IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Здравје > Медицина
  Активни теми Активни теми RSS - Паркинсонова болест
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Паркинсонова болест

 Внеси реплика Внеси реплика
Автор
Порака
Hakuna Matata Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)
ZAOSTANAT

Регистриран: 27.Август.2010
Статус: Офлајн
Поени: 78
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Hakuna Matata Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Тема: Паркинсонова болест
    Испратена: 02.Септември.2010 во 22:18
SAKAM DA MI KAZITE ZA OVAA BOLEST KAKO SE LECI????? BLAGODARAM
Ситниците прават совршенство, а совршенството не е ситница. Затоа сметај го моето пријателство како дел од твојот живот.
Кон врв
BellaGrandma Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор

Game over

Регистриран: 10.Јуни.2010
Статус: Офлајн
Поени: 20029
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај BellaGrandma Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 02.Септември.2010 во 22:59
Паркинсонова болест

Што е Паркинсонова Болест?
Паркинсовата болест (ПД) спаѓа во групата на состојби наречени нарушувања во системот за моторика, која се појавува како резултат на недоволниот број на мозочни келии кои генерираат допамин. Првите четири симптоми на Паркинсоновата болест се треперење, или тресење на дланките, рацете, нозете, вилицата и лицето; згрченост или вкочанетост во мускулите и рбетниот столб; брадикинезија, или отежнато движење; и нарушување на правилната поставеност на телото, или нарушена рамнотежа и координација. Како што овие симптоми земат поголем замав, пациентите се соочуваат со потешкотии при одење, зборување и извршувањње на најобични секојдневни активности. Паркинсоновата болест обично ги напаѓа луѓето постари од 50 години. Раните симптоми на Паркинсовата болест се обично невидливи и се манифестираат постепено. Кај некои луѓе болеста зема замав за пократок временски период отколку кај други. Како што болеста напреднува, тресењето или треперењето кое е карактеристично за најголем дел од заболените од оваа болест започнува да им попречува во извршувањето на секојдневните активности. Други симптоми на оваа болест се депресијата и други психолошки промени; потешкотии при голтање, жвакање и зборување; уринарни проблеми или констипација; проблеми со кожата; и прекини при спиење. Не постојат крвни или лабораториски тестови кои можат да дијагностицираат Паркинсонова болест.

Дали болеста се лечи?
До денешен ден, не постои лек за Паркинсонова болест, меѓутоа има повеке лекарства кои можат драстично да го ублажат интензитетот на симптомите. Најчест лек кој се дава на пациентите е леводоп во комбинација со карбидон. Карбидонот го забавува трансформирањето на левадопот во допамин и на тој начин се обновува недоволното количество на допамин во мозокот. Иако леводопот успешно делува кај три четвртини од вкупно заболените од паркинсонова болест, не сите симптоми еднакво реагираат на овој лек. Најпозитивно реагираат симптомите на брадикинезија и згрченост, додека треперењето се елиминира само делумно. Проблемите со рамнотежата и другите симптоми не исчезнуват сосема. Антиколингерите можат да помогнат при појава на тресење и згрченост. Други лекарства, како што се бромокриптинот, перголидот, прамипексолот и ропиниролот делуваат како замена на допаминот во мозокот, со што ги тераат невроните да реагираат на начин на кој би ги поттикнал допаминот. Амантадинот, како антивирусен лек, исто така се употребува да го ублажи интензитетот на симптомите.
Во некои случаи, доколку пациентот не реагира на лекарствата се применува хируршкиот пристап. Терапијата наречена длебока стимулација на мозокот (ДБС) се одобри од страна на Управата за Храна и Лекови на САД. При ДБС, во мозокот се имплантираат електроди кои се поврзуваат со мал електричен управувач наречен генератор на пулс, кој може да се програмира однадвор. ДБС ја намалува потребата од ловодопот и другите слични лекови, ги намалува несаканите движења наречени дискинези кои се чести секундарни ефекти од употребата на леводоп. Исто така помага во намалувањето на зачестеноста на синптомите и го намалува тресењето, забавеноста на движењата и проблемите при одење. ДБС бара внимателно програмирање на направата за стимулирање за да може да функционира правилно.

