Бизарности

Во светот во кој што живееме се среќаваме не секогаш со пријатни за нас нешта и често мораме да се соочиме со последиците и одговорноста за некои наши (не)дела. Но парите и славата одсекогаш служеле како штит од сето тоа. Следуваат пет примери на славни и богати луѓе кои што не само што не ја сноселе одговорноста за лошите работи кои што ги сториле, туку и заработиле уште повеќе слава и богатсво фалејќи се со тоа.








5. Казанова

Злосторство: Инцест



Џакомо Казанова е познат по својата секс турнеја низ Европа. Помеѓу 1746 у 1774 година тој имал секс со повеќе жени отколку што вие имате пријатели на фејсбук. Со леснотии си се шетал од град во град о времето во кое што обичните луѓе едвај и да поминувале повеќе од седумдесетина километри од местото каде што биле родени, па така и воопшто не е за изненадување тоа што Казанова спиел со барем една личност од неговото семејно дрво. За несреќа, се испоставило дека таа личност била неговата родена ќерка.



Кога Казанова имал триесет и пет години тој случајно ја завел својата седумнаесетгодишна ќерка Леонилда. Дури и и предложил брак, но нејзината мајка, Дона Лукреција, му открила на Казанова дека Леонилда му е ќерка пред тие да стапат во брак. Во ситуација каде што многу луѓе би умреле од срам и би си ја удирале главата в ѕид, Казанова постапил сосема поинаку. Тој смирено ја повлекол брачната понуда и наместо тоа предложил една тројка. Голема семејна секс тројка. Во случај на некого се уште да не му е јасно за што станува збор, Казанова го решил проблемот со инцест- со уште повеќе инцест!



Моментот на нула чувство за одговорност:

Во 1789, Казанова ги напишал своите мемоари Histoire de ma vie (Историјата на мојто живот)- колекција од 3500 страници, во кои што главно се фокусира на неговите сексуални однесувања. Во автобиографијата е вклучена и приказната за Леонилда. Тој ја опишал „тројката“ со неа и нејзината мајка во бесрамни детали.

In 1789, Casanova wrote Histoire de ma vie (History of My Life) which is a twelve volume, 3500 page collection, all primarily focused on his sexual conquests. Included in the autobiography, is the story of Leonilda. He explains the threesome he shared between her and her mother in shameless detail.

„...На другата страна од креветот Леонилда се соблече целосно гола и и пријде, велејќи дека како татко можам да го видам тоа што сум го создал. Нејзината мајка е горда на неа, ја фали, и се радува поради тоа што сметам дека е прекрасна. Се задоволи со тоа што се наоѓаше во средината и пто на неа го истресов сиот оган со кој што горев. Љубопитноста на Леонилда длабоко ме возбуди.

....Возбудена, Леонилда со едната рака ја излудуваше својата мајка а со другата подметна шамовче за нејзиниот татко кој што се излеваше...“



4. Сорен Кејркегор

Злосторство: Заведување на малолетник



Како еден од основачите на егзистенцијализмот, Сорен Кјеркегор е широко познат по неговите анализи на религијата и човечката условеност. Но многу помалку се знае за него дека завел дете. Кјеркегор имал дваесет и четири години кога ја запознал четиринаесетгодишната Реџина Олсен, и одлучил дека најдобро што може да направи е да има секс со неа.



Има нешто во тие Олсенови

Но тој не се задоволувал само со „удри и бегај“. Кјеркегор сакал да развие моногама врска со Олсен, толку моногамна што сакал таа да не може да сака никој друг освен него.

Како и повеќето тинејџери, и Олсен лесно потпаѓала под импресии. Кјеркегор станал близок пријател на нејзиното семејство и суптилно почнал да влијае на нејзиниот вкус за уметност и култура, додека помалку суптилно работел под нејзиниот фустан. За време на две години Кјеркегор успеал да ја обликува нејзината свест така што таа не можела да се вљуби во никој друг освен него. Потоа кога таа наполнила осумнаесет години Кјеркегор ја побарал за жена, за по една година да ја откаже свршувачката оставајќи ја Олсен скршена и безнадежна.

