РАСУДУВАЊЕ

Св. Петар Дамаскин пишува за општите и посебните Божји дарови, па вели: 'Општите дарови се четирите стихии и сé што бидува од нив, како и сите чудни и страшни дела Божји, изложени во божественото писмо. А посебните се оние што Бог му ги дал на секој човек поединечно: било богатството заради милосрдие, било сиромаштијата заради трпение со благодарност; било власта заради правосудство и утврдување на добродетелите или потчинетоста и робувањето заради брзото спасение на душата; било здравјето заради помош на немоќните или болеста заради венецот на трпението; било разумот и вештината во добивањето на добродетели или немоќта и незнаењето заради покорното смирение... Сето тоа, иако изгледа спротивно едно на друго, сепак, според намената, сé е добро”. Во заклучокот вели дека сме должни да Му благодариме на Бога за сите дарови, а со трпение и надеж да ги поднесуваме сите маки и зла. Бидејќи сé што ни дава или ни допушта Бог, ни користи за нашето спасение.

СОЗЕРЦАНИЕ

Да Го созерцувам Господа Исуса како извор на радост, и тоа:

1. во маките на животот, што само Он може да ги замени со радост;

2. во ропството на страстите, што само Он може да го замени со радост на слободата;

3. во смртта, од која само Он може да нé воскресне.

10 ФЕВРУАРИ/23 ФЕВРУАРИ

1. Свештмч. Харалампиј. Овој голем светител бил епископ во Магнезија и пострадал за Христа во својата 113. година. Кога настанало страшното гонење на христијаните во времето на царот Септимиј Север, старецот Харалампиј не се криел од гонителите, туку слободно и јавно ја проповедал Христовата вера. Сите маки ги претрпел како во туѓо тело. А кога од него жив кожата му ја одрале, незлобивиот светец им рекол на царските војници: 'Ви благодарам, браќа, за тоа што истругувајќи го моето старо тело вие го обновивте мојот дух за новиот, вечен живот”. Многубројни чуда направил и многумина во верата обратил. Дури и царевата ќерка Галина го напуштила незнабоштвото на својот татко и постанала христијанка. Осуден на смрт и изведен на губилиште, св. Харалампиј ги кренал рацете кон небото и Му се помолил на Бога за сите луѓе, Бог да им даде телесно здравје и душевно спасение и да им ги умножи плодовите земни. 'Господи, Ти знаеш дека луѓето се месо и крв; опрости им ги гревовите и излеј ја благодатта Своја врз сите!" После молитвата, овој свет Старец Му ја предал душата своја на Бога пред џелатот да го спушти мечот врз неговиот врат. Пострадал во 202 година. Неговото тело го зела Галина и чесно го погребала.

БЕСЕДА

за гревот на оние кои тврдат дека гледаат

Да бевте слепи, грев немаше да имате... (Јн. 9:41)

Овие зборови на Евреите им ги рекол Оној Кој им го дал законот преку пророците да им служи како видело на душата. Евреите го примиле тоа видело, но замижале намерно и злобно. Затоа праведниот Господ им ги кажал овие зборови.

Овие зборови се вистинска правда, и тогаш, и денес, и засекогаш, бидејќи слепецот нема грев ако зачекори во туѓата нива или земе туѓа облека наместо својата. Ако, пак, тоа го направи оној што има очи, ќе направи грев и ќе прими осуда. Ако тоа го прави оној кој има очи, но ги затвори намерно и тој ќе направи грев и ќе прими осуда.

Што да се каже, пак, за оние кои ги примиле крштавањето и миропомазанието како две очи на душата, па сепак грешат како некрстени? На последниот суд со нив нема да се постапува како со слепородени, тука како престапници, кои самите себеси се казниле, самите себеси се ослепиле.

А, пак, што да се каже дури и за оние кои ги примиле и останатите благодатни тајни во православна полнота, и кои пред себе имаат пример на светителите, и кои непрестајно го слушаат укорувањето и опомената на Божјата црква, па сепак одат ли одат по грешен пат? На последниот суд таквите нема да се оправдаат со никакво слепило, туку ќе бидат судени како престапници, кои самите себеси, и на другите околу себе, со слепило се казниле.

Господи страшен, спаси нé од гревот. Господи милостив, отвори ни ги очите за патот на спасението. На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

РАСУДУВАЊЕ

Материјата не е лоша самата по себе, како што учеле некои христијански еретици (манихејците) и некои филозофи. Не само што таа не е лоша, туку не е ни единствен пренесувач на злото т.е. колку што е таа лоша, толку е и духот. Сета материјална твар е меланхолична и плашлива заради човековиот грев, но не е зла. Материјата е гнилежна, слаба и ништожна во споредба со бесмртниот дух, но таа сама по себе не е лоша. Ако е лоша, зарем Господ Исус Христос би го востановил причестувањето со леб и вино и зарем лебот и виното би ги нарекол Свое тело и Своја крв? Материјата да е сама по себе лоша, како тогаш луѓето би се крштавале во вода? Како апостолот Јаков би заповедал  болните да се помажуваат со масло? Како осветената водица би останувала надвор од расипување и како би имала чудотворно дејство? Како крстот би имал сила? Како Христовата облека би ја пронесла силата на Спасителот од која се излекувала крвоточната жена? Како моштите на светителите и иконите би биле толку чудотоврни и како би правеле толку добрини на луѓето преку царството на благодатта? Како би можело да дојде доброто кај луѓето преку злото? Не, не, материјата сама по себе не е лоша.

