Дали се плашите од емотивни кршења?

што нема да те убие ќе те направи посилен...

Обожавам луѓе кои ме смеат.
Искрено, мислам дека смеењето е нешто што го сакам најмногу.
Тоа лечи многу болести. Можеби тоа е најважното нешто кај човекот.
Одри Хепберн

Многу е лошо чуството на емотивна скршеност.........болка, тага....
но секој мора да помине низ ова барем еднаш....
Јас го поминав овој момент...и сега веќе тешко дека ќе ме погоди нешто така....Све се учи од искуство......

Како изгледа совршен маж..Он не изгледа..Он се понаша ......

Да.
И мислам дека тоа е причината поради тоа што сум толку стегната и што немам доверба...

What the hell is going on?
-The cruelest dream, reality

renatax напиша:

Кога следниот пат ќе почуствувам пеперутки во стомакот ќе се напијам инсектицид.

nemoj reni....peperutkite doagaat i si odat....i emotivnite krshenja isto ...ostanuva na nas da se soochime so niv i da izlezeme pojaki ....no sledniot pat ...povnimatelna намигнување

i da ne sum off od temata....se plashev...se plasham ..i ke se plasham ....samo nauchiv kako da gi izbegnuvam a ako dojdat da se spravam so niv....

...Ne gledaj nazad so gnev, nitu napred so strav, gledaj naokolu so razbiranje. ...

ne

vakcinirana sum

Well...да бе... всушност сите се плашиме , само некои се прават на 3 и пол...

ако нешто ти значи, автоматски се плашиш да не го загубиш (потсвесно)... А во таква ситуација, доколку веќе го загубиш останува нешто како трага и спомен...безразлика како ќе го наречам, сигурно ме разбравте за што зборувам... е сеа некогаш убаво ,некогаш една огромна празнина.... мислам нема таков што не се осетил : „абе зошто сум жив после ова? “

Секогаш вреди уште една шанса, повторно да се проба... целта на сето тоа е да станиш имун на „ефтини“ кршења за да сватиш во душата што е тоа што стварно ти е највредно и за што вреди да се жртвуваш апсолутно. Доколку не го доживееш ова, верувале или не , нема начин да се свати....

Некои не ризикуваат па површно сакаат, површно доживуваат , па таа површност му се навлекува под кожа до толку што со тек на време не можат да ја избркаат и се одразува насекаде и на сите начини. Уствари , тоа е една многу неубава особина. Те прави тупава особа. среќа

"Случајно отворив една книга и во неа најдов приказна за Александар Македонски. Се раскажува дека Александар добил на подарок прекрасни стаклени садови. Но во еден момент станал и ги искршил садовите. Тогаш еден од присутните го прашал: "Зарем не ви се допаднаа садовите Височество?", а Александар на тоа одговорил: "Премногу ми се допаднаа и ќе ми биде тешко да ги изгубам, знам дека со тек на време...

една по една ќе се искршат, а јас би жалел повеќе отколку што жалам сега."
Приказната е наивна, но и покрај тоа ме запрепасти. Смислата е горчлива: човек мора да се откажува од се што би можел да засака затоа што загубата и разочарувањето се неизбежни. Мораме да се откажеме од љубовта за да не ја изгубиме, и сами да ја уништиме за да не ни ја уништат други. Мораме да се откажеме од секакво поврзување заради можното жалење. Мислата е сурово безнадежна. Не можеме да уништиме се што сакаме, секогаш постои можност да ни го уништат другите." - Меша Селимович

Љубовта владее без меч и врзува без јаже!

Внеси реплика	страница <1 5 67
Tweet