Моментот на нула чувство за одговорност:

Шест години по раскинувањето на свршувачката Сорен Кјеркегор го напишал Дневникот на заводникот во кој што апатичниот протагонист на кој што му било многу здодевно во животот, влегол во животот на една млада девојка со намера да ја изманипулира така што ќе направи да се вљуби во него. Раскажувањето е толку отворено што е за чудење што Кјеркегор и воопшто се мачел да ги менува имињата на главните ликови.



3. Луј Алтјусер

Злосторство: Ја задавил својата сопруга



Сократ еднаш рекол: „Во секој случај оженете се, ако земете добра жена ќе бидете среќни, ако земете лоша, ќе станете филозоф.“ Никој не го следел тој совет побуквално од Луј Алтјусер. Овој марксистички философ од раниот дваесетти век останува омилена тема на книжевните критичари и студентите по философија. Но тоа за што помалку милуваат да разговараат брадосаните философи е фактот дека Алтјусер ја задавил својата сопруга.



“Се маткаш во телесноста, додека јас се обидувам да те внесам во метафизиката, батка.”

Вообичаено е сопружиците да се масираат еден со друг по тешките денови. Но, доста невообичаено е кога тие масажи се прават во пределот на вратот и со толку голема сила доволна да се смачка дишникот. Сепак, според Алтјусер токму тоа се случило на 16 Ноември 1980 година. Тој објаснил дека ја масирал својата сопруга (која што божем била кревка како лушпа од јајце) во пределот на вратот кога таа одеднаш престанала да дише.

Секако дека вратот е ранлив дел на човечкото тело, но вообичаено личноста која е задавувана покажува знаци на незадоволство од тоа што го правите, особено ако сте свртени лице в лице еден кон друг, така што Алтјусер не можел да каже дека не забележал дека неговата сопруга го губи здивот. А сепак, тој токму тоа го кажал....

Моментот на нула чувство за одговорност

Алтјусер никогаш не се соочил со судење, и наместо тоа бил пратен во душевна болница каде што ја напишал книгата L’Avenir diure Longtemps (Иднината трае вечно). Книгата представува мемоари во кои што тој се присетува на важните мигови од својот живот, како веселите доживувања од детството, но исто така и на моментот кога ја убил својата жена. Еве што пишува:

„Ги притиснав моите палци во празнината над клучната коска и потоа, се уште притискајќи, полека ги придвижував и двата, едниот кон десно а другиот кон лево, нагоре кон ушите каде што месото беше тврдо. Продолжив да ја масирам се додека мускулите на подлактиците не ми се изморија....Лицето на Хелена беше смирено и неподвижно; нејзините очи беа отворени и се џџареа во таванот.“



2. Еми Фишер

Злосторство: Обид за убиство



Лонг Ајленд е познат по две нешта: ледениот чај и Еми Фишер. Таа ја започнала својата врска со механичарот Џои Бутафуоко во 1992 откако ја удрила колата на нејзините родители и побарала од Бутафуоко да ја поправи и на никого да не кажува за тоа. Тоа што изгледа како обичен вовед за еротска сцена, всушност завршило доста сериозно, а особено со оглед а тоа што Еми била малолетна а Бутафуоко бил деветнаесет години постар. Имено, Еми ја застрелала сопругата на Бутафуоко. Фишер отишла една ноќ во нивната куќа и ја застрелала сопругата на механичарот в глава, но непрецизно, по што таа преживеала. Приказната набргу се појавила на насловните страници во САД, делумно поради љубовниот триаголник, а делумно и поради тоа што Бутафуоко е смешно презиме. Еми одлежала три години затвор поради обид за убиство, а исто така и Бутафуоко си го одлежал своето поради заведување на малолетник.

Моментот на нула чувство за одговорност

По одлежувањето на затворската казна, Еми била збунета поради тоа пто не била повеќе популарна како порано, по во напор да ја возобнови својата популарност, или барем да ги потсети луѓето за нејзиното постоење, Фишер напишала книга со заглавје „Да знаев тогаш...“ Автобиографијата изобилува со интимни детали за нејзината врска со Џои. Книгата била популарна некоја недела, за повторно да падне во заборав.