Лекарства
Леводоп
Леводопот претставува 'стандардно-најдобар' третман за Паркинсоновата болест иако најновите докази укажуваат на фактот дека леводопот предизвикува долготрајни секундарни ефекти кои се резултат на терапијата за Паркинсоновата болест. Многу пациенти забележуваат подобрување на состојбата речиси веднаш по започнување на терапијата, додека кај некои подобрувањето се забележува по неколку месеци, па дури и години.
Краткотрајните секундарни ефекти се невообичаени а се карактеризираат со гадење, халуцинации, замореност и неспособност за размислување. Обично пациентите страдаат од подолготрајните секундарни последици, околку 50-75 проценти од пациентите страдаат од дискинези или несакани движења како последица од терпијата со овој лек. Мало количество на леводоп (1.5 хрс) може да предизвика појава на дискинеза.

Допамин агонисти
Допамин агонистите делуваат со директно стимулирање на примателите на допаминот за ревитализирање на умирачките мозочни келии. Во овие лекови спаѓаат бромокриптинот, лисуридот, перголидот, каберолголинот, ропиниролот, талипексолот (достапен само во Јапонија), прамипексолот и апоморфинот. Во секој случај, овие лекови се помалку ефикасни од леводопот, посебно за понапредните фази од Паркинсоновата болест. На пациентите им се препорачува средство против мачнини (домперидон) барем во првите две недели од третманот.
Секундарните ефекти од допамин антагонистите се слични како и од ловодопот иако гадењето и менталните нарушувања како што се халуцинациите обично се манифестираат почесто. Неодамна, клиничките истражувања покажаа дека доколку Паркинсоновата болест започне да се лечи во раниот стадиум, третман со допамин антагонистите како што се ропиниролот, канерголинот, прамипексолот или перголидот ја намалува веројатноста за појава на дискинеза (која обично е резултат на терапијата со леводоп) за околу 50 проценти. Овие истражувања укажуваат на фактот дека почетниот третман кај помладите пациенти заболени од Пасркинсонова болест може да започне токму со овие допамин антагонисти пред да се продолжи со леводопот во подоцнежните фази. Долготрајноста во употребата на лекови како што е каберголинот може да се окаже како ефикасен третман за потешкотиите кои се појавуваат ноќе кај многу пациенти заболени од Паркинсонова болест.

Апоморфин
Апоморфинот обично се внесува под кожата со инекција или преку инфузија над 12, 18 или 24 часа. Главните секундарни ефекти се формирање на израстоци на кожата, гадење, зевање и поспаност. Апоморфинот често се дава на пациенти кај кои оралните лекарства не се повеке ефикасни. Лекот го има во вид на пенкало, што им овозможува на пациентите сами да го инектираат лекот - слично на инсулинските инекции кај дијабетесот.

ЦОМТ инхибитори
Катехол-O-метил-трансферас (ЦОМТ) ги продолжува благопријатните ефекти на леводопот. Постојат два ЦОМТ инхибитори, толкапон и ентакапон. Толкапонот не се употребува во многу земји вклучувајки ја и Велика Британија, бидејки во ретки случаи предизвикува труење на црниот дроб. Ентакапонот се користи во Велика Британија и обично се користи во раната фаза на Паркинсоновата болест штом помине дејството на леводопот.

Селегилин
Една студија на Групацијата за Проучување на Паркинсоновата Болест во Велика Британија укажа на фактот дека 60 проценти зголемена смртност се јавува кај пациенти кои долго време биле лекувани со селегилин. Ове го немаше во претходните студии, додека една неодамнешна студија во Шкотска укажа на фактот дека терапијата со селегилин не е причина за зголемената смртноста кај пациентите заболени од Паркинсонова болест.
Секундарните ефекти вклучуваат халуцинации, нарушување во спиењето, нервоза, низок притисок (паѓање на крвниот притисок при стоење) и проблеми поврзани со престанување на употреба на лекот. Поблага форма на селегилинот (види подготовка) е достапна за употреба.

