kejt-d-grejt

Santijago напиша: d4 b3 напиша: е па чуваj кога и каде ти тоа..и се пушташ

шо е бе ти, љубоморен еден

d4 b3 напиша: е па чуваj кога и каде

домаќинката е тука, само е во фрка - се спрема за промоција
мда
а мене некој ми вети дека кога ќе издавам книга, да е и на крај на светот ќе ми дојде на промоцијата
значи?
да чувам место во ложа или да рачунам дека некој не е човек од збор?

Добредојде Анастеа !

Таман се зареков дека вечерва ништо не отворам од форуми а камо ли да се логирам или не дај боже, да напишам нешто .
Ама пусто срце јуначко не издржа! Ај, си велам, сааамо малце да ѕирнам,... а-ха, кејт била тука! ... сааамо со едно окце да видам набрзинка дали е досетка или сочен коментар, или најдолгото од трите
...
Било најдолгото Па и јако!
ЈА
КО!

И ич не ми е срам (ни перде) што си го погазив зборот

За возовите, мастиките и модните списанија


(не за мудроста – таа асоцира на старост)



... ,,Драга моја, јас како и ти револтот го почитувам, дури и го практикувам.
Тој е израз на храброст и на слободен дух, шармантен е и секако – возбудлив, но...
кога го немаш правдољубието пред себе како штит, првото јужно ветре ќе те плесне на плеќи.
И место јунак, ќе си петле џиноровче, хахаха...,,
,, Ќе го истерам ова, ти велам. Инает ме фати! А ти си станал премногу сериозен за еден рокер, дрАги!,,
– се водеше разговор во возот. Ги ѕирнав кратко, па продолжив да се преправам дека читам Теа Модерна.

Тој кој го зборуваше ова, беше возрасен рус проќелав мешло со невпечатлива надворешност, нешто како шофер на сканија. Но имаше бистри очи. И со таква едноставност изговараше длабокоумни зборови, што едвај го додржував погледот на статијата ,, Што е во тренд ова лето,,

Девојката беше младичка, дотерана ,, лутка са насловне стране,, и единственото чувство кое ми го побуди беше желбата да ја пратам во Велес по мастика.

И да седнам до шоферот. Да разговараме за револтот дење и ноќе, дури не се исушиме и не умреме за леб и вода.

,, Еден ден ќе престанеш, знаеш. Ќе застанеш на сред пат и ќе седиш долги минути на првата клупа на која ќе наидеш, отпрвин запрепастена, потоа рамнодушна што од се’ околу тебе, само таа - клупата има смисла.
,, Да, да кога ќе бидам стара колку тебе,, го штипна по округлите обравчиња и слатко се засмеа,
убедена дека тоа нејзе нема никогаш да и` се случи.

Возот запишти. Влегувавме во Велес. Ја гледаше заљубено. Не сфаќав во што. Проговори, скоро како за себе, без намера некого да убедува ,,Животот нема поента,,

Ама јас го слушнав. И како да ме боцна игла во задникот, рипнав од седиштето, ,,Има некој мастика???,,

se zezam Marko