Поучни случки

                            BOGATI I SIROMASNI

  Nekoj mnogu bogat covek resil na svojot sin da mu pokaze sto e toa siromastija za da negovoto dete  znae podobro da go ceni bogatstvoto sto go poseduvaat.

Otisle na selo kaj edna siromasna familija so mnogu deca  koi ziveele na farma i gi zamolile da ziveat dva dena kaj niv.

Lugjeto se soglasile i im ponudile gostoprimstvo.

"Sine,  ja vide li sega razlikata pomegju bogatstvoto i siromastijata?"- go prasal tatkoto svojot sin koga se vratile doma.

"Vidov tatko !" - odgovorilo momceto so tazen glas.

" Jas sum edinec, a onie deca imaat brakja i sestri.

Nie pred kukjata imame bazen, a tie imaat reka vo koja moze da plivaat i da lovat ribi.

Nie imame klima ured vo kukjata, a tie samo ke go otvorat prozorecot i im vleguva ladovina od drvjata pred prozorcite i od rekata.

Nie pticite gi gledame vo domasno kino, a kaj niv vistinski ptici im sletuvaat  na prozorcite.

Nie imame edno kuce, a tie imaat tri, a imaat i celo stado ovci.

Da, tatko, sfativ sto e bogatstvo . Zal mi e sto i nie ne sme kako niv  bogati."

Приказна за неродените близнаци:

Во мајчината утроба, сеуште неродени, разговараат близнаци. Едниот од нив е верник,
а другиот не.
Нeверниот
: Веруваш ли во живот после раѓањето?
Верниот:
Па секако! На сите им е јасно дека постои живот после раѓањето. Ние сме овде само
за да станеме доволно силни и добро да се подготвиме за она што подоцна не чека.
Неверниот:
Па тоа е глупост! Никаков живот после раѓањето не постои, ниту пак може да постои!
Можеш ли воопшто да замислиш како тој живот би можел да изгледа?
Верниот:
Не ги знам точно сите детали, но верувам дека таму ќе има повеќе светлина и дека,
можеби, сами ќе одиме и со свои усти ќе јадеме.
Неверниот:
Каква бесмисленост! Нема шанси сами да одиме и со свои усти да јадеме. Тоа би било
навистина смешно! Та ние имаме папочна врвка која не храни, живот после раѓањето
не може да постои!
Верниот:
А јас сум сигурен дека може да постои. Само што се ќе биде малку подруго од сега.
Јас тоа навистина можам да го замислам.
Неверниот:
Но, никој не се вратил од таму! Животот, едноставно, се завршува со раѓањето. И
воопшто, живот – тоа е само огромно страдање во темница.
Верниот:
Не и не! Навистина не се сложувам со тебе. Не знам точно како ќе изгледа нашиот
живот после раѓањето, но во секој случај, знам дека ќе ја видиме мама и таа ќе се
погрижи за нас.
Неверниот:
Мама? Зарем навистина веруваш во мама? Па каде, воопшто, се наоѓа таа?
Верниот:
Таа е насекаде и во се околу нас. Ние пребиваме во неа и благодарејќи на неа се движиме и живееме. Без неа, ние, едноставно, не можеме да постоиме.
Неверниот:
Е, тоа е навистина апсолутна бесмисленост! Јас не сум видел никаква мама и затоа
очигледно е дека таа едноставно и не постои.
Верниот:
Никако не можам да се сложам со тоа. Јас, понекогаш, кога се наоколу ќе се стиши, ја слушам како пее и чувствувам како го набљудува овој наш свет. Силно верувам дека
нашиот вистински живот ќе започне после раѓањето. А ти?

                                  ZAGUBENIOT DEN

  Vo eden grad imalo edna ulica vo koja se naogjale samo dukjani.

Sopstvenicite na dukjanite ziveele i rabotele vo korektni i fer uslovi i se pocituvale megju sebe. Sekoj den vo isto vreme gi otvorale i zatvorale dukjanite i zaedno vo isto vreme si odile doma .

Eden od sopstvenicite koj bil najstar od site niv  sekoja vecer koga go zatvaral dukjanot, kazuval:

-Izgubiv uste eden den...


Bidejki toa se povtoruvalo sekoja vecer , negovite kolegi zaklucile deka rabotata slabo mu odi i deka ne e zadovolen od prometot.

So namera da mu pomognat na svojot kolega , bez da znae toj, se dogovorile utredenta site da gi prakjaat musteriite vo negoviot dukjan , za da mu trgne rabotata i nemu.

 Taka i stanalo. Utredenta site musterii koi sakale da kupat nesto  prodavacite gi prakjale vo dukjanot na kolegata.

 Koga zavrsilo rabotnoto vreme i dukjanite pocnale da se zatvoraat, istiot toj kolega pak rekol :

- Izgubiv uste eden den...

- E sega pretera- povikale vo eden glas ostanatite dukjandzii. - Cel den ti gi prakjavme site musterii da kupuvaat samo od tebe , a tebe pak ti e malku iako denes zaraboti kolku sto site nie zaedno zarabotuvame !

 - Prijateli moi dragi, - im odgovoril stariot dukjandzija - imam jas pari da gi kupam site vasi dukjani, vie pogresno ste me razbrale.

Ne e rabotata vo parite. Pari imalo i kje ima, no ovoj, denesniot den koj pomina,  nikogas nema da se povtori nitu kje se vrati.

Колку вистина има во сите овие поучни случки, прекрасни се.