Очајна во обидот да остане во фокусот на вниманието, Фишер се појавувала на ток- шоуа соочувајќи се со Бутафуокови. Исто така снимила и секс клип, и започнала кариера како стриштизета, ветувајќи дека дел од бакшишите ќе ги донирала за унесреќените во Хаити. Сите тие треперења во нејзиниот темен живот биле обиди да го сврти вниманието на светот кон себе и да го потсети дека таа е некогашното мало девојче кое што ја застрелала таа жена во главата.



1. О.Џ. Симпсон

Уште едно убиство на сопруга



Во оваа листа на злосторства на славните луѓе го вклучуваме и О. Џ. Симпсон, американска рагби ѕвезда кој што наводно ги избодел својата жена и Род Годман до смрт во 1994, а кога велиме „наводно“ мислиме „несомнено“. Симпсон бил ослободен од обвинението за убиство со што уште еднаш се потврдува фактот дека во дуелот помеѓу доказите и мотивот од една страна, и славата и парите од друга, битката речиси секогаш ја добива богатството.



По судењето Симпсон ветил дека ќе почне неуморна потрага по вистинскиот убиец низ цела Америка. Се разбира, досега не успеал ништо да најде.

Моментот на нула чувство за одговорност

Во 2006 О. Џ. Симпсон се оибдел да докаже дека злосторството сепак може да биде исплатливо пишувајќи ја книгата If I Did It (Ако јас го сторев тоа) каде што поставува претпоставки како би се случиле убиствата ако тој ги сторел. Лудиот обид да заработи пари за сметка на смртта на неговата сопруга и нејзиниот пријател ја оставил американската јавност во неверување. Никој не можеше да биде сигурен дали тој се перчи со тоа што го сторил, или се фали дека ако имал можност да го стори тоа ќе го напревел десет пати подобро од вистинскиот убиец. Речиси секој верувал дека книгата нема да го види светлото на денот, но семејството на Голдман ги добила авторските права на книгата во замена за неплатената граѓанска парница. Потоа ја објавиле книгата под наслов If I Did It: Confessions of the Killer (Ако јас го сторев тоа: исповедта на убиецот), каде што зборот „ако“ е нагласен малку помалку отколку што Симпсон посакувал...



Симпсон не заработил ни скршена пара од неговата приказна. Иронично, книгата со која што се надевал дека ќе се здобие со слава и богатство докажала дека човекот кој што е способен да изврши две убиства со нож, е неспособен да убие две муви со еден удар.

6 најморничави нешта кои што луѓето ги собираат во вид на колекции < ="" ="text/"> function mxclightup(imageobject, opacity){ if (navigator.appName.indexOf("Netscape")!=-1 &&parseInt(navigator.appVersion)>=5) imageobject.style.MozOpacity=opacity/100 else if (navigator.appName.indexOf("Microsoft")!= -1 &&parseInt(navigator.appVersion)>=4) imageobject.filters.alpha.opacity=opacity }