Амантадин
Амантадинот е благ антивирусен агент кој се употребува кај помладите пациенти кој ја забавува потребата од употреба на леводопот. Ако се зема во појаки дози, амантадинот може да дејствува и како лекарсство против дискинезата. Амантадинот може да предизвика визуелни халуцинации, збунетост и вознемиреност. Треба да се зема по една доза наутро за да ги спречи тешкотиите при спиењето. Може да предизвика специфично губење на бојата на нозете (ливидо ретикуларис).

Антиколингерици
Најчестите видови на антиколингерици се бензексолот, проциклидинот, бензатрофинот, орфенадринот и бипердинот. Ако се користат во комбинација со леводопот, помагаат при контролирањето на тресењето и дистонијата (абнормалитети при стоење). Кај повозрасните пациенти можат да предизвикаат збунетост и да го забрзаат процесот на заборавност. Други секундарни ефекти се неконтролирано мокрење, констипација, заматено гледање, сушење на устата и искривување на глаукомот. Антиколингериците се употребуваат ретко како терапија за Паркинсонова болест.

Каква е прогнозата?
Паркинсовата болест е и хронична, што значи дека трае подолг временски период, и прогресивна, што значи дека симптомите се влошуваат со тек на времето. Иако некои лица стануваат целосно неспособни, кај други се појавуваат само помали потешкотии во системот за моторика. Тресењето е главниот симптом кај некои пациенти, додека кај други тресењето претставува еден од помалите проблеми, за сметка на други од кои страдаат со поголем интензитет. Никој не може да предвиди кои симптоми ќе бидат карактеристични кај еден пациент, бидејки интензитетот на симптомите е различен за различни случаи.
Национален Институт за Невролошки Нарушувања и Мозочен Удар (НИНДС)

Image

Паркинсонова Болест
Паркинсонова Болест - Парализирачко Тресење


Во светот има околу четири милиони луѓе заболени од Паркинсонова болест и оваа болест е втора по ред хронична невродегенеративна болест по Алцхајмеровата. Во медицината првите податоци кои укажуваат на оваа болест се стари речиси 200 години, а прв ја споменал лекарот од Лондон Џејмс Паркинсон. Два века подоцна, сеуште се трага по ефикасен лек .

Џејмс Паркинсон ја опишал хроничната, прогресивна состојба како "парализирачко тресење" бидејки нападите на тресење (треперење) се едни од најчестите и најочигледните симптоми. Згрчените или "смрзнати" мускули, забавеност на движењата и трапавоста се исто така карактеристични симптоми на Паркинсоновата болест (ПД). Најголем број од пациентите исто така чувствуваат депресија, делумно како резултат на болеста (која ги напаѓа нервните келии на еден дел на мозокот) и делумно поради емоционалната криза која несомнено следи по откривањето на болеста. Ако се земе се заедно, не е чудно што многу пациенти заболени од Паркинсонова болест сеуште сметаат дека постојат предрасуди во врска со болеста и се чувствуваат непријатно да им се доверат на колегите, па дури и на најблиските роднини и пријатели.

Факт е дека животот на секој човек се обремени за една болест повеке со откривањето на Паркинсоновата болест. Се додека не се пронајде ефикасен лек, состојбата при оваа болест постепено ќе се влошува и многу пациенти во крајниот стадиум на болеста можат да се најдат врзани за инвалидска количка или да завршат во болница.

Добрите вести се дека, благодарение на новите пронајдоци во медицината во последните години, болеста може успешно да се контролира се доколку се открие на време за да се започне со соодветен третман. Многу пациенти заболени од ПД продолжуваат да работат и да живеат без поголеми потешкотии многу години по откривањето на болеста.

