Закон за домување

- Комшија, дај бе тргни ги цвеќињата од тераса, може да паднат и да „испрљаат некој минувач или да оштетат паркирано ауто”!

- Ти најде да ми зборуваш, секој ден ме тушираат алиштата што ги закачила жена ти надвор да се сушат. А и онака не ја трпам по многу. Што се потресува и таа пустата, дури и да иж падне саксија на глава, ќе ја оперираат кај нас на клиника, ќе иж заборават 2 метри завој во стомакот и никому ништо... Сеж ќе се реши...

Ете, вака изгледа караницата на иднината што најчесто ќе ја драмат раскараните соседи на состанокот на куќните совети. Откако на телевизија неж известија дека има Закон за домување, на веб страницата на Министерството за транспорт и врски, решија да неж просветлуваат со банални препораки за тоа како треба да се однесуваме во нашите згради, подобро речено - во становите купени од дедо и прадедо (бидејќи ретко кој од оваа, мојава генерација заработува доволно да си купи недвижнина).

Сакам да знам дали куќниот совет можеби еден ден ќе воведе препораки за своите станари, со кое средство да го чистат тоалетот и веце школката, за поголема униформност и сложност на целата зграда. Оти веќе ни навлегоа во приватноста и интимата, посочувајќи ни што значи „јавниот ред и мир” ако живееш во зграда. Да почнеме од почеток: „Станарите може да чуваат куче, мачка и други животни, при што се должни да водат сметка да тие животни не го нарушуваат мирот и тишината во зградата”.

Понатаму се наведува: „Користење разни машини и уреди, музички апарати, радио и телевизиски приемник, како и свирење и пеење во станот, односно зградата не е дозволено во време од 13 до 17 и од 22 до 5 часот”. Чудно е, што во правилникот за Куќен ред, не с наведено дали врапчињата што пејат на гранките околу зградата имаат „вето” за пеење во ова време и дали во спротивно, секој нивни црцор може да се искористи против нив во судска парница. Исто така, не се објаснува како еден граѓанин што чува куче или маче,  може да му забрани да лае во овие часови, или да мјаука се едно... Да го однесе на бајачка? Домаќинките што не одат на работа, не можат да си пуштат телевизор, па затоа ќе треба да се зафатат со некоја  бесшумна активност, да речеме плетење чорапи или везење гоблени со антички мотиви.

За сиот нормален свет, ненормално е да ти забранува некој да си чистиш со правосмукалка во одредени часови од денот, но за македонската сервилност, тоа е само уште една масажа на мозочните клетки во обид да се уништи секоја доза слобода. Нема веќе ѕенѕање пред телевизорот, ни чистење на евтина струја (од 2 до 4), ни пеење, ни играње... Оти навистина, само за плачење е стигната работава!

После војната, сите се генерали, ама општиот заклучок на станарите, барем од мојата и околните згради, е дека требаше да има барем некаков бунт и револт кон овој за мене бесмислен закон, во кој ми се скратува правото на пуштање музика дури и на сред бел ден, во кој ми се кажува дека треба да плаќам фирма управител за да ми го чисти мојот ходник.

Најдобар одраз на станарската некултура беше легендарниот скеч на К – 15, во кој Цацко фрлаше црни ќеси ѓубре од висококатница. Ама ова поднебје не може никако да биде Швајцарија. Мора да признаете дека ви е симпатично да гледате закачени алишта на жици покрај прозорците. Барем на тој начин сте сигурни дека станарите што живеат внатре не одат голи и боси, ко што се шпекулира.

Верувам дека повеќе ми се исплати да платам една казна од 300 евра, отколку да го плаќам домарот цела година. А башка што претседателот на Куќниот совет, морало да има завршено вишо или високо образование. Ако нема, да оди да се запише на оние студиите за возрасни граѓани што сакаат да го продолжат школувањето. Дознав исто така, дека ако сте претседател на куќниот совет, иако немате почнато со работа, системот ве брише од листата невработени во социјално. Кој ќе ви даде сини картони? Е, тоа не го пишува во Куќниот ред, се извинувам што не можам да ви одговорам…

Објавено во „Шпиц“ на 21 август 2010