Дали би простиле неверство?

sanja-a напиша: простено му е

od tri pati

Тема: Дали би простиле неверство?

zavisi ako ne se zaljubila

можеби би прогледала низ прсти.....за еднаш...ко ниеднаш....
ама за повеќе пати НЕ.

Во спотов е посебен  
Наравно дека би им простила

Изменето од zamislena - 22.Август.2010 во 21:20

не знам. не сум била во позициjата на простувашт...
може би -да, може би- не...но знам дека неверството има многу лица...и едно од нив е наj грозно- предавничеството на "ние".

мене наj веке ме занима како изгледа простуването?
дали се доволни двата збора или...

оти понекогаш простуването било само во тие два збора, а "неверникот"
после станува жртва на една пасивна агресиjа.

Значи вака би идело сценариото :

2 години сме во врска, живееме заедно, споделуваме заеднички моменти, НО еден ден.....

Бев во креветот со него, уживајќи во еден од нашите вообичаени водења на љубов во сабота попладне. Леѓев на чаршафите разнежено дочекувајки ги неговите бакнежи кои највеке се движеа по внатрешната страна на моите нозе , кога тој ....наеднаш застана.

„ Не можам...„

Збунета со ова неопределено двоумење , прашав што е работата. Стана од креветот, се погледна кратко во огледалото и тогаш лицето му поприми болен израз....

„ Мона, морам нешто да ти кажам.„

Гледав како неговиот долг пенис почнува да паѓа.

„Сношти се случи нешто...„
„Што се случи ? „ прашав навлекувајки го чаршавот преку телото.

Гледаше право во моите очи, а потоа застана како нешто да пресметува.

„ Спиев со некого„

Ми се стори како некој да ме убоде. Прво потполн шок, збрканост , потоа ништо, а потоа се појави болка. Тоа е навистина чудно, колку зборови и да требаат за да се изгради една врска, секогаш се доволни само 3 збора истата таа врска да се сруши до темел.

Он беше верен. Можеби не веруваше во ништо друго, но веруваше во нашата врска. Мислата дека некаде, на друго место, би можел да побара задоволство никогаш не ми паѓаше на памет. Сега кога тоа стана реалност, почувствував мачнина.

„Бев мртов пијан....едвај се сеќавам што се случи.....тоа беше грешка......навистина ужасна грешка.....го делевме таксито бидејки се вракавме дома во ист правец.....се мразам себе си.....морав да ти кажам......мораш д ами веруваш....те сакам...„

Станав од креветот и почнав да се облекувам, полна со бес и лутина.

„Мораш да ми веруваш.....тоа не ми значеше ништо.....ништо...„па...кажи нешто....„

Но, јас не реков ништо, облекувајки ги чевлите тргнав кон излезот. Кога ја отворив вратата, се свртев и го прекинав молчењето.

јас:  Дали мислеше на мене ?
он: Што?
јас: Кога се ебеше со девојката дали мислеше на мене ?, дали бев во твојата глава?
он: Да, секако дека беше. беше таму цело време.......
јас: Готово е,,, се надевам само дека беше вредна за тоа.

Ја отварам вратата и излегувам од станот, а он извикува:

„ Мона, те молам , Мона......„