Kолку е блиску совршенството?

Koga neshto postojano se dvizhi, koga postoi fluks na pretekuvanje na energijata od edna strana na druga, koga neshtata ne se vechni, tuku postojano se menuvaat i dobivaat drugi formi. koga nekoi neshta izcheznuvaat, a drugi se pojavuvat za prv pat... togash toa ne e Sovrshenstvo. Duri nitu vechnoto, samoto po sebe, ne mora da pretstavuva Sovrshensto dokolku postojano se menuva. Zatoa postoi onaa misla - s'e teche i s'e se menuva, samo menuvanjeto e vechno.

Mozheme da govorime deka Kreacijata se odrzhuva i balansira po nekoi zakoni, no toa ne znachi deka e Sovrshenstvo. Za nas, figurativno kazhano, seto onoa shto beskonechno go natfrla nasheto razbiranje i sposobnost da osoznaeme ili sozdademe, obichno go narekuvame sovrsheno... no toa ne znachi deka navistina e Sovrsheno, tuku popravo bi bilo samo vo sekoj pogled Nedostizhno.

Kolku pati sme rekle "sovrshena harmonija", "sovrshena muzika", 'sovrsheno umetnichko delo", "sovrshen pijalok"... da, vo momentot na odushevuvanjeto od osoznavanjeto na nekoi neshta nie smetame deka sme go dozhiveale Sovrshenoto... ama toa ne e taka. Toa e samo momentalna emocija, verbalizirana ekscitiranost.

Sovrshenosta implicira apsoluten kraj, apsolutna nepromenlivost. Oti sekoe nejzino idno menuvanje eksplicitno znachi deka ne bila sovrshena, pa zatoa se promenila.

Sovrshenosta praktichno znachi onoa shto go karakterizirame so frazata "zamrznatost vo vremeto i prostorot". I na angliski postoi takva fraza - time stood still.

I dodeka za nas vo eden mig na odushevuvanje od videnoto... the sunset was so beautiful, time stood still... vo nashiot lichen meur na egzistencija, dozhivuvanje i interpretiranje ni se prichinuva oti vremeto se zamrznalo od Sovrshenosta, vo realnost neshtata voopshto ne se zamrznale tuku prodolzhuvaat neprekinato da se menuvaat i transformiraat, pa nekolku miga podocna se vrakjame pri sebe razbudeni od iluzijata koja odminala i se pretvorila vo siva polutemnina.

I ova ne doveduva do soznanieto deka Sovrshenstvoto mozhe da postoi samo vo ramkite na nashiot konceptualizam roden od idejata za nasheto lichno razbiranje na sovrshenosta , no vo seopshtosta na Kreacijata taa ednostavno ne postoi.


A shtom taa ne postoi, togash prashanjeto na bliskosta so nea e deplasirano.

No zatoa prashanjeto e validno samo od aspekt na nasheto lichno definiranje za toa shto za nas pretstavuva sovrshenost. Vo toj sluchaj odgovorot na prashanjeto ne mozhe da ni bide dadeno od nikoj drug osven od nas samite.








Изменето од Messenger - 07.Јуни.2011 во 18:33

tolku kolku sto mozes da go prepoznaes

mislis kolku sto bi dozivuvas boite vo toj raspored

a ti imas do sovrsenstvoto togas....uste dosta....mnozis prijatele..barem da sobirase

konecno da se slozime za sovrsenstvoto...

Изменето од vivi1 - 07.Јуни.2011 во 19:35

...i kikica na farbaniot pramen

ma se e sostojba na umot