Потеклото на гревот

Vo Kavkazija, Nagorno Karabah... i istochno od tamu, zhiveeja narodi i pleminja koi imaa mnogu dobar uvid vo chovekovata psihologija. I toa ne teortski, kako shto pravime nie na zapad, tuku praktichno go zhiveeja toa, ne za drugo, tuku od chista potreba.

Kje ti dadam eden primer... koga roditelite trebaa da odat na pazar da prodavaat ili kupat neshto, a decata trebashe da gi ostavat sami doma, tie kje im rekoa na malive da se soberat na sredina na shatorot i na zemjata okolu niv kje nacrtaa eden krug. Potoa kje im rekoa na decata deka se zaklucheni vo krugot i deka nemozhat da izlezat nadovor od nego.

I decata ostanuvaa vo krugot s'e dodeka roditelite ne se vratea doma i ne ja izbrishea linijata.

Mislam deka ova e dovolno kako replika na tvojot komentar, no za da ne te ostavam vo mozhno nedoumenie, kje ti posocham neshto kako ilustracija na kazhanovo:

KINGDAVID напиша: "А верата е тврда увереност во она на кое се надеваме и убедување за нештата, што не се гледаат. " ( Evreite 11:1)

Definicijata e mnogu precizna i tochna. Verata, kako tvrda uvereniost vo onoa shto se nadevame ili sme ubedeni, ne e religioznost i potraga po Vistina.

Bidi mi pozdraven!





Изменето од Messenger - 09.Февруари.2011 во 16:48

I da ima nekoi takvi, shto te pogagja toa tolku?


Pred edno stotina godini vo Indija zhiveeshe Ramakrishna, chovek koj denes tamu lugjeto go slavat kako eden od poslednite prosvetleni lugje.

Ednash kaj nego doshol najgolemiot intelektualec vo Indija za da imaat debata okolu verata, religijata, postoenjeto na Boga i t.n... vo obid da go razuveri Ramakrishna vo neshata.

Sednale na podot i posle voobichaenoto zapoznavanje i pienje po eden chaj, chovekov pochnal da govori. Objasnil shto misli toj, zoshto smeta deka religijata ne e vo red, zoshto Bog ne mozhe da postoi kako shto veruval sogovornikot, koi se nedostatocite kaj Nego, kako po nikoja logika ne mozhe da bide onoa shto se govori za Boga i kako Bog nema shansi da postoi vo ovoj Svet.

Za seto vreme Ramakrishna ne progovoril nitu eden zbor, tuku samo potvrduval so glavata, se smeshkal i kako shto odelo izlaganjeto na sogovornikot stanuval s'e poradosen, pleskal so racete kako malo dete, pa stanal i pochal da potcupnuva i podviknuva od radost.

Posle edno vreme chovekov go prashal:

- Da ne sakash da me prekinesh vo govorenjeto?

- Ne, nikako! Samo prodolzhi da zboruvash.

Ovoj prodolzhiol natamu, a Ramakrishna pochnal da potpevnuva i da igra.

- Mene mi izgleda deka si igrash majtap so mene - so navrdeno lice rekol sogovornikot.

- Ne, ne, ne... samo prodolzhi - odgovoril Ramakrishna.

- E pa kako da prodolzham koga ne me slushash!

- Ne, ne, ne... kako ne te slusham! Mnogu ubavo te slusham i srcevo mi igra od srekja i radost!

- Kako mozhe da si radosen i srceto da ti igra od srekja i radost koga go kritikuvam onoa vo shto veruvash?

- Ami tokmu zatoa! Kolku shto povekje govorish, tolku povekje gledam deka sum vo pravo! A toa me pravi beskrajno srekjen!








Изменето од Messenger - 09.Февруари.2011 во 21:47

I toa e lakmus hartijata koja indicira dali si na praviot pat ili ne... onoa shto go chuvstvuvash kako nezadovolstvo, tenzija i nesrekja od slushnatoto e samo refleksija od tvojata vatreshnost, toa e rezultat od nezadovolstvoto koe se ragja poradi faktot deka slushnatoto seriozno go stava vo prashanje ili go pobiva onoa shto si veruvala deka e tochno.

Namesto da se preispita, Egoto avtomatski se stava vo agresiven mode na reakcija, branejkji go bagazhot na koj se gradi.






Изменето од Messenger - 10.Февруари.2011 во 18:32