20 години парламентарна демократија

mamamd напиша: Па ни божеле да речеме дека нема демократија...каква и да е Пристапница до ВМРО

Во многу работи сме далеку од вистинска демократија, но дека нема демократија?
Ако зборуваме за демократија на медиумите, дали некој може да си замисли што ќе го снајдеше новинаров ако се осмелеше јавно да напише ваква пристапница за некогашниот СКМ? Додуша немаше никој ни да му го објави од медиумите кои беа под строга партиска контрола и цензура, ниту имаше интернет, ама ај и под претпоставка некаде да било објавено?
Или во собрание некој да се осмелеше да превали преку уста комплименти како фашисти, примитивци, диктатори и се она што сега го слушаме? Додуша тогаш немаше ни кој тоа да го каже, оти си беа сами во парламентот, па нема белким сами да се навредуваат?

Сега барем може да се слушне сечие мислење, како придобивка на демократијата и плурализмот.

marsovec напиша: Јас сум доста штетен од она време како демократ и слободољубец, но карактеризиран како либерал, и многу добро го знам оној систем...не од оние времиња на УДБА кога не сум ни бил роден, зборувам за времето кога можеше се да се каже.И да се добие некаква пацка...но за правдољубивите не беше многу тешко да се поднесе.Подршката од средината беше ОГРОМНА...Е почна демократизацијата...Затоа сакам и сега ДЕМОКРАТИЈА а и не сакам ЕДНОУМИЕ.....

Ако имаш баба или дедо, нека ти кажат за времето на УДБ.


Се да се каже можеше дома на жената, а и на децата, ако се возрасни. Надвор не можеше се да се каже, медиумите објавуваа материјали редактирани во СКЈ/СКМ, а ако имаше некакво незадоволство, штрајк или слично, не се објавуваше воопшто. Критика за партијата никогаш и немаше, иако сами се критикуваа, па со разно-разни закони ги поправаа грешките, збркувајќи ги работите, па и самите не знаеја како да излезат од бркотницата.

Да не говорам дека ниту дома не можеше се да се каже, затоа што во Кривичниот закон имаше кривично дело кое е сторено во сон, односно пцуење на Тито или државата, кое беше дело сторено против државата, па ако жената била некоја партиски член, а в сон мажот кажал нешто што не треба, можел да се заглави в затвор ако го пријавела.

А кривични дела сторени во сон имало само пред 2000 години, кога не постоела субјективна одговорност, па сега ти спореди на кој степен беа законите во тој систем. Подобро и да не споредуваш.

Изменето од Македон - 03.Август.2010 во 14:33

marsovec напиша: Toa bilo izgleda pedesetite i del od seesetite godini.Vidi vo sedumdesettite godini i za [trajkovi i knigata na Neca Jovanov strajkovi vo Jugoslavija...Vidi i ke vidi[ deka imase i vo Politika,Novosti,Ekspres, Nova Makedonija,Vecer, Komunist,NIN,Danas......Vo site noviki vo drzavata.Inaku ne sum bil togas za vremiwata posle vojnata...Togas znam samo od kazuvanja...no edno e kazuvawe a drugo dozivuvanje...No velam po sekoja revolucija ima zrtvi...nema bez zrtvi...Kolku ima vo Irak...kade sme osloboditeli...hahahahhaa i nositelim na demokratski promeni...samo denes toa e kolateralna [teta nekoga[ pogolema i od vojnata/////

Има не само кажувања, туку и спомени од луѓе кои биле во тие институции, ни виновни ни должни. Доволно било само некој од моќниците да се посомнева, а тоа да биде поткрепено со некое озборување и да исчезне човек за сите времиња без суд и пресуда. Или да замине на превоспитување, како што милуваа да кажат луѓето кои беа дел од раководството на тогашниот систем. Други едноставно ги наоѓале на улица...

Кажаното за револуциите и жртвите, како и слични глупости на Ленин, кој ги кажал за да го оправда својот крвав режим, чинам, не заслужуваат внимание, едноставно затоа што знаеме зошто се кажани.

По делата ќе ги познаете...

20 godini parlametnarna demokratija??? Hmmmm.... Prvo ke raskazam edna kratka prikazna/vic seedno :)))

Da receme period kon krajot na 90-te godini, mozebi pocetok na 21 vek, vo edno osnovno uciliste ucitelkata po demokratija im dava za domasna rabota na ucenicite od 4 odd da napisat sostav na tema ,,50 godini mrak vo komunizmot,,. I taka si odat site po doma i edno od ucenicite go prasuva tatkoto da mu objasni kako i na koj nacin tie ziveele koga toj bil na negovi godini pa do denes. I taka tatkoto pocnal: Pa sinko nie na vremeto ucevme kako ti sega sto ucis, jas i majka ti otkako zavrsivme so naseto osnovno i sredno obrazovanie se zapisavme na fakultet studiravme 5-6 godini pa otkako zavrsivme si najdovme rabota i poleka poleka pocnavme da si ziveeme normalen i samostoen zivot kako i site drugi. Isto taka uspeveavme da ja gradime kukata vo koja ziveeme sega, si kupivme kola , odeveme na odmor sekoe leto. Podocna otkako se rodivte ti i sestra ti, kako i nasite roditeli sto ni ovozmozuvaa se trudevme i na vam da vi go ovozmozime istoto, da ve nosime na odmor i.t.n. I togas deteto mu veli: No nie veke nekolku godini ne sme bile nikade....Na ova tatkoto odgovara: Da, bdejki vreminjata se smenija i veke ne e kako porano. Site raboti sto ti gi nabrojav nemoze da gi pravime vo isto vreme.
I taka detoto sednalo da pisuva i utredenta ucitelkata mu kazuva da si ja procita domasnata rabota i deteto stanuva i pocnal: 50 godini mrak vo komunizmot........ Da mu ja e... m...... na toj sto ja svetnal sijalicata.........tolku !!!

Државни прослави за партиски поделби
На оваа тема од нема да дискутирам од проста причина што не е од сега, партиските прослави траат и траат. Ниедна демократија нема да ги промени овие поделби, за жал.
Една светла точка во сета ова “помпијада“ која го трогна (барем според мене) секој нормален човек со чувства беше положувањето на цвеќе ама јавно пред споменик од страна на синот на ЧЕНТО. Дочека тој белокос човек да положи цвеѓе пред споменикот на  неговиот татко. Истите чувства кај мене ги пробуди како кога во Крушево внуката на Питу (по долги перипетии со тогашната власт) положи цвеќе пред споменикот на дедо и (не било по протокол, па и дадоа онака набрзинка да стави една икебана).
Ова со синот на Ченто и неговиот треперлив глас и очи полни солзи од гордост беше најубавиот момент на прославата на Илинден 2010 година (барем за мене)

Еве  еден гест кој е одлика на парламентарната демократија

Орден за Методија Андонов Ченто

Како беше она---убиецот секогаш се враќа на местото на злосторството
 го читам насловот
Пердју се врати на местото на Рамковниот
 и асоцијацијава сама си дојде