Песимист или оптимист?

Хехехехе, баш ми е мило... а и мене ми ги отвори очите, за малку не се избедирав денес... ама убав бил животов беееееееее.. 

Ко што забележувам кај мене во последниов период сум пораснала многу. Не се потпирам повеќе на песимизмот ко што се потпирав некогаш, не се оставам долго да тонам во депресијата. Се повеќе сум насмеана. Не игнорирам што ми се случува, знам и да се исплачам, не ја негирам тагата и лутината ниту пак другите емотивни состојби - но се почесто правам нешто убаво во тие мигови за себе и се чувствувам мноооогу подобро. Баш ја осеќам онаа љубов во мене како се повеќе расте и која што знам дека не ме остави на самото дно. Многу силно нешто и како расте сето тоа така животот ми станува и се повозбудлив. Тоа не ме прави понерасрамежлива личност, ама знам и на таа срамежливост да погледнам како на нешто слатко а не како на нешто кое што порано не сум можела да го поднесам. Не сум повеќе со толку осуда кон себе како што бев порано. Сега ме водат позитивни вибрации, надеж, верба, љубов. Не очекувам премногу од себе ама не се ни потценувам.  Убаво ми е вака.. и еве еден смешак за крај како знак на позитивните вибрации 

Nema loso ni vo ednoto ni vo drugoto se dodeke covek ne zabega vo edna od krajnostite. Nema sto procenten realista, site ponekogas sme koga pesimisti koga optimisti - sekogas zavisno od situacijata. Ne ke se praime silum kjoravi pred odredeni situacii ako ne ja biva rabotata, neli? Poveke ja cenam taa nekoja sredina (iako ne znaci deka ja praktikuvam, jas sum covek koj odi od krajnost vo krajnost).. no ko sto rekov da ne se otskoknuva premnogu (ok, naravno sekogas ima vonredni situacii) i da ne se zadrzuva predolgo (spored mene) vo pesimizmost zatoa sto toa ne nosi bas prijatni cuvstva a jas ne sakam da sum konstantno vo tie neprijatni vibracii.

Оф леле... јас изгледа уште долго ќе си се клацкам во крајностите... усвари таков е и мојот живот - од силна депресија(крај на светот) до силна еуфорија, од тежок песимизам до краен оптимизам. И интересно е тоа што јас не знам свесно да ги контролирам, не ги препознавам затоа што тие во тој некој си момент се реалност за мене. Туку убаво објаснување Меси, секоја чест  а и поттикна кај мене да размислувам за примената на оптимизмот и песимизмот во мојот живот и мојот контакт со реалноста... леле леле, се чудам што дијагноза на ова.. многу некако биполарно ми е како функционирам всушност 

pajser напиша: ,,,,,,,,,pesimistichki optimist,,,,,

....
 
 ,,,, shto i da se sluchi ,,,sekako ispagja po moe,,,,

меси ја не сум приметил дека си ми реплицирал, само ѕирни ми го последниот пост погоре и ќе ти стане јасно што сакам да кажам... не зброам за тоа сите да бидеме песимисти, туку реалисти, а реализмот ти е мешавина од песимизам и оптимизам, толку е едноставно...

Секогаш оптимист!