Некои луѓе собираат поштенски марки или пак стари монети, но од некоја причина, на некои луѓе тоа едноставно не им е доволно интересно. Па така тие се решаваат на собирањето на најодвратните и најморничавите предмети кои што би можеле да си ги замислите.     Еве една листа од шест такви примери за опседнатоста со собирање на чудни предмети, која што се граничи со фетишизам.   6. Коса на славните личности Славните личности- има ли воопшто нешто што јавноста не би сакала да грабне од нив? Луѓето го собираат нивното ѓубре, папараците ги сликаат нивните гениталии, за секој тривијален дел од нивниот живот луѓето трчаат да го купат најновиот број на нивниот омилен таблоид. Што е следното што преостанува? Што велите за поседување на вистинско парче од телото на славната личност? Се разбира, отсекување на прст од нивната рака се чини некако незаконски, но би можеле да се задоволите со прамен од нивната коса. Кој би можел да собира вакви работи? Секој. Во изминатата декада бројот на сериозни колекционери на коса поранал од 150 до 2000. Зошто? Па, веројатно веќе претпоставувате дека нема нормален одговор на ова прашање, но интересот за таквото колекционерство изгледа дека во голема мерка е поврзан со неодамнешните големи пробиви генетските истражувања, па така луѓето кои што собираат вакви нешта изгледа сонуваат за денот кога ќе се клонираат во славна личност, или пак кога ќе си клонираат своја сопствена славна личност, или така нешто. Сериозно. Се работи само за прашање на време Неколку прамени од косата на Џ.Ф. Кенеди во САД се продаваат за 205 долари преку интернет. Клопчето коса подолу му припаѓало на Че Гевара и е продадено во Октомври 2007 за 100 000 долари. Ви се верува ли? А и интересно е тоа што косата на еден комунист во САД вреди повеќе отколку председателот Кенеди кон кој што се негува извесен култ. Водечките дилери на коса се Луис Машро, колекционер од Мичиген кој што продава на eBay, и Џон Резникоф, кој што го држи Гинисовиот рекорд за неговата збирка на човечка коса. Резникоф има делови од косите на Мерилин Монро, Наполеон, Алберт Ајнштајн, па дури и од Линколн, како и парчиња коса од неговиот атентатор Вилкс Бут.  Како се чувствуваат се уште живите славни личности во врска со оваа манија. Па, во 2005 Резникоф склучил договор со берберот на Нил Армстронг за неколку прамени од неговата коса, но кога Армстронг слушнал за тоа, се обидел да ја блокира зделката. Неговите напори не вродиле со плод, и Резникоф донирал неколку илјади долари за омилените милосрдни организации на Армстронг колку за утеха. Пари кои што секако дека еден ден ќе му се исплатат, можеби кога ќе си клонира своја сопствена вселенска армија.   5. Murderabilia "Murderabilia" се нарекува уметноста создадена од сериските убијци. Затворските управители ги охрабруваат злосторниците да се занимаваат со такви активности, бидејќи веројатно е полесно да се справите со човек кој што држи четка во рацете отколку со некој кој што го држи неговиот омилен касапски нож. За време на неговиот затворски престој, познатиот психопат Џон Вејн Гејси одржувал уметнички изложби, и бил лидер во свесноста за морничавоста на кловновите. Во меѓувреме, познатиот сериски убиец Чарлс Менсон го поминувал своето време скицирајќи и правејќи пајаци од предиво и жици. Тој дури и напишал упатство од две страници во кое што опишал како да се направи пајак ала Менсон. Кој би го собирал ова? Нема баш точни податоци за ова, но се чини дека продажбата на „мурдерабилиа“ е доста вносен бизнис, особено преку интернет каде што секојдневно се прават трансакции на MurderAuction.com  и  на DaisySeven.com, чиј што слоган е: „Каде што криминалот се исплати, секојдневно“, кој што како да е само малку подизменето за „За луѓето кои што мастурбираат на CourtTV“. Гробарот Рик Стентон од Луизијана бил пионер во продавањето на вакви чкртаници и организирал изложби на уметноста создавана од најпознатите сериски убијци. Стентон се смета за зачетник на манијата со ваквиот вид на колекционерство, велејќи дека уметноста на убијците е„..нешто каде што чувствата се суштински, каде што личноста е се...