Љубовна поезија

Volio sam Vas; i ljubav jos, mozda,
Nije ugasla sva u srcu mom;
No nek Vas ona sad ne brine vise, 
Ja necu da Vas rastuzujem njom.

  

Volio sam Vas nijemo i bez nade,
S ljubomorom i strepnjom srca svog;
Volio sam Vas iskreno i njezno, 
Volio Vas tako drugi, dao Bog.

Postoji mesto gde ljubav počinje 
i mesto gde ljubav prestaje. 

Postoji dodir dve ruke 
koji se opire svim rečnicima. 

Postoji pogled što bukti ko veliko vitlejemsko ognjište 
il` mala acetilenska lampa zelenog sjaja. 

Postoje jednostavna i bezbrižna tepanja 
čudesna ko velika okuka Misisipija. 

Ruke, oči, tepanja - 
pomoću njih se ljubav bori i gradi. 

Postoje cipele koje ljubav nosi 
i njen je dolazak tajna. 

Postoji upozorenje koje ljubav šalje 
i cena njegova zna se mnogo docnije. 

Postoje tumačenja ljubavi na svim jezicima 
i nije nađeno nijedno mudrije od ovog: 

Postoji mesto gde ljubav počinje i mesto 
gde ljubav prestaje - a ljubav ne traži ništa.

Изменето од lotus flower - 07.Декември.2011 во 01:18

Небесен буквар

Ти дојде да се прошеташ
со океаните во очи
и со маглините во скутот
за да го збуниш редот;
за да продолжиш со раскажување приказни
почнати во едно друго царство,
во едно друго време
што се огледува во ова
како сенка во искривено огледало,
и да ги замрсуваш зборовите и ветровите
и да ме снемоќиш во разгатнувањето
на записите впишани во твоето тело
како во небесен буквар
кој на глас се чита
а не му се открива значењето.

Наташа Бунтеска

Чај за двајца

Пишувај како што правам јас,
пишувај песна како
да налеваш чај.

Нека зоврива полека,
нека нашето знаење
остане запечатено.

Зачини ја сосем малку
со топлата срамежливост
на нашата средба,
не смее да згорчи.

Налеј ми ја песната,
ќе ја чувам во дланките,
ќе се греам од неа
посматрајќи го светот
низ пареата.

Нема да дозволам чајот да се олади
дури и ако пијам пополека
од страв песната
да не ми ги изгори усните,

ќе пијам како што страницата ја впива
песната, а чајот
остава траги.

Уша Акела

Ne daj se, Ines.

Ne daj se godinama,
   moja Ines, drugacijim pokretima i navikama,
     jer jos ti je soba topla;
        prijatan raspored i rijetki predmeti.



Imala si vise ukusa od mene.

Tvoja soba - divota - gazdarica ti je u bolnici.



Uvijek si se razlikovala
   po boji papira svojih pisama, po poklonima,
     pratila me slijedeceg jutra oko devet do stanice.

I rusi se zeleni autobus
   tjeran jesenjim vjetrom, kao list,
     niz jednu beogradsku padinu.

U vecernjem sam odijelu i
   opkoljen pogledima.

Ne daj se, mladosti moja,

ne daj se, Ines.

Dugo je pripremano nase poznanstvo
   i onda, slucajno, uz vrucu rakiju,
     i sa svega nekoliko recenica lose prikrivena zelja.

Tvoj nacin gospodje i obrazi seljanke.

Prostakuso i plemkinjo moja!

Pa tvoje grudi, krevet,
   i moja soba objesena u zraku kao naranca,
     kao narancasta svjetiljka,
        nad zelenom i modrom vodom Zagreba;
           Proleterskih brigada 39, kod Grkovic.

Pokisla ulica od prozora dalje i sum predvecernjih
   tramvaja.

Lijepi trenuci nostalgije, ljubavi i siromastva,
   upotreba zajednicke kupaonice
     i - molim vas ako me tko trazi ...

Ne daj se, Ines - evo me,
   ustajem tek da okrenem plocu.

Da li je to nepristojno u ovakvom casu,
   Mozart, Requiem, Agnus Dei.



Meni je ipak najdrazi pocetak.



Raspolazem s jos milion njeznih i bezobraznih
   podataka nase mladosti,
     koja nas pred vlastitim ocima vara i krade i napusta.



Ne daj se, Ines,



poderi pozivnicu, otkazi veceru,
   prevari muza odlazeci da se pocesljas
     u nekom boljem hotelu

        Dodirni me ispod stola koljenom,
             generacijo moja, ljubavnice.

Znam da ce biti jos mladosti, ali ne vise ovakve;
   u prosjeku 1938a.

Ja necu imati s kim ostati mlad,
   ako svi ostarite,
     i ta ce mi mladost tesko pasti,
        a bit ce ipak da ste vi u pravu,
           jer ja sam sam na ovoj obali
               koju ste napustili i predali bezvoljno,

a ponovno pocinje kisa kao sto vec kisi u listopadu
na otocima.

More od olova i nebo od borova.

Udaljeni glasovi koji se mijesaju:

glas majke, prijatelja, kceri, ljubavnice, broda, brata.

Na brzinu pokupljeno rublje pred kisu

i nestalo je svjetla s tom bjelinom.





Jos malo setnje uz more i gotovo;



ne daj se, Ines



                   ........АРСЕН ДЕДИЌ

За љубовта

Старо вино