Дали сте љубоморни?

 

P.S. Да појаснам малу подобро, замисли дека љубиш некого, но од било која причина немаш намера да живееш со него. Доколку видиш дека тој нашол соодветна личност со која сака од љубов да го сподели својот живот, дали ќе бидеш среќна поради тоа или не?

 

Ако е тоа така, тогаш која е разликата со случајот кога би сакала да го споделиш од љубов твојот живот со него? Зошто тогаш би била љубоморна доколку го видиш оноа истото кажано во претходниот параграф ?

 

Размисли, која е разликата и каде лежи проблемот во сето тоа ?

 

 

 

Јасно, не е дека не се согласувам... сепак, не зборев за облик на љубомора во екстремни случаеви... Но и тој страв кога како ќе се протолкува. Некогаш е незаснован но  некогаш се случува нешто реално. Не сметам дека секогаш треба да се негира тој страв, некогаш е во ред да се провери ситуацијата не со драматизирање туку со муабет за ако може нешто да се поправи да се поправо со време. 

Да, јас се плашам да не ја изгубам саканата личност, но со генерализирање ништо... Што ако имам реални причини за јадот и не се на фантазматско ниво? Што ако постои реален проблем? Дали одговорот е let it go, не прави attachment? Тоа што го правиме е во наша контрола, да, се е до нас, но некогаш како единствен избор ни останува само да го прифатиме тоа што го доживуваме се додека не се освестиме можеби што правиме. Јас напати се обидов да се одвојам од стравот,  но силен е, навистина многу силен со тоа што и посесивноста расте. Не секаде и секогаш оќта е во наши раце на свесно ниво. Можеби моето не е вистинска љубов, но доживувањатаоднатре се многу силни.. приврзувањето... и признавам, знам дека не е во ред, фино, сите знаеме, но што понатаму?

Јас дискутирам прилично отворено на темава почнувајќи од јас затоа што  не сакам да генерализирам... повеќе сакам конкретни ситуации при што муабетот би ми бил поблизок до реалноста. Сето она поинакво постирање ми е сувопарно, споделување на дефиниции и кој колку знае... Мојата посесивност не ја исклучува мојата љубов, но може да ја убие... затоа и погоре пишав дека учам... но затоа што почнавме со генерализации, што ако не е се само до мене? Кога сме со некого сакале нејќеле сепак правиме атачмент.. секој на различно ниво и  начин, но поврзување постои.. и затоа што некои опстојат долго време заедно е заради взаемното надминување на препреките на патот, но зошто би ги надминувале заедно? Заради некаква си спојка, онаа нишка... Е сеа некаде таа нишка е здрава некаде не е баш саглам... но што ако си се погодат такви? Што ако тие две особи на пример уживаат во тие така наречени его игри на садизам и мазохизам? Едниот сака со љубомора да го тортурира мазохистот, а тој ужива во тоа? Дали во тој случај би им го одзел тоа и би им кажал дека не е вистинска љубов тоа? Они на пример може да почнат да се сакаат на еден така наречен (наметнат) здрав начин, но каде е тука задоволството?

Има ситуации и ситуации, сепак ми е неприфатливо генерализирањето дека за сите е исто.

da izvagame i da bideme na chisto...

(gotova sum, mi nema spas hahaha)

ljubovta postoi a chovechki e da se pojavi i ljubomora, bolka, taga... ama taa mozhe i da se nadminuva... pozhelno e ... za da ljubovta zrachi....