Проект- Архива на ИДИВИДИ Историја

Odlicna rabota.

Васил Атанасков Ивaновски (Ловраде, Костурско, 1906 - Софија, 1991) е македонски културно-национален и комунистички деец, публицист од Македонија. Прогимназијалното училиште го завршува во Пловдив. Се вклучува активно во дејностите на македонската емиграција во Бугарија. Како член на БКП учествува во Септемвриското востание.
Емигрира во СССР во 1926 година кадешто завршува студии на КУНМЗ (1929).
Во Бугарија се враќа во 1933, кога станува член на ВМРО (об.) Соработува со весниците Македонско знаме, Македонска револуција, Македонско единство, во списанието Македонски вести.
Во „Македонско знаме“ ја објавува брошурата "Идеите и задачите на македонското движење во Бугарија", како најава на студијата "Зашто ние Македонците сме посебна нација" потпишан како Бистришки,статија објавена и на IV конгрес на Македонскиот народен сојуз во САД во 1934 година. Статијата е напишана во духот на сталиновата теорија за нацијата. При дилемите за постоењето на посебен македонски јазик, Васил Ивановски застанува на ставот дека македонскиот јазик претставува посебен јазик. Во 1937 година, за својата дејност во Бугарија, Васил Ивановски е осуден на пет години затвор.

Овој значаен деец се приклучува и на НОВ на Македонија, за што е и осуден во 1942 година. Во март и Април, 1943 година, од затворот во Пловдив, во затворот во Скопје се префрлени 80 бугарски политички затвореници, меѓу кои и Васил Ивановски. Времето во затворот, како и дејствувањето на Васил е опишано од македонскиот револуционер и публицист Димче Аџимитрески: Излагањата на Васил за македонското револуционерно движење, имаа импресивно значење. Се дојде до идеја, тоа негово богато познавање на оваа материја, драгоцено за нашиот млад македонски кадар, кој имал оскудно знаење од оваа област, да се стави на хартија. И така Васката ја започна таа благородна, но многу макотрпна работа. Тој диктираше, а еден политички затвореник во собата, Македонец, Ташко Филипов од Ресен, кој имаше одличен ракопис бележеше, без разлика дали беше ден или ноќ.Трудот за македонското национално прашање, Васката го заврши во затворот за релативно кусо време, иако беше прилично обемен, составен од 12 глави. За сигурност на операцијата, на вратата од ќелијата беше направена шпионка. Кога се работеше, за да не не изненади полицијата, на шпионката наизменично дежураа двајца затвореници. Тоа беа Таше Томовски и Пере Башевски, двајцата од село Јанковец, ресенско. Со препишувањето се почнуваше, кога во затворот ќе се изгазнеше светлото. Во нашата ќелија се спушташе жица со сијалица со самиот под. Се палеше ламбата. Јас и Васил легнувавме до неа. Светлото беше слабо. Околу седнуваа затворениците со ќебиња и на тој начин го затвораа кругот на светлоста. Васил диктираше без употреба на прирачна литература. По завршувањето на работата, ракописот му се предаваше на Кочо Битуљану. Тој беше одговорен з анеговата сигурност. Битуљану беше направил специјално место под подот, каде што се криеше ракописот.

Васил Ивановски станува и член на АСНОМ, како претставник од Костур.
Подоцна тој емигрира во Софија, каде дејствува како претставник на раководството на НР Македонија во Бугарија[1]. Претседател на Иницијативниот комитет, чија цел беше создавање општествено мнение за присоединување на Пиринска Македонија, кон НР Македонија. По изгласувањето на Резолуцијата на Информбирото, Васил Ивановски, како што сведочи и Христо Калајџиев во своите "Спомени" идејно застанува зад Резолуцијата, но отворено истапува противпозицијата на БКП за македонското национално прашање, отворено залагајќи се за припојување на Пиринска Македонија, кон НР Македонија. Во 1949 година, во Бугарија, како титовист е осуден на 7 годишна казна затвор. Умира во Софија,во 1991 година.











Статијата "Зошто ние Македонците сме одделна нација"



“Македонското прашање во минатото и сега“ - синтетизирана историја на Македонија од антиката до 1944 година, во која авторот, Васил Ивановски, го истакнува правото на Македонскиот народ на самоопределување и обединување ( затворот Идризово, 1943/44 година)

За соединувањето на македонскиот народ. Овој текст е објавен и во Илинденски Пат, издание на НОВ на Македонија, број 7-8, јули-август 1944 година.





Спомените на Христо Калајџиев за дејноста на Васил Ивановски



Емисија посветена на дејноста на Васил Ивановски

Изменето од Македон - 12.Декември.2010 во 00:26

Koga pishuvash, gledaj da bide celosna, so site delovi, osobeno onie koi gi boldirav togash na temata za Posebnosta na naciite.
Znam deka si korekten vo toj pravec, ama da si kazham.

Македон напиша: Останува уште да ја напишеме статијата "Зошто ние Македонците сме посебна нација", па да ја вметнеме во делот за Васил Ивановски погоре, па слободно може да кажеме дека и делот посветен на овој значаен македонски револуционер и публицист е завршен.

Колега таа статија ја имам целосно презентирано па нема потреба да се мачиш само префрлија.

Благодарение на mungos80, сега го имаме и делото "За соединување на македонскиот народ" од Васил Ивановски. Линк до делото е поставен во статијата посветена на Ивановски.

Изменето од Македон - 09.Септември.2010 во 15:17

“Македонското прашање во минатото и сега“

Shekspir vo original na francuzki

d4 b3 напиша:    Vo tochka 5 ja ima etnogenezata Milord, ne e dobra knigatastavi neshto drugo

Книгата е одлична. Ги ништи сите ваши пропаганди. Затоа не ти одговара да ја има па бараш да се тргне.

Што не ти е јасно од етногенезата? Изгледа те буни Илири, но кога ќе прочиташ дека старите жители Илири се претопиле во Словените ќе ти стане за кој народ станува збор. Ајде нека ти биде тоа задача за размислување.

Многу добро четиво за да поттикне на размислување дека племето Бугари на Аспарух не биле вирус па се што ќе допрат да го претворале во исти како нив, а врз основа на тоа и на постарите народи со кои дошле во контакт да станале автоматски бугари , како да имале временска машина.