Љубовна поезија

Zal Kop



Noćas vodimo ljubav, ti na meni i ja u tebi.
Širimo po nama mjesečinu i zvijezde,
njihov se odsjaj sladi uzdasima naših tijela.
Mila, držim te za struk i pratim toplinom pokreta,
ulazim i topim se u tvojom bedrima,
a moje usne preuzimaju tvoje grudi
i jezikom maze nabrekle bradavice.

Noćas vodimo ljubav, ti poda mnom i ja na tebi.
Ispod naših tijela vri noć
i putanjom milovanja uspavljuje pjev ptica.
Svaki prst utiskujem kožom i ćutim mekoću,
a prepone mi među tvojima gore,
pa me zanose i poput rijeke tečem.
Uzimaš me snagom mora.

Noćas vodimo ljubav, ti do mene i ja kraj tebe.
Uskovitlani zrak pomiče zidove,
sve smo bliže zori koja otkucajima stiže.
Pomiješani sa suncokretima
osjećamo kako se ritam u nama ne smiruje,
postaje žešći i oslobađa strasti naših trbuha.
Jutrom nam liježe ravnica u dlanove.

Šutim i želim te kraj sebe
svom snagom muškarca.

Slušam kako u meni
besprijekornom ljepotom žene,
bujaš.

Žudim za tobom
zlatno nasmijanom,
jer si nježna
i moje tijelo iznutra ljubiš.

U meni,
u mom tijelu uzdišeš,
kao žena,
koju oduvijek sanjam.
Lijepo i zanosno.
Požudno.
Dva mi srca donosiš.
Ostavljaš ih
iza mojih bijelih grudi.
Sva ponosna,
kao slavuj
sretna,
s jednim srcem pjevaš,
a s drugim,
na svoje me usne polažeš
u svom zagrljaju čuvaš.

Ti si moj spokoj
i volim te snom dotaknuti,
ali ipak, najviše te
kao vatru uživam.
Tvoj korak,
tvoj oblik,
tvoj miris,
i blagost tvoga bića,
to su moja vatra,
moja voda,
moj zrak
i moja zemlja.
I takvu te iskrenu,
dok me u svoje tijelo
naga primaš,
svake noći u sebi volim
i svom snagom muškarca
želim.

Lirski razgovor - Konstantin Galcinjski

-Reci kako me volis.
-Hocu.
-Reci.
-Volim te na suncu. I volim te u senci.Volim te u sesiru.I volim te u zaketu.Kad vetar duva napolju.I kad si na banketu. U zovama u brezama, kraj maline i klena.I kada spavas .I kad radis povijena. Volim te kad jaje lepo mutis. Volim te cak i kad kasiku ispustis.I u taksiju. I u autu. Bez izuzetka. I od kraja ulice .I od pocetka. I kad kosu svoju cesljem lepo delis.

I u opasnosti. I kad se veselis. Na moru. U gorama.U kaljacama. Bosu. Danas. Juce. I sutra.I danju i nocu.I u prolece kad dolaze nam laste.
-A leti kako me volis?
-Kao srz leta , zna se.

-A da li me volis u jesenje dane.
-Cak i onda kad gubis kisobrane.

-A kada se zimi posrebre prozori.
- Zimi te volim ko vatru kad veselo gori. Blizu tvoga srca. I uz tvoju nogu. A iza prozora sneg. I vrane na snegu.

напишав порака, ставив и точка
завиткав во ролница, уфрлив во шишето
низ реката го пуштив

само што го изгубив од видот се сетив
напишав порака, ставив и точка
завиткав во ролница, а заборавив да напишам

така завиткано во ролница
уфрлено во шишето плива низ реката
ненапишано твоето име

можеби со години ќе плива
милион пати непрочитано, назад вратено
во реката поново уфрлено ненапишано име

можеби еднаш и ти
ќе одвиткаш лист ролница
и нема да го прочиташ името твое

а сепак пишува дека те САКАМ
не, не било намерно
јас заправо не го знам

...
ТИШИНАТА , МРАКОТ И ЉУБОВТА ... Фантазијата и копнежот...

Сеуште чекорам самa по тивките ноќни улици,
сеуште ги бројам бесконечните ѕвезди на небото,
тивко потпевнувам и несебично му шепотам
на милозвучниот ветер...
Прозорецот од моето срце кое гледаше далеку,
длабоко во твојата душа полека се затвора..
Насекаде шаренило,темнина....
Моето срце копнее, не знам дали си ти ТOJ..
мојот копнеж ...
Дали сум зрак на мракот...
делче од тишината?
Ти... Ти си тишината која ми е потребна,
ти си песната на мојот живот..
Ме убива секој поглед во твојата слика !!!..
Ти постоиш таму некаде
каде утринската роса е замрзната
од злите сили на реалноста..
А ЈАС... ЈАС го гледам раѓањето на новото утро,
со надеж дека ќе те видам следното...
Тишината, мракот и ЉУБОВТА... Фантазијата и копнежот...

ги памтиш ли сите ситни мали работи, кои љубовта ја убиваат?

една воздишка

тивко прашање

мал одговор а сепак голем изговор

изгубено време, кое не можевме да го најдеме

облак кој не можевме да го земеме

со нас

.

ги памтиш ли сите ситни мали работи, кои љубовта ја убиле?

морето во очите

а бура од тишини

мал допир, кој не носел во висини

изгубена насмевка пред многу години

и страст, која и не можеше да остане

во нас

ако една нејзина песна за него
се измеша со првата негова насмевка
се додадат зборовите Денес си посебна
и нејзино Гушни ме сега силно
чашата до пола наполнета e

потоа еден бакнеж под ѕвезденото небо
зачинет со лесна гравитација
замешано со полноќен чај, Повели, за тебе е
и искреното Прекрасна си
чашата и денес полна e

.

.

не, не мора чашата да се испие
доволно е да се запомни рецептот

.
.

тс

од сите твои кратки мисли

ја сакам таа најкратката

таа , од само два збора