Поучни случки

ВОЛШЕБНИ НАОЧАРИ

Е.Т.А. Гофман

Колку жално што сега нема волшебници! Тие би ги исполнувале нашите желби, - кажа малечката Кате, разгледувајки го двогледот на мајка и која таа го добила на својот роденден. – Тогаш јас би знаела што да посакам од нив.

-Изгледа ќе посакаш двоглед како мојот? – со насмевка одговори мајката.

-Не баш ваков. Јас би посакала двоглед со кој ќе гледам не само лица и предмети , бидејќи и така доволно добро ги гледам, туку би сакала да видам што се крие позади нив. На пример, јас сакам да знам што луѓето имаат во срцето, кој од нив е добар, а кој злобен, би сакала да ги знам нивните мисли, желби.

-Многу ме радува, - рече мајката, - што ти немаш ваков двоглед; инаку ти би добила многу непријатели.
-Зошто, мамо? –праша девојчето.

-Зарем ти мислиш, мило мое дете, на луѓето би им било пријатно да знаат, дека тие ништо неможат да сокријат и дека нивните срцата се отворени пред тебе? Чекај, се сетив на една бајка. Таа ќе ти објасни тоа што ти не го разбираш.

Многу одамна живеел еден човек. Тој сакал да има наочари со стакла какви што и ти сакаш, и ги добил. И еднаш, кога тој ги ставил неможел повеќе да ги симне. Што се случило? Срцата на луѓето со сите нивни мисли се отворале пред него, но во нив тој гледал повеќе лоши работи од колку добри. Тој влегувал во срцата на најверните и најсаканите негови пријатели – и секаде наоѓал некоја мана. Тоа му донело голема тага и тој почнал да се однесува спрема нив круто и со недоверба. Тие прво се чуделе и се навредиле, незнаејќи зошто тој се сменил, па најпосле го оставиле сам. Осаменоста многу го натажила; но тој не сакал да ги гледа луѓето со обични очи, кои за него биле полоши од неговите, и во својата тага тој почнал да го моли Бога за смрт. Наместо смрт пред него се појавил ангел со кротко, добродушно лице и сини очи.


-Јас сум љубов, - му рече небесниот гласник, - и дојдов да ти помогнам да ја тргнеш својата заблуда. Ти бараш од другите совршенство. Но, дали може да го пронајде тој, кој самиот е полн со недостатоци? Како прво проучи го твоето срце, а потоа осудувај ги твоите ближни ако смееш!
Кажувајќи ги овие зборови ангелот ги допре волшебните наочари и пред тој човек се отвори неговото срце, кое било многу полошо од срцата на другите.

-Боже, каков грешник сум! Прости ми! – извикна тој, и наочарите паднаа од неговите очи.

-„Љуби го ближниот како самиот себе“, - му рече ангелот, - таква е Господовата заповед. Труди се да им ги простуваш на луѓето нивните недостатоци – ти ќе бидеш среќен во овој свет и ќе ти биде простено во другиот.

Човекот ја исполнил наредбата која му ја кажа ангелот, и цел свет, сите луѓе почнале да му се гледаат подобри од него затоа што тој го запамтил тоа што видел во своето срце. Сега, гледајќи ги другите, тој се трудел да пронајде во нив само добри работи, а благодарејќи на тоа и самиот станал подобар и посреќен.

-Дали ја разбра мојата бајка, Кате? – ја праша мајката.

– Ајде и ние да гледаме во себе преку тие волшебни наочари, а на другите да гледаме со обични стакла. Нас ни е заповедано да ги љубиме ближните, а не да ги бараме нивните недостатоци. Доволно за нас е и тоа, што ние ги проучуваме и корегираме нашите гревови.



Извор: Бигорски манастир

Изменето од Maran Ata - 17.Јануари.2011 во 06:24

БОГ Е НЕОБЈАСНИВ

Уште пред Раѓањето Христово, во Сицилија живеел некој владетел по име Гиерон. Тој имал многу мудреци во својот дворец, но со својата мудрост особено се истакнувал неговиот советник Симонид.Еднаш Гиерон му рекол на Симонид:

- Симонид! Напрегни ја твојата мудрост и објасни ми што е тоа Бог?

- Ми постави многу тешко прашање, владетелу, - му одговорил мудрецот. – Дај ми неколку дена да поразмислам.

- Добро. – се согласил Гиерон.