Shto pravi stravot

Vo edna zemja vo koja imalo vojna, vladeel strashen surov kral.So voenite zarobenici postapuval vaka: Gi zatvoral vo edna golema prostorija vo koja na ednata strana imalo cheta so strelci, a na drugata strana vrata prekriena so sliki na mrtvi i krvavi zatvorenici.
Gi postavuval zatvorenicite vo krug i im vikal:"Mozhete da birate: ili da umrete izbodeni so streli od moite vojnici ili da pominete niz ovaa vrata i tamu da ostanete zatvoreni zasekogash."
Sekogash   birale da umrat od streli.
Koga vojnata zavrshila, eden vojnik koj dolgo sluzhel kaj kralot go prashal: "Shto ima zad ovaa strashna vrata?"
"Otvori i vidi!", odgovoril kralot.
Vojnikot sobral hrabrost i so teshka maka ja otvoril vratata, a togas go osvetlil zrak sonce i mu zasvetil vo ochite. Koga uspeal da ja otvori, iznenaden, se uveril deka taa vrata vodela do SLOBODATA!!!
Vojnikot, so neveruvanje, go poglednal kralot i rekol: "Sekogash na zarobenicite im ostavavte mozhnost za izbor, no tie povekje sakaa da umrat otkolku da rizikuvaat da ja otvorat ovaa vrata!"

Kolku pati se plashime da rizikuvame? Kolku pati umirame zaradi nash*te grizhi, od strav da ja otvorime vratata; vratata na nash*te sonishta, vratata na nashiot spas, vratata koja vodi kon vistinskata sloboda?


Nepoznat avtor

Milerapa otishol do eden duhovnik, da mu se predade celosno i potpolno....

Ovoj mu rekol:

- Morash da mi se predadesh bez somenie i bez ostatok, za da mozhesh da sledish s'e shto kje ti kazham. pa taka da ti pomognam da ja spasish svojata dudha.

Milerapa bil mnogu chesen chovek, so golem integritet.

- Vo red, se predavam. - mu odgovoril na duhovnikot.

No mnogumina od lugjeto koi bile so istiot duhovnik bile ljubomorni na Milerapa i na negovite chovechki kvaliteti... oti toj ne bil obichen chovek. Poradi negovite kvaliteti postojano se chuvstvuvalo nekakva magija okolu nego, nekakva magnetna sila koja ukazhuvala deka toj eden den kje go nasledi stariot duhovnik namesto bilo koj od drugite sledbenici.

- Ovoj chovek e lazhen, toj go sledi gjavolot, samo se pravi deka ti se predal, no toa e golema izmama - mu rekle drugite na duhovnikot.

- Kako mozheme da go ispitame ova shto go velite za nego? - prashal duhovnikot.

- Kazhi mi da skokne od karpava - mu odgovorile dodeka sedele na nejziniot vrv.

- Milerapa, ako navistina se predade kako shto velish, skokni sega od karpava dolu - rekol duhovnikot, pritisnat od svoite uchenici.

Milearap, bez da kazhe zbor, stanal i vednash skoknal vo ambisot.

Site ste stchale udolu da go vidat zdrobenoto Milerapovo telo, koga tamu go zdogledale kako sedi pod nekoe drvo so presrekjen izraz na liceto!

- Ova mora da e nekakva koincidencija - mu tvrdele drugite na duhovnikot.

Duhovnikot isto bil potpolno zbunet od toa shto go videl

- Dobro Milerapa, shto stori, kako se sluchi ovaa rabota shto te gledame vaka samo so nekolkiu ogrebotinki i tolku srekjno lice posle onoa pagjanje vo provalijava?

- Koga ti se predadov povekje nemashe nikakvo prashanje ili izbor za nekoe MOE pravenje ili deluvanje... sigurno ti napravi neshto okolu seto ova koga mi reche da skoknam.

Duhovnikot znael deka nema nishto storeno, no si premolchal... i pod pritisik na drugite uchenici reshil da napravi ushte edne test.

Koga edna kukja se zapalila mu rekol na Milerapa da vleze vo nea i da ne izleze dodeka ognot samiot ne se izgasne.

Baz da kazhe zbor, Milerapa se vturnal vo zapalenata kukja i stoel tamu s'e dodeka ne se izgasnalo i poslenoto plamencha i kukjata ne se storila prav i pepel.

Koga duhovnikot i uchenicite go pobarale vo ostatocite, go nashle zdar i zhiv.

- Uchitele, ti pravish chuda! - radosno izvikal Milerapa baknuvajkji mu gi nozete na duhovnikot.

- Navistina teshko e da se pretpostavi deka i ova e nekakva koincidencija - im se obratil duhovnikot na uchenicite.

- Mora da e koincidencija ili nepobiten dokaz deka toj e rakovoden od gjavolot! Ajde probaj ushte ednash, neli najmalu tri pati treba da se proba neshto.

Denovite minuvale i vednash koga trebalo grupata da ja mine rekata videle deka po nekoja prichina brodot od drugata strana ne doagja na nivniot breg.

- Milerapa - rekol duhovnikot - brodov go nema, a sopstvenikot ni veti deka kje ne cheka tuka. Ajde mini na drugiot breg, odejki po voda, pa vikni go sopstvenikot na brodot.

Milarapa stanal do zemjata, i pochnal da odi po voda... do drugiot breg... i se vratil so brodot i brodarot nazad.

- Milerapa, kako go napavi toa ??? - se stapisal uchitelot, ne veruvajkji im na sopstvenite ochi.

- Jas samo go zemav tvoeto ime uchitele i pojdov... s'e e vo tvoeto ime uchitele, nema nishto do mene. Verata vo tvoeto ime i tvojot zbor pravi chuda uchetele moj!

Uchitelot se zamislil... "breeee... majkata, ako moeto ime pomagalo tolku mnogu..."

I toj izlegol od brodot i zachekoril po vodata... no vednash propadnal i se udavil. Od togash nikoj povekje ne slushnal za nego.




Изменето од Messenger - 17.Декември.2010 во 00:13