста на атмосферата

атмосферскоит притисок

минерализација на почвата

сеизмичките активности

температурниот градиент на атмосферата

соодносот меѓу океаните и континентите

локацијата на белите џуџуња и нивната честота на појавувања

густината на планетата, и многу други параметри.

Ова што досега го изложивме е само дел од индикациите дека создавањето на галаксијата, ѕвездата, планетата, животот и неговото одржување е сложена, строга и високо интелегентна космичка функција, која бара крајно сложени и прецизно поставени параметри. Нема да си играме со бројките за да шпекулираме која е веројатноста да најдеме живот на друга планета, но нема да бидеме субјективни ако кажеме дека таа веројатност е многу мала. 

Заклучок: Земјата е плански и целисходно создадена од Творецот за истата да подржува живот и да биде наш прекрасен дом за живеење. 

Изменето од EvAngelos - 13.Октомври.2007 во 01:43

Внеси реплика	страница 12 3 11 >
Tweet