Напиши љубовен текст (дневник на вашата душа)...

Не ми гледај во усните додека молчам, ќе приметиш треперат.. на секој твој збор..
на секој твој шепот.. Не ми се доближувај..премногу сум кревка за да ги издржам емоциите
што како пенливи бранови ги исфрлаш на мене,
а јас нурнувам се подлабоко во твојата душа..Не ми дозволувај да се скршам..
прелиј ме со бакар..не дозволувај да останам свената роза..
остави и дождот да ме накваси, да наврнам, да го осетам студот.
Со цврсти камшици од љубов создадени удри по мене..нема да заплачам.
Јас само ќе уживам во една љубов..

Ќе станам маченик на среќата..

Душава само знае. А јас не можам да опишам, тешко ми е. Тешко ми е да спомнувам зборови кои можат да направат сосема погрешна слика за она што го доживувам. А го доживувам секојдневно. Јас тебе те очекувам, да се јавиш, да се појавиш, да се најавиш, да ја откажеш посетата. Ти него го очекуваш. Болно е. Се повеќе и повеќе. Ова бесцелно редење зборови. Небаре некој ќе правел гердан од нив. Од зборовиве. И ќе се перчи со него, како паун. За џабе. Он не те гледа, нема интерес. Ти се поретко ме гледаш мене. Го губиш интересот. На крајот би требало да остане само точка. Како сѐ да завршува. Но еве, после секоја од точкиве, почнувам нова реченица. Нова надеж, нов предизвик. Нов ден. Добро утро маченици. Оставете ја душата да собира материјал за ноќните размислувања и нурнете во светот на забрзана општествена дружба. Дружба без искреност, до мерка да се расплачеш пред сите и никој да не помисли ништо лошо за тебе. Сепак оставете го тоа за насамо, ноќе, кога ни најблиските нема да знаат што правите, вие душа од луѓе.

Била ја лепа, најлепша тих дана, очи јај сијале а усне плакале без пољубаца, нисам знао да је веч прошла младост јај рана, да горко пролаза њење дане уз мирису тамне марихуане, била ја дивана била ја дама ...звала се АНА ....

Убавите жени во мојот народ
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.
О неправда!
Тие им припаѓале на неизбрани мажи,
нивните коси дење сплетени во прцлиња
ноќе распуштени по градите и колковите.
Нивниот постап на препелица
набрзо го сопинала унечка,
нивната младост поминувала
како мирис на липа што го одвева ветрот.
Набрзо тие седнувале на порта
со наведната глава и издадени коленици,
со нечујна издишка.
Убавите жени, несреќните жени
тие брзо прецутувале
како цут од кајсија
како мајски јоргован.