Поминале два дена и Симонид дошол кај царот, но наместо да одговори, го замолил за уште четири дена да размисли за одговорот. Поминале и тие четири дена, а Симонид го замолил царот за уште едно одлагање.

- Дај ми, владетелу, уште осум дена за размислување.

Гиерон се намуртил.

- Мора да се шегуваш, Симонид. Изгледа наскоро ќе почнеш да бараш прво шеснаесет дена за размислување, па потоа триесет, па триесет и два. Кога конечно ќе ми дадеш одговор?

- Сосема си во право, владетелу, - смирено му одговорил Симонид. – Ќе поминеа и осум дена, а јас ќе те замолев за шеснаесет, потоа за триесет и два, па дури и за шеесет и четири и така натаму. А што се однесува до прашањето, сметам дека веќе ти го одговорив.

- Како тоа! – се зачудил Гиерон. – Ти ништо не ми кажа за Бог, туку само ме молеше да ти дадам уште денови за размислување.

- Токму тоа е мојот одговор, - му рече мудрецот. – На твоето прашање, владетелу, никој не би можел да ти одговори. Колку повеќе размислуваш за него, толку појасно ти станува дека треба да молиш за уште повеќе денови. Ово прашање е како планина. Ја гледаш од далеку – и таа ти изгледа како нешто огормно, а колку повеќе се доближуваш, толку повеке таа почнува да расне пред тебе и ти се чувствуваш толку мал и беден. И кога една обична планина не можеш да ја опфатиш или покриеш со рака, како ти, владетелу, сакаш со ум да го опфатиш Оној, Кој и човекот и таа планина ги создал.

Ги разбрал Гиерон зборовите на Симонид, со стравопочит ги подигнал своите очи кон небото и прошепотел:

- Да, Бог е необјаснив!


Извор: БИГОРСКИ МАНАСТИР



Изменето од Maran Ata - 27.Јануари.2011 во 07:22

KINGDAVID напиша:                          POTRAGA PO VISTINATA  Eden mlad covek trgnal niz svetot da ja bara Vistinata. Ja baral preku sedum gori i sedum morinja. Gi prasuval site lugje, stari, mladi, deca, kade moze da ja pronajde, no nikoj ne znael. Iskinal tri para zelezni konduri i najposle ja nasol. Na negovo golemo iznenaduvanje, Vistinata bila stara i grda. Mladicot ostanal so Vistinata tri godini. Taa go naucila za mnogu raboti za koi porano nikogas ne ni znael deka postojat. Koga doslo vreme da se razdelat i mladicot da si zamine, Vistinata go prasala: - Kje sakas li da napravis nesto za mene? - Kje napravam- vetil mladicot. - Koga kje se vratis kaj lugjeto i koga kje te prasaat za mene, kazi im deka sum mlada i ubava .

Mnogu pouchna prikazna.Kazhuva shto ne e vistina.
Ova tuka e laga koja lazhno se pretstavuva kako vistina.Vistinata ne e grda zashto kakva i da e taa osloboduva, a osloboduvanjeto nosi mir.
Lagata go ima najgrdoto lice, a dali e stara diskutabilno e oti prvo bila vistinata, pa potoa doshla lagata(neli lagata e gjavolot, a vistinata e Bog).

Ednas nekoj organiziral natprevar na koj trebalo da se imitira Charlie Chaplin.

Doznavajkji za ovoj natprevar, vistinskiot Charlie Chaplin reshil da se prijavi i toj... bil ubeden deka kje ima dobra razonoda i deka kje go osvoi prvoto mesto.

Za razonodata imal pravo, no za rangiranjeto ne - toj go osvoil vtoroto mesto. Nekoj drug bil poavtentichen imitator na Charlie Chaplin otkolku shto bil originalniot Charlie Chaplin.

Vnimavajte... kopiite koi pretendiraat deka se originali lesno mozhat da zavedat.

Messenger напиша: Pred vtorata svetska vojna, iperator Hirohito vo Japonija beshe smetan za direkten naslednik na Bogot Sonce. S'e shto govorel ne bilo obichno govorenje, tuku bozhenstvenost... negovite naredbi ne smeele da se preispituvaat tuku bezpogovorno da se sledat i izvrshuvaat... i iljadnici umiraa za nego so najgolema chest i radost vo srceto bidejki tie go polagaa svojot zhivot lichno za Boga. Kolku bozhenstveno chuvstvo, prekrasna smrt... da se zhrtvuvash za boga, neli ?

