Замоци

Иако наредбата на кралот Лудвиг Втори, кој го изградил замокот, била истиот да се сруши по неговата смрт, за среќа неговата желба не била исполнета, па на светот му останала уште една неверојатна градба, а Волт Дизни токму во овој замок ја пронашол инспирацијата за дворецот на Трнорушка.


Новиот лебедов камен е доказ дека соништата се остваруваат, а овој дворец некогаш бил само сон на малиот принц Лудвиг. Според зборовите на неговиот дедо Лудвиг Први, малечкиот принц уште од својата шест годишна возраст градел "изненадувачки добри градби" додека си играл со парчиња дрво.

Додека растел, младиот престолонаследник многу учел од својот татко, кралот романтичар Максимилијан Втори, кој во текот на обновувањето на старите резиденции не ангажирал градежници, туку театарски сликари.


Токму затоа малечкиот принц Лудвиг растел "заразен" од воодушевувачките легенди кои што биле насликани на ѕидовите на нивниот дворец, а од големиот број на јуначки легенди, една особено се издвојувала, а тоа била Легендата за лебедовиот витез Лохенгрин.

Лудвиг го наследил тронот кога имал само 18 години, по смртта на неговиот татко во 1864 година. Младиот крал наскоро одлучил да ги оствари своите детски сништа и го изградил замокот кој се вбројува во оние најубавите кои што светот денес ги има.


Првата градба која тој ја дизајнирал и изградил бил комплексот згради Херенчимс, потоа ја изградил кралската палата Линдерхоф и на крајот го изградил најубавиот од сите, дворецот "Neuschwanstein".

"Кога и двајцата веќе одамна ќе бидеме мртви, нашето тело на идните генерации се уште ќе им биде пример", напишал своевремено кралот Лудвиг. Затоа што дворецот бил градба од неговите соништа, за истиот кралот одбрал и локација од бајките, па во стилот на витешките дворци, изградбата на "Neuschwanstein" била планирана на карпите.


Како и својот татко, Лудвиг повеќе им верувал на сликарите отколку на градежниците, па затоа го ангажирал театарскиот сликар Кристијан Јанк за изработка на плановите и на 5 септември 1869 година бил поставен камен темелникот.

За Лудвиг, овој дворец не бил негов дворец, туку бајковит замок на лебедовиот витез Лохенгрин. Иако сликарот Јанк првобитно ја дизајнирал палатата како трикатна готска градба, Лудвиг за кратко време ги променил плановите и одлучил да направи романтичен дворец со пет ката, пред се затоа што верувал дека така повеќе одговара на легендата.