Самото откривање на болеста претставува проблем бидејки симптомите на оваа болест можат често да се замешаат со симптоми на некоја друга болест. Поставувањето на неправилна дијагноза, посебно во првите фази на болеста е честа појава и многу пациенти заболени од Паркинсонова болест никогаш не ја добиваат вистинската дијагноза (состојбата може да се открие дури по смртта). Други лица кои ги манифестираат сите симптоми на Паркинсонова болест со години се лечат од оваа болест за многу подоцна да откријат дека лекарите згрешиле при дијагнозата и дека даденото лице никогаш не било заболено од Паркинсонова болест!

http://EzineArticles.com/

Можат се да ти земат - богатството, најубавите години, радоста и сите заслуги, но секогаш ќе ти останат соништата за одново да го создадеш светот кој ти го украле.
Кон врв
Hakuna Matata Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)
ZAOSTANAT

Регистриран: 27.Август.2010
Статус: Офлајн
Поени: 78
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Hakuna Matata Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 02.Септември.2010 во 23:03
fala
Ситниците прават совршенство, а совршенството не е ситница. Затоа сметај го моето пријателство како дел од твојот живот.
Кон врв
BellaGrandma Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор

Game over

Регистриран: 10.Јуни.2010
Статус: Офлајн
Поени: 20029
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај BellaGrandma Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 02.Септември.2010 во 23:03
Можеш и ова да го читнеш ако не ти е тешко.


Можат се да ти земат - богатството, најубавите години, радоста и сите заслуги, но секогаш ќе ти останат соништата за одново да го создадеш светот кој ти го украле.
Кон врв
Jorgovan4 Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 11.Јули.2013
Статус: Офлајн
Поени: 1
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Jorgovan4 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Јули.2013 во 20:22
Баба ми е болна веќе 7 години од Паркинсон и повеќе не и делуваат лековите толку и и предложија крвта да се прочисти. Ме интересира дали некој знае нешто во врска со ова да сподели дали е добро и колку е корисно.
Фала :)
Кон врв
Valerija Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Ноември.2005
Статус: Офлајн
Поени: 105588
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Valerija Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 26.Март.2014 во 21:20
Паркинсонова болест

Паркинсоновата болест, или уште позната како Paralysis agitans, е невродегенеративно заболување кое ги напаѓа моторните функции и говорот. Болеста се јавува како резултат на дегенерација на допаминергичните неврони во базалните ганглии, поточно во substantia nigra (pars compacta) и locus coeruleus.

Заболувањето се појавува со речиси еднаква дисперзија по пол на возраст од 20-80 години, но најчесто околу 55-та година од животот. Доколку болеста почне пред 20 годишна возраст се означува како јувенилен Паркинсонизам кој е или херидитарен или е во состав на Вилсоновата или Хатинговата болест.

Од оваа болест боледуваат и некои познати личности: боксерот Мохамед Али и глумецот Мајкл Џ. Фокс кој годишно инвестира милиони долари за истражување на болеста и откривање на лек. Од неа боледувал и покојниот папа Јован Павле II.



Етиологија

Причините поради кои настанува Паркинсонизмот не се точно познати, но постојат теории за етиологијата и патогенезата на ова заболување. Не е исклучен и генетскиот фактор.

Според некои теории патогенезата на заболувањето е поради ендогена интоксикација (ензимска оксидација и автооксидација на допаминот, зголемена концентрација на слободни радикали кои можат да ги оштетат моноаминските неврони).

Етиолошка можност е и развојот на постенцефалитичен Паркинсонизам.

Паркинсонизмот може да биде предизвикан и од некои лекови. Најпознати лекови кои можат да доведат до слика на паркинсонизам се: фенотијазини, бутирофенони, Reserpine, тетрабензин. Овие лекови се допамин-рецептор антагонисти и не дозволуваат допаминот да се врзе за рецепторот поради што се јавува реверзибилен јатроген Паркинсонизам. Паркинсонизам можат да предизвикаат и егзогени токсични супстанци, како што се манган, јаглен дисулфид, СО и др. Индуцираниот Паркинсонизам се јавува и кај интравенските корисници на дрога и кај некои лица кои работат во лаборатории, а кои во текот на работата се изложени на отрови.

Постои и т.н. посттрауматски Паркинсонизам.

Клиничка слика

Кај болните од Паркинсонова болест се забележуваат карактеристични симптоми кои што не можат да се заборават. Ваквиот болен има забавен и отежнат од и специфичен став на телото. Рацете му се флектирани и приближени до телото кое е наведнато нанапред (антеропулзио). Болниот изгледа масковидно, со „масно лице” (facies oleata и хипомимија).

