Борбата на МАКЕДОНЦИТЕ од Пиринска Македонија

Окупатор на сеуште несоздаена држава.

Каснакоски напиша: Се согласувам дека сите од книгата се жртви на комунизмот, ама зошто страдале треба да се види за секој одделно.

Според тоа што сите се осудени заедно заради нивната борба за “Автономна Македонија“ е повеќе од јасно. Да беа судени еден по еден со различни обвинувања, ама не се. Ете што велат прежиеаните од нив (не само Крум Монев):

Тодор Секулов, кој лежал 5 години на Белене:

„Герасим Тодоров, нашинец од Влахи, немаше големо образование, но уживаше голем авторитет меѓу нас, Македонците. Во неговата организација беа и околиските управници на Благоевград и на Сандански. Не' предадоа браќата Кирил и Ачо Беѓусови, едниот беше член на организацијата, а другиот наш јатак. Штом власта разбра за нас, донесе полиција од цела Бугарија и ја блокира сета област околу Влахи. Сите не' фатија, а нашиот водач го опколија во една плевна, во маалото В’чковци. Не можејќи да избега се самоуби. Полицијата неговото тело го изложи во Кресна за да го предупреди народот да не бара никаква Македонија. Не се знае каде е погребан. Се зборува дека е запален и оти неговата пепел е расфрлена за да не му се знае гробот .... Во затворите имаше многумина Македонци. Во времето кога бев во Белење, беа околу 150, што ги знаев, а во другите затвори низ Бугарија, којзнае колку имаше. Испотепаа многумина наши. Управите на затворите често исценираа убиства. Во Белење, на пример, додека работевме надвор, имаше определена граница до каде можеме да се движиме, меѓутоа, стражарите ќе не' тераа да ја поминеме таа линија за потоа да пукаат во нас, без предупредување. Оправдување секогаш имаа. Многумина загинаа така“

Јане Андреев, осуден бил на 12 години, одлежал осум и пол:

„И сега, и кога и да е, дење или ноќе, во сон или на јаве, ќе речам дека сум Македонец .... Не можам друго да бидам, ништо друго, освен она што сум. Сите треба да имаме слобода, да кажеме што сме, да имаме свој јазик, своја култура. Никој не може мене да ме прави Бугарин, кој им го дал тоа право на сите оние што во мое име сакаат да решаваат“.

Илија Бојаџиев, бил осуден на 15 години, а одлежал десет години и седум месеци:

„Истерав пет-шест затвори, кој од кој полош, секој специјален, секој на свој начин репресивен. Бев во Сливен, Шумен, Варна, Белење и во Пазарџик. Во Сливен се нафрлаа врз нас како ѕверови. Немаа што да ни кажат, па постојано повторуваа: ’Вие Пиринците ги чекате Американците… Ако, наместо вас ние ќе ги пречекаме…’ Ете, таква судбина доживеа Македонија. Не' разделија, не можевме да се видиме“

http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=851BCB31E61D0046A5B93AEA62A94A7C

Сериозно не го знаете кој е Герасим Тодоров?

Расчистена е , продолжи на следното.

Сите сме жртви на манипулацијата, Каснаковски веќе незнам како да спијам кога гледам млади деца со вакви транспаренти. А ти и понатаму фантазирај дека нешто си открил.

Како девојче учествувала на манифестација во Ќустендил на која децата носеле транспаренти на кои пишувало „Дајте ни училиште на мајчин јазик“, „Македонија на Македонците“, „Слободна и независна Македонија“...

- Може ли некој што организира вакви манифестации во Бугарија и во нив го вклучува своето семејство, па дури и петгодишната ќерка, да биде окфалификуван како непријател на својот народ? Во ниту еден архивски документ, па ниту во Енциклопедијата на Ќустендил, не пишува дека се борел за бугарската кауза, туку дека бил деец на Македонско-одринското револуционерно движење, на ВМРО, дека бил војвода пред и за време на Илинденското востание, учествувал во Балканските и во двете светски војни.