ПОСТЕЊЕ

Hello my dear Аџија 

 

аџија напиша: Постот е целосно како концепт погрешно сфатен во денешното православие... Од него се прави уште една лакрдија на вистинската внатрешна вера, која се заменува со физички аскетизам, никаде не пропишан, ниту побаран од Господа... Да, вистина е, отците и сите вистински христијани отсекогаш постат. Постот е заповедан од Бога и од Св. Писмо, но не во таков површен облик. НИКАДЕ, во Св. Писмо, на пример, немаме случај каде постот значи да не се јаде до зајдисонце, или да се јаде ова а да не се јаде она... Тоа се човечки ублажување и прописи кои едноставно не се во склад со тоа што Господ го бара.

 

Има Православни Христијани кои држат пост од полноќ до полноќ.

Има Православни Христијани кои држат пост од зајдисонце до зајдисонце (и ова се 24 часа, нели? )

 

Постот НЕ Е ЦЕЛ сама за себе, туку е СРЕДСТВО кое ме доближува до Господа. Телесниот пост, гледан сам за себе е рамен на диета. Важен е постот кој го пости мојата сокриена личност, мојот внатрешен човек.

 

Во постот се откажувам од моите задоволства кои ги предизвикува некој друг или нешто друго, освен Господ, за да би можел да бидам што поотворен личносно за Божјото Благодатно дејство, за да местата на моите задоволства ги исполни Господ. Значи, ако јас се воздржувам од јадење кое мене ме задоволува, тогаш се воздржувам од тоа јадење! Месо, сирење, млеко, јајца... тоа се во некоја општа смисла највкусните јадења. Затоа, во општ случај, за време на постот, тие се избегнуваат. Но, за секого од нас постот треба да го одреди Духовникот, кој ја познава и телесната состојба, но и потребите на мојот внатрешен човек.

 

аџија напиша: Постот треба да биде пред се прилика за духовно ојачување на човекот. Постот СЕКОГАШ во Библиските примери, значи ТОТАЛНО откажување од храна, за одреден период, не заради тоа што така ќе се направи некое слабеење, туку затоа што човекот ТОТАЛНО се фокусира на Бога: на молитва, читање на Св. Слово, на покајание и славопој. А кога човекот е целосно фокусиран на Бога, телесните потреби, каква што е храната, целосно го губат своето значење.

 

Многу е важно постот да не се сведе на НЕЈАДЕЊЕ НИШТО! Тој екстрем може штетно да влијае на моето психосоматско здравје. Друго, Православните Духовници секогаш излегувале во пресрет на реалните услови во кои секое нивно Духовно Чедо живее. Така, не може да му се даде пост со наполно нејадење на физички работник, кој цело време крева товар или работи тешка физичка работа. Не може пост со наполно нејадење да му се даде на човек кој работи напорна интелектуална работа, на пример, студент особено во време на испити или вработен кој работејќи со интензивно напрегање на умот, понекогаш и прекувремено останува на своето биро со мноштвото книги и хартии пред себе, или со својот компјутер и програмите и web страните кои ги работи со (понекогаш и екстремни) рокови зашто му е така наложено од претпоставениот. Не може да минат во наполно нејадење луѓе, кои поради таквиот ангажман на работното место - често патуваат на подолги релации. Не може во наполно нејадење да помине постот на еден човек, болен од било каква болест. Не може во потполно нејадење да помине постот на стари лица и/или изнемоштени лица. Сите случаи на луѓе кои сакаат да постат, треба да бидат разгледани од страна на Духовникот и тој да го постави своето Духовно Чедо на пост соодветен на неговите можности и потреби. Што се однесува на постот кој ти, драг Аџија го спомнуваш, тој, меѓу другото би требало да значи: Макар колку и да ти е важна за опстанокот или неважна за опстанокот во овој свет твојата работа, без оглед дали работиш напорна или поненапорна работа, задолжително напушти ја на одреден период, испости се целосно, но предвиди колку време ќе ти треба и за телесното враќање во доволна сила за да можеш да и’ се вратиш на работата , која ти е од Бога дадена, дадена за да придонесуваш за општото добро во овој свет и дадена за да можеш да опстанеш. НЕ ТРЕБА ДА БИДЕ ТАКОВ ПОСТОТ ! Дури и да решиш да постиш, нека Духовникот одреди мерка и видови на јадења со кои во периодот на постот, ем ќе постиш (и телесно), ем квалитетно ќе го работиш она на кое Господ те поставил. Служевните Свештеници на Христовата Црква Православна, во овој поглед се многу блиски со луѓето и им излегуваат во пресрет, никако не оддалечувајќи ги, пред се’ од Господа, и не оддалечувајќи ги од суштинската страна на постот. Духовникот може и да го “ослободи“ ПОТПОЛНО Чедото од пост, без оглед дали е среда или петок, без оглед дали е некој од посните годишни периоди, без оглед каков пост и да следува.