Петте карактеристични знаци на паркинсонизмот се:

- тремор;
- ригор;
- брадикинезија;
- нарушени постурални рефлекси;
- абнормално движење.

Треморот е присутен во мирување, карактеристичен, како броење пари со палецот и показалецот. Исчезнува при волеви и други целни движења, а се потенцира при блага возбуда. Може да започне на едниот екстремитет, а подоцна да се прошири на главата, вилиците и јазикот, за на крај да се прошири на целото тело. Постои и т.н. акционен тремор на рацете кој се одржува при волеви движења, а се губи при релаксација.

Ригор претставува нарушување на мускулниот тонус, хипертонија од типот „запчаник на часовник” – Негров феномен кој е најприсутен на екстремитетите и вратот.

Брадикинезија - Кај болните постои губење на автоматските движења (автоматско движење на рацете при одење). Сите рутински движења се забавени (одржувањето на личната хигиена, запетлувањето, јадењето, вртењето во кревет и сл.). Мора да се спомнат знаците од типот на хипомимија (масковидно лице), хипофонија (мек, променет говор), брадилалија (забавен говор), микрографија (ракописот е променет, ситен и бавен) и тахифемија (монотон говор без модулација, а со поврзување на зборовите).

Губењето на постуралните рефлекси значи губење на здобиената способност за станување, слободно и спретно одење, снаоѓање во средината за да не се падне и слично. Болните често паѓаат и стануваат неспретни.

Како секундарни симптоми може да се појават: депресија, констипација, инконтиненција, деменција и пореметување на спиењето.



Терапија

Терапијата за Паркинсоновата болест се дели на конзервативна и хирушка.

Конзервативната терапија има за цел на му овозможи на болниот колку што може подолго време да биде во добра функционална состојба. Мора да се нагласи дека не постои шема или општи дози за применетите лекови. Потребен е индивидуален пристап за секој болен затоа што секој болен има свој сет на симптоми и тек на болеста, а лекарот треба да е фамилијаризиран со болеста имајќи ги во предвид психо-социјалните аспекти на заболувањето.

Паркинсоновата болест е хронично прогресивно заболување и затоа третманот се применува доживотно. Лековите и дозите се менуваат во зависност од симптомите и несаканите ефекти.

Терапијата може да биде:

Медикаментозна - Се заснова на дополнување на редуцираниот допамин. Како лек од прв избор, во раните стадиуми на болеста, се повеќе се користат МАО-Б инхибиторите - тие ја инхибираат разградбата на допаминот до хомованилинска киселина и со тоа ги подобруваат симптомите. Амантадин е исто така корисен во раниот стадиум, тој го зголемува ослободувањето на допамин во мозокот. Доколку дејството на овие лекови е недоволно, кај млади пациенти се отпочнува со не-ерголински допамин-агонисти (пр. Ropinirol, Pramipexol), кои што само во раните стадиуми на болеста се еднакво ефективни како и L-Dopa. Кај постари пациенти се започнува веднаш со L-Dopa, во комбинација со Decarboxylasa-инхибитор, којшто ја инхибира раната разградба на L-Dopa во организмот. Понекогаш во комбинацијата се додава и COMT-инхибитор (пр. Entacaponum, Tolcaponum), којшто дополнително ја зголемува биорасположливоста на допаминот.

Хируршка - Се состои од имплантација на стимулатори во одредени јадра на таламус или Globus Pallidum. Особено длабоката мозочна стимулација во Nucleus Subthalamicus или Globus Pallidus дава задоволителни резултати како хируршка метода.

Физикална - Покрај медикаментозната терапија, физикалната терапија е задолжителна кај овие пациенти. Со неа се постигнува подобрување на движењата и координацијата. Препорачлива е и логопедска терапија.

Дополнителна терапија - Психичко згрижување и едукација, како на пациентот, така и на неговите најблиски, се покажало како целисходно.

Автор: д-р Стеван Цветкоски
Јакиот човек има само една слаба страна-жената што ја сака!
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,234 секунди.