Ние всушност не сакаме да го добиеме тоа што мислиме дека го сакаме.Среќата е не етичка работа.
Дали заради акцентот на Славој,или заради ова околу неетичноста која барем за Ивончето донесе краткотрајно блаженство со среќа прифатливо ми изгледа видеово.

zamislena напиша: Едни исти луѓе постојано имаат среќа. Тркалото на среќата изгледа веќе не е во возна состојба

Карма.

Среќата е кога го имаш здравјето и силата и со овие две ствари можеш се.Тогаш сфаќаш што е среќата.

Среќата е чувство, кое што се добива единствено на ЕДЕН начин, а тој е кога, сосема ненамерно, со однесувањето креираме убавина околу нас, која што ги радува другите, без притоа било кој, дури и само еден човек, да е тажен
Секое друго чувство, за кое што мислиме дека е среќа, е само заблуда и незнаење.
Тоа незнаење е причина за непрепознавање чувството на среќа тогаш, кога го доживуваме

Обичен напиша: Среќата е чувство, кое што се добива единствено на ЕДЕН начин, а тој е кога, сосема ненамерно, со однесувањето креираме убавина околу нас, која што ги радува другите, без притоа било кој, дури и само еден човек, да е тажен Секое друго чувство, за кое што мислиме дека е среќа, е само заблуда и незнаење. Тоа незнаење е причина за непрепознавање чувството на среќа тогаш, кога го доживуваме

Добар став ама мислам дека приоритетите треба да се стават на себеси (не од аспект на суета или егоистички). Зашто убавото што им го посакуваш на другите да не си го посакаш првинтсвено на себеси, како иначе ќе знаеш зашто е убаво..
тоа се некој мој гледни точки.. па бујрум ќе разглобиме   

Зашто среќата ја гледаме како дестинација а не како точка на поаѓање и сите останати точки? Зашто самиот образовен систем не учи така, па и се останато, ваљда...