Сродна душа

тешко е ако се предадеш цел на некого, а потоа осетиш дека ти треба малку слобода, или самостојност. делувањето како единка, составена од двајца партнери е секогаш тешко. гледав еден филм за некоја позната фотографка, која имаше некои правила на игра.
- карањето мора да заврши до 12 часот на полноќ.
- самостојност само во размислувањето до максимум, иако се делува заедно.
и уште некои слични правила кои стварно држеа.

Ок ајде се сложувам со ова.. само зборам за сродна душа дека не ми е ништо крив да урлам..
Но, за проијатели и пријателки, да имам сродна душа и од двете страни, каде што можам да се отворам комплетно да ме ислушаат и дадат подршка и разберат зашто сум понекогаш таква.. Ок идеме понатаму

..ИЛИ КРАТКО КАЖАНО..АКО НЕКОЈ ТВОЈ БЛИЗОК УРЛА,ВИКА,Е НЕРВОЗЕН И СЛИЧНО...ТИ МУДРО МОЛЧИ...ПОЧЕКАЈ НЕКОЕ ВРЕМЕ....И КОГА КЕ СЕ СМИРИ КАЖИ ГО ТВОЕТО МИСЛЕЊЕ....

Никој не ни е крив ако сме нервозни на работа, тоа е знак дека не треба нервозата да ја истураме вирз особата која беспрекорно ја сакаме колку и да не разбира.. Проблем да решиме заедно да треба ама нервоза да се исполува зашто не сме ние со сите на број нема потреба колку и да дава подршка и утеха.. се може со мирно и сталожено и со многу љубов кон сродноста...

Мила сродноста не ни сакаш да ја смениш само го прифакаш со сите мани без мисла да сугерираш...факт е дека животот не е мед и млеко, но треба да си го направиме, дека треба и да имаме внимание или треба да имаме и принцип,но да е тој тој, а не само залажување дека е тој го сакам и крај.. НЕ е само сакањето, се знае што мислам при сроден однос.. Сродност при двајцата а не само кај еден сродност и љубов...

Да тоа е она правото кое многу и не сакаат да го гледаат, занесот поминува картите на маса и тогаш ке видиш дали ти е или не ти е сроден...
Во тоа е и сродноста, не да живуркаш колку да се каже, се нервираш, едвај си легнуваш не се согласуваш.. Него треба максимално со права љубов во душа да го поминеш животот со сродност со исполнетост..една душа прекрасно хармонично исполнета, без дупче прозирче....   

Зависи што бараш.. Има една вистина многу болна.. се венчаваат двајца млади во елан најзаљубени во цел свет мислејки дека тоа е тоа, полсе извесен период тој/таа запознаваат особи кои навстина им се сродни, тука почиња тагата, нестрпливоста, желбата, монотонијата и болката што не си почекал малку повеке за да видиш покрај особата и какви особи други има..
Критериумот е зане3марлив кога ке ја запознаеш само треба да бараш..
ете имаш пријател сродна душа , верувај ми само што ке го видиш тој тој ќе знаеш дека ти е сроден, ама со чисто срце барај не со заљубеност, таа е слепа..
Грото случаеви се сродноста сама да те најде, така да отвори очиња може веке е до те*е