Де­нес, во современо Скопје, останати се неколку семејни палати и индустриски об­јек­ти кои сведочат за некогашниот сјај и подем на скопската буржоазија. Но и за неј­зи­ни­от крај.

Објектот на првата фабрика за сапун "Аеро", подоцна "Цветан Ди­мов" во Кисела Вода, едно од најубавите зданија на своето време, веќе ги од­бро­ју­ва последните денови. Наскоро ќе биде сосема предадено на заборавот.
Фаб­ри­ка­та е изградена во 1932 година, а со производство започнала во 1933 го­ди­на. Нејзини основачи се Стојче Стојановиќ и браќата Стевановиќ. Стојче подоцна ста­ну­ва еден од најпознатите скопски трговци, а фабриката имала и погони за про­из­вод­ство на вреќи и амбалажа.
Но­ви­те фабрики, но и новите палати кои биле градени во Скопје го носеле со себе по­де­мот и новиот дух на Европа. Во палатата на скопскиот градоначалник Јосиф Ми­хај­ло­виќ (денес во неа е сместена амбасадата на Република Албанија), како што пишуваат хроничарите, било инсталирано првото парно греење на цврсто го­ри­во, едно од првите во Југославија. Владислав Ристиќ, аптекар од Скопје, во поз­на­та­та Ристиќева палата го вовел првиот лифт, кој претставувал сензација. Во една од најубавите скопски палати која, за среќа, е зачувана до денес, палатата на Шка­пер­да, имало, исто така, парно греење, но и прв летен базен и клавир, кој бил ку­пен во Виена. Агоп Дикиџијан, основач на текстилната фабрика "Тулбенд", ја из­гра­дил Арапска куќа, 1936 - '38 година, чии витражи, мермерни скулптури и ме­бе­лот се ретки и скапоцени. За европскиот имиџ придонеле хотелот "Бристол", из­гра­ден од браќата Караџа, како и познатиот хотел "Москва" на Доротеј Стојанов. Сли­ка­ри­те Личеноски и Мартиновски насликале вредни дела во некои од па­ла­ти­те.
Со подемот на буржоазијата се совпаѓа и подемот на автомобилизмот и првите ав­то­мо­би­ли во Скопје. Првото возило "рено" е купено во 1911 година од Шабан-паша бра­ќа­та, но и првите "фордови". Да се има автомобил било престиж. Трговецот Ду­ча Филота го возел првиот "опел", а семејството Бојаџиеви први го користеле во­зи­ло­то од марката "кајзер". Со свој автомобил на улиците на Скопје се појавил и док­тор Хофсед Бојаџијан. Постои и еден куриозитет - првата жена возач на ав­то­мо­бил во градот била госпоѓата Ташковиќ. Во турскиот период бил купен и првиот трам­вај на коњска влеча од Виена, какви што во тоа време имало во сите по­го­ле­ми светски градови. Се појавуваат и модерните кина. На скопскиот плоштадот, ки­но­то "Аполо" било првото со нумерирани седишта. Киното "Уранија" (подоцна "Кул­ту­ра") е приказна за себе. Тоа е отворено во 1937 година и со години беше синоним за мо­дер­но кино, сè до неговото затворање во најново време. Еден од првите мо­дер­ни трговски центри е пасажот "Ароести", кај некогашната Пошта и дрвеното мовче. Ина­ку, браќата Ароести (Хаим, Еџисто и Соломон) се основачи на најмоќната тек­стил­на индустрија во Скопје во 1931 година, под името Генерално трговско ак­ци­о­нер­ско друштво.
Теш­ко е да се исцрпи листата на луѓето што, да го парафразираме режисерот Бу­њу­ел и неговиот познат филм, го создавале дискретниот шарм на буржоазијата. Оде­ње­то на приеми, балови, театар и на разни свечености. Одењето на децата во Фран­цус­ко­то училиште на господинот Шарл Дер, или во францускиот клуб. Треба да се наведат и металската индустрија на Папатеодоси, на браќата Галиќ, фаб­ри­ка­та за автокаросерии на Димитар Аџи Томов, техничката, електротехничката и ав­то­мо­бил­ска­та работилница и застапништво на браќата Поповиќ, Виктор Цајс и Кар­ло Хусник од Прашката кредитна банка, основачи на Парна пиварница АД Скоп­је, фабриката за алкалоиди на Филип и Софроние Огњанови, фабриката за бон­бо­ни, локум и сируп "Европа", основана од Теохар Икономов и Пане Димитров.
А модата од тоа време? Ах, модата! Жените носеле макси и миди здолништа, но и оние кои биле над колената. Првите модерни фустани се во стилот на принцес крој, со нагласен заден дел, блузите биле со високи јаки и испакнати ракави во ра­ме­ни­ци­те. Постоеле специјални продавници за увезени штофови и материјали. Чев­ли­те се купувале во "Бата" или се порачувале кај приватните чевлари. Се носеле ви­со­ки потпетици, а шапките ги изработувале познати скопски модистки кои ја сле­де­ле западната мода. Кај машката мода, познати биле панталоните во чарл­стон стил. Горе широки, долу се стеснувале, можеле да бидат со или без ман­жет­ни. Свечените панталони се нарекувале филето, биле со фалти и со коланче. Нај­по­пу­лар­ни се шапките жирадо нарекувани бомбе, полуцилиндрични со мал обод. По­де­мот на буржоазијата бил сопрен со конфискацијата и национализацијата вед­наш по Втората светска војна. Таа била прекината во својот зародок, а денес сме сведоци на едно ново раѓање, во нови услови, во изменети времиња.