Тие не се преокупирани со трендови, или со продажбата во уметничкиот свет“. Уште едно дело од Чарлс Менсон Вреди да се забележи дека сериските убијци не се загрижени за продажбата најповеќе бидејќи законите не им дозволуваат да заработат пари. Во 1977, серискиот убиец по име Дејвид Берковиц можел да заработи цел товар пари со неговата книга во која што ги опишувал деталите, и издавачите се стрчале кон него. Тоа довело до донесувањето на законите наречени "Son of Sam laws" со кои се забранувало да се заработуваат пари на тој начин, и веројатно ги одвратило медиокритетните студенти по уметност да тргнат по патот на серискте убијци. Исто така, кратка анализиа на уметноста на убијците покажува дека талентот нема никаква врска со лудилото. Лошиот уметник си останува лош уметник- без разлика дали ќе се реши да распарчи некој кутар скитник или не. На пример: Ова е некој вид на оргијастички череп насликан од Гејси, веројатно кога му здодеало сликањето на кловнови. Да, тоа е череп направен од пениси, и голи машки и женски тела. Оваа слика која што претставува сирена како скокотка ајкула е насликана од серискиот убиец Чарлс Нг, кој што убил преку 25 луѓе.   4. Нацистички предмети Обидот завоспоставување на светска доминација не е само во грлените говори и парадни маршови, туку и во производството на еден куп ѓубре со вашето лого на него. Нацистичка Германија создала голем број на вакви предмети, почнувајќи од лентите за раце со кукастиот крст на нив, па се до украсни ножови. Како што изминуваат декадите, се повеќе се развива пазарот за оваа преостаната нацистичка опрема. Кој би можел да го собира ова? Треба уште веднаш да истакнеме дека не се само неонацистите тие кои што го собираат сето ова. Има голем интерес и кај историчарите и колекционерите на антиквитети Сепак, опседнатоста со нацистички предмети во некои кругови се граничи со фетишизам, како кога пред неколку години на укција се продавале божиќни СС картички, заедно со неглижето кое што и припаѓало на Ева Браун. Ретко вино на Хитлер: 4,000 фунти EBay одбива да продава вакви нешта, а Yahoo! биле тужени поради аукција со белешките за говорите на Хитлер. Се разбира, исто и како кај порното, табуто е само дел од претставата. Можеби токму затоа продажбатана фашистичка галантерија се префрлила во Хонк Конг.   3. Тетоважи од лешеви Луѓето кои што се тетовираат со бројни тетоважи тоа го прават најмногу за да привлечат внимание. Но што да кажеме за тие кои што собираат парчиња туѓа кожа со тетоважи на нив, одрана од свежите трупови и чувана во мумифицирана состојба под стакло? Кој би можел да собира вакво нешто? За изненадување, само мал број на луѓе собираат собираат вакви трофеи, а еден од нив е Др. Кацунари Фукуши. Тој е член на јапонскиот институт за тетоважи каде што се проучува ваквата уметност. Неговите парчиња кожа се од луѓе кои што го применувале традиционалниот „тебори“ стил на тетовирање, со кој што мастило од јаглен се вметнувало под кожата со помош на игли прикачени на бамбусови стапчиња. Членовите на Јакуза(јапонската мафија) се познати по ваквите тетоважи, и Фукуши поседува 105 беспрекорни примероци од кожа на јапонските мафијаши. Се уште не се достапни фотографии за неговата колекција , по се изгледа бидејќи не му е потребно тоа внимание. Повеќето од парчињата човечка кожа во колекцијата на Фукуши биле собрани за време на дваесеттите до четириесеттите години на минатиот век.   2. Pickled Punks "Pickled Punks" е сленг за фетуси кои што се чуваат во тегли со формалдехид, и потоа се изложувани за посетители. За морничавоста на ваквата глетка дури не треба ни да се зборува... Кој би собирал вакво нешто? Доколку мислите дека е противзаконски да се поседуваат абортирани деца во тегла, во право сте. М. Христ го осознал тоа во 1977 кога неговото бебешко фрик шоу било прекинато од полициска рација и тој бил уапсен поради незаконско поседување на човечки остатоци. Сакате да си играте наоколу со мртовци? За тоа ви треба специјална дозвола од мртовечницата, а тие тоа нема да го направат. Барем не за секој. Тогаш што му преостанува на некој фрик кој што е опседнат со смртта и разните морбидни фетиши. Да престане со неговото морбидно хоби. Е арно ама, тие не се откажуваат толку лесно, па кога мораат се задоволуваат и со гумена имитација. Овие имитации се продаваат по цена од 65 до 200 долари И кога мислите дека веќе морничавоста ги преминала сите граници... кликнете на следна страна

Изгледа некој е фан на вакви работи...