ПЕСНАРИЦА НА МАКЕДОНСКИ НАРОДНИ ПЕСНИ

Ваташа
Ми заплакало селото, селото Ваташа
тринаесет роса младинци носат
Мокришко горе, в долови.

Целото село станало, станало на нога
дајте ги вамо нашите деца
еј Вие клети крвници.

Џелати клети не слуша, не слуша народот
митралез оган фрлија поган.
в градите машки младински
по тија млади полиња родни
ридишта голи Тиквешки.

Тогај се народ подигна, подигна младно
и тргна смело да запре семе
фашистичко клето за навек.

Гори балкан
Гори Балкан, гори Балкан
во горна Дебрца
во горна Дебрца, Балкан,
село Арбиново.

Стари Дејан свадба прави
свадба прави со ѕверови
од никаде помош нема
само Ѓурчин од Слатино.

Само Ѓурчин од Слатино
и тој Климе Злестовчето.

Ај! В Македонија глас се чует
Ај! В Македонија глас се чует
од нејзини сираци.

Ај! Душманите побеснале
колат, бесат се на ред.

Ај! Вие браќа Македонци
Вие славни јунаци.

Ај! Крв'о знаме да развејме
в македонски долини.

Ај! На знаме е напишано
„слобода или смрт”.

Ај! Нека чует и Европа
да робот се пробуди.

Ај! Македонија не се плаши
од нивниот јатаган.
Ај тој се фрлат како тигар
среде војски, јатаган.

Охрид, Охрид, убав, мил
я со солзи те оставил,
езерото убаво
тъга в сърце ми остави.

Дене, нокя плачам
на сърцето рана имам
защо майко яз отидох
в тугя тугина.

Со мойта мила сека вечер
шетам по езеро яз.
Устата й, косата й
сон за мене останая,
устата й, очите й
сон за мене останая.

А кому е жално либе,
а кому е мачно душо,
цел живот да те имам
и да умрам в тугина.

Охрид, Охрид, убав, мил
яз отидох надалеко.
Не знам дали ке се вратам яз,
не знам дали ке те видам яз.

Либето да го видам
секой ден за мене плаче,
да се вратам, да я видам,
за нея да умрам яз.

Македонско девоjче,
китка шарена.
Во градина набрана,
дар подарена.

Дали има на овој бели свет,
поубаво девојче од македонче.
Нема нема не ќе се роди,
поубаво девојче од македонче.

Нема ѕвезди поли~ни
од твоите о~и
Да се ноќе на небо
ден ќе раздени

Дали има на овој бели свет,
поубаво девојче од македонче.
Нема нема не ќе се роди,
поубаво девојче од македонче

Кога peсна запее,
славеј надпеее.
Кога оро заигра,
срце разигра.

Дали има на овој бели свет,
поубаво девојче од македонче.
Нема нема не ќе се роди,
поубаво девојче од македонче

Кога коси расплете,
како коприна.
Лична си ми полична,
од самовила.

Дали има на овој бели свет,
поубаво девојче од македонче.
Нема нема не ќе се роди,
поубаво девојче од македонче


Изменето од Alekta - 22.Март.2007 во 12:53

Лихнида каjче веслаше
по Охридското езеро,
наспроти, нејзе, рибари,
рибари - стари другари.

Рибари, стари другари,
кротко веслајте кајчето
да не ми прајте бранови,
рацете да си одморам.

Лихнида кајче веслаше
по Охридското езеро,
тивко си песна пееше,
Билјана платно белеше.

Лихнидо, моме Лихнидо,
ако ти прајме бранови
со весло ке ги скротиме
со љубов ке те гледаме.

Не сакам да ги скротите,
не сакам да ме гледате,
јас сакам мирно езеро
душата да си одморам.

Изменето од Alekta - 22.Март.2007 во 14:10

Каде сте, Македончиња?
Илјада деветсто четириесет и осмата,
Егеј наш македонски солзи пролеа.
Од гради топли, мајчински,
дечиња се отимаа,
по светот се распрскаа,
детски игри оставија.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.

Далечна е пролетта, четириесет и осмата,
далеку е детството, детство минато.
Спомен тажен остана,
за родна куќа таткова,
зборот плаче мајчински,
мајка не заборавајте.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.

Европа, Канада, Америка, Австралија,
глас свој сложно кренаа Македонците.
И ние право имаме,
слободно да живееме,
во земја наша таткова,
мила Македонија.

Каде сте, Македончиња,
каде сте, кај отидовте?
Жално плаче мајка егејска,
за вас плаче Македонија.