СОЗЕРЦАНИЕ

Да Го созерцувам Господа Исуса како добар трговец Кој дошол во светот како на пазар, да даде и да земе, и тоа:

1. да го даде Својот труд за да прими  многубројни плодови на радост од тој труд;

2. да даде Себеси да се понижи, поплука, испотепа, изгребе, избоде, распне, во Својата вечна слава да би ги вовел војската на своите верни;

12 ФЕВРУАРИ/25 ФЕВРУАРИ

1. Св. Мелетиј архиеп. Антиохиски. Овој голем и свет маж бил извонреден толкувач и заштитник на Православието. Сиот негов живот бил посветен на борбата против Ариевата ерес, која не Го признавала Синот Божји за Бог и хулела на Светата Троица. Трипати бил оддалечуван од својот архиепископски трон од еретиците и прогонет во Ерменија. Борбата помеѓу православните и еретиците се водела толку жестоко што еднаш кога св. Мелетиј во Црквата му говорел на народот за Божествената Троица во едно, неговиот сопствен ѓакон, еретик, притрчал и со раката му ја затворил устата. Не можејќи да беседи, Мелетиј беседел со знаци. Имено, тој ја кренал својата рака високо, отворил најпрво три прста и му ги покажал на народот, потоа ја затворил раката и кренал еден прст. Учествувал на II Вселенски собор каде што царот Теодосиј му укажал особена чест. На тој собор Бог пројавил чудо преку овој Свој архијереј. Имено, кога св. Мелетиј им ја докажувал на ариевците догмата за Св. Троица, тој прво кренал три прста, оддвоено еден по еден, па потоа ги склопил во едно и во тој миг се покажала светлина како молња од неговата рака пред сите присутни. На тој собор, св. Мелетиј го утврдил Григориј Богослов на цариградскиот престол. Порано, пак, тој го заѓаконил Василиј Велики и го крстил Јована Златоуст. По завршувањето на  соборот, св. Мелетиј го завршил својот земен живот во Цариград. Неговите мошти се пренесени во Антиохија.

2. Св. Алексеј митрополит Московски. Голем ерарх е на руската Црква во тешкото време на робувањето на рускиот народ под Татарите. Еднаш во детството ловел птици, па заспал и во сонот чул глас: 'Алексеј, зошто се трудиш залудно? Јас тебе ќе те направам ловец на луѓе”. Во својата 20. година се замонашил и со време станал митрополит Московски. Двапати одел во 'златната орда" татарска; првиот пат да го ублажи гневот на ханот Вердевир против рускиот народ, а вториот пат по повикот на ханот Амурат да му ја исцели жената од слепило. Три години таа жена била слепа, но оздравела и прогледала кога св. Алексеј ‘и прочитал молитва и ја помазал со осветена вода. После тешкиот и многуплоден живот, се упокоил во 1378 год. во својата 85. година и се преселил во дворовите Господови.

3. Преп. Марија. Девојка со машка одважност. По смртта на нејзината мајка, татко ‘и посакал да се замонаши. Но Марија не сакала да се раздвојува од својот татко, та по договор, обајцата се упатиле во еден машки манастир, и тоа: Марија со истрижена коса и во машка облека, како момче. Таткото умрел, а Марија се замонашила како машко и го добила името Марин. Во близината на манастирот имало гостилница. Ќерката на гостилничарот се загледала во божемниот монах Марин. По неуспешното кокетирање, го оптужила Марина за незаконски однос со неа, бидејќи таа со некој друг зачнала и родила син. Марија не се бранела, па затоа била изгонета со понижување од манастирот. Со туѓо дете во рацете таа проживеала во долината крај манастирот три години, поднесувајќи: и глад, и мраз, и секоја мака и оскудност. Во тоа време ќерката на гостилничарот полудела, а наскоро потоа и Марија умрела. Дури по смртта се дознало дека 'монахот Марин" бил женско. Лудата ќерка на меанџијата, пак, штом се допрела до моштите на св. Марија, оздравела и потоа го признала својот страшен грев. Св. Марија се упокоила и се преселила во бесмртната радост во 508 година.

4. Св. Антониј патријарх Цариградски. Најпрво бил голем подвижник со необично милосрдие, а потоа станал патријарх во времето на царот Лав Мудриот (889 - 912). Го замонашил и својот татко. Построил манастир над моштите на света Калија.

5. Св. Калија. Штедри раце имала кон бедните од чисто христијанско милосрдие, и како девојка, и подоцна, како омажена жена. Нејзиниот маж бил богат, но скржав. Враќајќи се еднаш од својот службен пат, тој видел дека жената го раздавала неговото богатство на сиромаси, па ја убил. Но Бог ја прославил оваа милосрдна душа на тој начин што од нејзините мошти се исцелиле мнозина болни. Уверувајќи се во тоа, св. патријарх Антониј подигнал манастир над нејзините мошти.