Mogu li da u očima tvojim okupam želje svoje, linijom tvoga smiješka da zavrtim svoje čežnje, na toplim usnama tvojim da pronađem smiraj i utopim se u cjelovu što mi nudi san? Mogu li na stazama vrata tvoga jezikom da našaram ime svoje ili barem inicijale, označim tvoje prve uzdahe ugrizom blagim, i nastavim da se spuštam putevima požude? Mogu li tu na grudima tvojim, tu tik ispod bradavica, da napravim logor od dodira? Da namjestim glavu na tvome stomaku i označim još jedno mjesto na kojem gubiš dah? Mogu li na pupku tvome napraviti bazen od šaputanja, i otkrivati ljepotu baršuna kože tvoje? Da li ćeš mi dozvoliti da prvi mladež iza tvoga pupka, upitam za put koji vodi do bedara tvojih? Mogu li na bedrima tvojim na tren da usnim uz mirise strasti i drhtanje tijela? Mogu li da tvoj ritam ljubavi uhvatim? Mogu li samo da te gledam? MOŽEŠ!!! Marija Vranješa

Изменето од емил - 03.Август.2010 во 17:28

Белите боски на Босилка

Белите боски на Босилка бодат
Болно во очите на срамежливите -
Уплав им лулеат, тајна им плодат
Дека е животот право на живите.
Блазе ти, Босилко, в грев што вовлекуваш
Погледот бессрамно ми те соблекува.

Боските, Босилко, в “браво“ ти стојат,
Очиве јавно им заблазуваат,
Очиве, невешто надеж што ројат,
Очиве, немушта тајна што чуваат.
Босилко, болко на убавината,
Првопрепознатост на питомината!

Белите боски на Босилка будат
Бура од безумства, вознемирености,
Неоти буица бесна и луда
Влече во невратка секакви цености!
Босилко, блажино серазулавена,
Од машкогласјето шумно прославена.

Блажена Босилко, бездно од занес,
Беспаќе, безизлез, слатка болештина!
Земи, завлечи ме во ѕвезден танец,
Лудата љубов е знак на човештина.
Босилко, осило на сите сетила,
Блазе му оному што си му ветила.

Бладежна Босилко, горчлива билко,
На сладострасјето си вододелница,
Ти - машки матиум, жестока жилко,
Ти - мижибајачко, ветерна мелницо,
Ти - разлудувачко, жено над жените,
Стави ме барем миг меѓу блажените.

Пред тебе машкоста ничкум се ведне,
Блескотен белег си на младеењето,
До кај е женопочитта се’ ми те жеднее,
Прва си буква на немеењето.
Босилко, бисерно грло на благоста,
Очиве со тебе ќе ми се нагостат.

Босилко, сонот мој ќе те нурне,
Вруток си бликотен на несонетото,
На чудеснината најпрв си урнек,
Утока брза си кон забранетото.
Ниеднаш наситка, вечно си девствена,
Ти - свето проклетство, болко божествена.

Блештат у Босилка боските бели
Како изгрејсонце. Небесна свежина
Лежи врз денот и ко што се вели
Паѓа врз душата незнајна тежина.
Босилка тоа, неоти божица,
Пристигна нечујно, со ситноножица.

Пристигна лижна и блудна и гола,
Бесрамно млада, со привлечностите
Чека на колена, недомолена,
За да ги помири противречностите:
да може човекот в љубов да векува,
Да може љубовта да почовекува.

Гане Тодоровски

Анастеа напиша: Белите боски на БосилкаБелите боски на Босилка бодатБолно во очите на срамежливите - Уплав им лулеат, тајна им плодатДека е животот право на живите.Блазе ти, Босилко, в грев што вовлекувашПогледот бессрамно ми те соблекува.Боските, Босилко, в “браво“ ти стојат,Очиве јавно им заблазуваат,Очиве, невешто надеж што ројат,Очиве, немушта тајна што чуваат.Босилко, болко на убавината,Првопрепознатост на питомината!Белите боски на Босилка будатБура од безумства, вознемирености,Неоти буица бесна и лудаВлече во невратка секакви цености!Босилко, блажино серазулавена,Од машкогласјето шумно прославена.Блажена Босилко, бездно од занес,Беспаќе, безизлез, слатка болештина!Земи, завлечи ме во ѕвезден танец,Лудата љубов е знак на човештина.Босилко, осило на сите сетила,Блазе му оному што си му ветила.Бладежна Босилко, горчлива билко,На сладострасјето си вододелница,Ти - машки матиум, жестока жилко,Ти - мижибајачко, ветерна мелницо,Ти - разлудувачко, жено над жените,Стави ме барем миг меѓу блажените.Пред тебе машкоста ничкум се ведне,Блескотен белег си на младеењето,До кај е женопочитта се’ ми те жеднее,Прва си буква на немеењето.Босилко, бисерно грло на благоста,Очиве со тебе ќе ми се нагостат.Босилко, сонот мој ќе те нурне,Вруток си бликотен на несонетото,На чудеснината најпрв си урнек,Утока брза си кон забранетото.Ниеднаш наситка, вечно си девствена,Ти - свето проклетство, болко божествена.Блештат у Босилка боските белиКако изгрејсонце. Небесна свежинаЛежи врз денот и ко што се велиПаѓа врз душата незнајна тежина.Босилка тоа, неоти божица,Пристигна нечујно, со ситноножица.Пристигна лижна и блудна и гола,Бесрамно млада, со привлечноститеЧека на колена, недомолена,За да ги помири противречностите:да може човекот в љубов да векува,Да може љубовта да почовекува.Гане Тодоровски

bese neumoren zborokovac, no i golem meraklija... prekranobe cuvstvoto da ucis od vakov velikan na zborot...

Еве уште една моја поезија која треба да биде во мојата нова збирка поезија:)

Еротска карта

Име на Љубов,
Презиме на Блудничка,
Родена со среќна ѕвезда,
Лична карта на „риба“.
Опасно женствена,
заводливо елегантна,
прекрасно неодолива,
слатка ,вкусна бајадера.
Сензуално еротска
опсесивно примамлива,
безсрамнo ужива
занесно имагинарна.
Еротска карта,
блуз еротски набои,
страсна слатка мисла,
лична карта на „дупла риба„

Даница Петровска-Дани,а овдека како Дак:)



Изменето од Дак - 27.Јуни.2012 во 19:51