 

Една од целите на постот е и да не му се угодува на телото.

Во време на пост: нема ниту секс, треба да се потрудат и да ги откажат цигарите (бидејќи пушењето е нарушување на една од задачите која ние дадена од Креативниот Творец: да внимаваме и на здравоста на телото), нема алкохол. Треба трезвен и зауздан ум и зауздано тело, со кои владее нашата волја.

 

 

аџија напиша: Вистинскиот пост е оној после кој човекот излегува прочистен духовно, а не телесно. Сите оние попчиња кои измислуваат разни правила, ова смее ова не смее да се јаде во пост, само сакаат да ја ублажат стриктноста на вистинскиот пост, заради тоа што така бараат луѓето... И за крај, постот никогаш не смее да биде ОБВРЗУВАЧКИ. Тој секогаш мора да произлезе од искрена потреба и желба. Затоа предвелигденски, повелигденски, меѓувелигденски и какви уште не измислици, немаат никаква смисла врз човекот кој не е подготвен или не сака баш во тој момент да пости...

 

-------------

 

 

Во Православието има и редовни (“обврзувачки“) пости и пост кој му треба на човек кога има потреба. Сето се анализира и одредува од Духовникот: и кој пост да го пости Чедото и во колкава мера и на каков начин да пости или да не пости воопшто.

 

Но “обврзувачките“ пости се одлични и мора да се спроведуваат. Еве зошто: за да се научи Личноста на човекот на послушност. Да се научи да не си угодува себе, туку да биде послушник. Научувајќи се на послушност човекот се ослободува од егоизмот и во оваа смисла кај него се обновува онаа особина, која пред падот Адам и Ева ја злоупотребија и си направија лошо, а тоа е слободата на личноста на човекот: дали ќе ја стави на подлога: Му угодувам на Бога, или ќе ја стави на подлога: си угодувам себе (односно самиот себе сум си Бог). Бидејќи се знае ТОЧНО кој пост кога почнува и ТОЧНО колку трае, секој кој сака да пости се готви ПРЕД постот (под надгледување на Духовникот), за да го дочека подготвен и да испости онака како што, барем за еден чекор ќе биде поблиску до Господа и поблиску до Личното Спасение.

 

Во коментаров обрнав внимание само на телесниот дел од постот.

Постот со кој пости сокриениот човек се случува ПОСТОЈАНО и за време на “официјален“ пост и надвор од него. Во време на постот се ИНТЕНЗИВИРА Духовниот Живот и Духовниот Раст на Личноста и од пост на пост и од ден на ден (во и надвор од официјален пост) СЕ НАПРЕДУВА СЕ’ ПОВЕЌЕ кон Бога, кон Личното Спасение, ... се напредува во секое Добро.

 

Постот на сокриениот човек во време на “официјален“ посен период треба да биде потсетување на оние нешта врзани за душата, срцето, умот, волјата, кои Лчноста на човекот треба да ги прави постојано, секој момент, цело време додека сме во ова тело и во овој Живот на Земјата.

Sam si odlucuvas kolku ke si postis,sam si odlucuvas kolku ke se molis....

 

Зборот "пост" значи "не јадење", а не "не јадење вкусни јадења." Кога библиските личности постеле тие не селектирале храна (посно, непосно), туку тие едноставно - не јаделе.