Среќата e...

Koga srekjata e potiknata od neshto, znachi zavisi od neshto i togash taa e lesno promenliva. Ne e postojana. A koga ne e taka togash toa i ne e vistinska srekja tuku prolazno zadovolstvo(kolku i da trae). Srekjata, nema potreba da izleze od vnatre. Taa zrachi od vnatre - nasekade i ja ima nasekade.

Samo treba da se prepoznae.

zabegan напиша: Џо напиша: Messenger напиша: OK, kaj nas pod zborot srekja ima mnogu shiroko znachenje... Da ne dolzham, ti si srekjen koga si zadovolen i nesrekjen si koga ne si zadovolen. Da sme zhivi i zdravi! Задоволствата доаѓаат од надвор , среќата од внатре... за среќата да излезе од внатре, потребни се задоволства, или немора да бидат задоволства, мора да биде поттикната од нешто, никој не е среќен за џабе, од воздух

A nemozhish li da bidesh zadovolen sam so sebe (i ne na takov nachin ) , bez nikakvi dostignuvanja , nametki , lazhni nasmevki i bogovi...

abe zakjuti go mozokot i najdi beskraen prazen prostor koj sepak proizveduva eho od  sopstvenite gluposti i ubavini...

Среќа е кога несреќата ти тропа на врата, а ти не си дома.

Вежбањето на свеста ни овозможува да доживееме потполна срќа бидејки низ вежбањето го запознаваме господарот на своето тело - своето ЈАС.

Целиот живот го поминуваме лутајќи низ непознатото барајќи ја мапата на скриеното богатство, СРЕЌАТА... лутаме како боси и слепи талкачи, незнаејќи дека тоа што навистина не прави среќни е секогаш со нас, запишано вечно на нашето срце ... единствено што ни преостанува е да го натераме разумот да го прочита срцето и со сигурност ќе ја најдеме среќата на мапата на скриеното богатство.

srekata e ubava vo glavata,silna vo srceto...za pomin na dusata

Postoi samo edna vrodena zabluda a toa e deka sme rodeni da bideme srekni
A.Sopenhauer