Зарем е жртвување тоа што некој ќе отиде и ќе нападне без причина половина Азија и ќе изврши невидени масакри во Кина, ќе врши експерименти над луѓе во Манџурија и безброј други ѕверства?

Патем, ако неговите идеи беа божествени, зошто тогаш уште во 1939 година, во Монголија, Сталин ги згази неговите божествени војници, па Хирохито бараше мир од како Сталин и од него се плашеше до крајот на војната, па стори се што можеше да не падне во негови раце? Истото се повтори и 1945 година, кога од Сталин бараше да интервенира кај Американците за подобри услови за мир?

Тоа најмалку е однесување на некој што е директен наследник на божественоста и светлината, зар не?

Messenger напиша: E taka de, taka... ako bogot ima bozhenstveni idei togash kako tera eden narod protiv drug narod i im nareduva da istrebat s'e zhivo, vkluchuvajkji gi i decata i stokata? Zoshto bogot, kako eden i edinstven, bog na site lugje koi samiot gi stvoril, odbira i preferira samo eden narod, go uchi, neguva i chuva na smetka na drugite?

Одоговорот на ова прашање е мошне лесен. Затоа што само тој народ го одбира пра виот пат, затоа што само тој народ верува во Него, не жртвува луѓе, не ги тера своите деца да скокаат во жртвениот оган како другите народи. Само тој народ ги почитува моралните закони дадени на Ное. Тој народ дотогаш е единствениот народ кој сеуште Го почитува и верува во Него. Патем, тој народ е народ кој и најмногу страдал во тој период. Не случајно и Бог го поразил фараонот. Фараонот бил исто што и Хирохито, дури и повеќе.

За таквите народи пак, кои се вплеткани во гнасотијата на жртвување деца во Светото Писмо Бог говори дека од нив нема да остане ниту спомен на земјата. Дури по сите тие настани, во времето на пророците, во Светото Писмо Бог повторува дека сите народи кои жртвуваат деца ќе исчезнат од лицето на земјата, порано или подоцна. Знаеме што се случи со големите цивилизации на Маите иа Ацтеките, каде што жртвувањето деца било секојдневие во буквалната смисла на зборот.

Messenger напиша: I ushte neshto, neli mnogu e bozhenstveno i blagosloveno chovek da se zhrtvuva za boga? Ima li neshto povozvisheno od toa, da se stori s'e za svojot bog, pa duri da se dade i svojot zhivot za nego koga ovoj ima nekakva potreba od toa ?

Одговорот на ова прашање мошне зависи од тоа какво е жртување. Ако жртвувањето е изведено во агресорска војна, без никаква причина, или во некој масакр на невино население кое тој кој се жртвува тргнал да го освои без посебна причина, не можеме да говориме за некакво жртвувње.

Messenger напиша: E taka de, taka...

Така,така, нема како поинаку.

Изменето од Македон - 05.Февруари.2011 во 16:07

vanesa напиша: KINGDAVID напиша:                          POTRAGA PO VISTINATA  Eden mlad covek trgnal niz svetot da ja bara Vistinata. Ja baral preku sedum gori i sedum morinja. Gi prasuval site lugje, stari, mladi, deca, kade moze da ja pronajde, no nikoj ne znael. Iskinal tri para zelezni konduri i najposle ja nasol. Na negovo golemo iznenaduvanje, Vistinata bila stara i grda. Mladicot ostanal so Vistinata tri godini. Taa go naucila za mnogu raboti za koi porano nikogas ne ni znael deka postojat. Koga doslo vreme da se razdelat i mladicot da si zamine, Vistinata go prasala: - Kje sakas li da napravis nesto za mene? - Kje napravam- vetil mladicot. - Koga kje se vratis kaj lugjeto i koga kje te prasaat za mene, kazi im deka sum mlada i ubava . Mnogu pouchna prikazna.Kazhuva shto ne e vistina. Ova tuka e laga koja lazhno se pretstavuva kako vistina.Vistinata ne e grda zashto kakva i da e taa osloboduva, a osloboduvanjeto nosi mir. Lagata go ima najgrdoto lice, a dali e stara diskutabilno e oti prvo bila vistinata, pa potoa doshla lagata(neli lagata e gjavolot, a vistinata e Bog).

Mnogu cudna prikazna koja moze da se protolkuva na razlicni nacini ,neli?

Pozdrav Vanesa