Сакам да ти кажам...

Врати ми се, стар и побелен кога ќе престане да ти врие крвта,

времето нека ти вреже брчки на лицето,

рацете нека ти свиснат уморни и истрошеноста од светот нека се вгнезди во твоите коски,

Налеј се со искуства, многу жени, лажни љубови ...(Љубовта е си е Љубов, што може да биде лажно во Љубовта?)

Нека светот во плими и осеки ги натопи твоите брегови.

Дај му ги на светот твоето тело, твојот плам, твоите успеси.

Твоите прсти се извалкани од гнасата на твоите грешки,камчиња и карпи од неуспеси оставиле траги на твоите стапала,

спомените истекуваат низ дупките на твојата душа,

Твоите промашувања ти седат на рамената како мајмуни,

Си бил поттик за тага и солзи,

Ајде врати ми се, испукан и со побелена коса, рапав и истрошен,

Наскоро твојата глувотија ќе ѕвони со моето име.

Дај му ги на светот твоето тело, твојот плам,

Врати ми се со она што е мое.

Наскоро твојата глувотија ќе ѕвонисо моето име.

Дај му ги на светот твоето тело, твојот плам,

Врати ми се со она што е мое.