Поучни случки

                              DALI SME VNATRE VO AVIONOT ?
                                    (Vistinska slucka)

Za vreme na Vtorata svetska vojna vo Stalingrad Germanskite vojnici bile opkoleni od Sovetskite armii.

Od Germanija bile isprateni nekolku avioni za da gi evakuiraat ranetite vojnici.

Koga trebalo da letne posledniot avion, se napolnil so raneti. Togas pocnale da doagjaat uste vojnici i polesno raneti i polusmrznati. Site sakale da vlezat, no vekje nemalo mesto . Nemajki drug nacin,tie se ispofakjale odnadvor za kriljata, za bravite,za drzacite, sekade kade sto mozele da se drzat. Togas avionot letnal.

Koga se spustil na bezbeden aerodrom, nieden od fatenite odnadvor ne bil vekje prisuten-site bile duvnati od vozdusnata struja ili poradi smrznatite race se otpustile. Samo onie sto bile vnatre se spasile...

Evangelieto na ISUS, Koj umre za nas i voskresna, e takov avion za spasuvanje. So nego moze da se odleta od opsadata na beznadeznosta i vo nego ima dovolno mesto.

 No, ima mnozestvo lugje koi ne se vnatre,tuku se nepravilno nafateni odnadvor. Navistina, tie lugje odat na Veligden i na Bozik na Crkva. 
Se vrsat duri i krstevanja, a ponekogas duri se odi i na Crkva i na drugi datumi.

 Si mislat, covek e krsten, no sloboden e da si veruva vo sto saka. Koga ke se umre,treba da bides zakopan so pop i so toa da se potvrdi deka ste bile dobar Hristijanin. No dali e toa taka? Lugjeto taka samo visat
odnadvor.

Se dodeka ne go primime HRISTOS vo nasite srca i ne ziveeme so Nego, ke bideme kako onie lugje sto visele nadvor od avionot i nema da bideme vnatre i ke bideme duvnati .  Samo onie sto bile vnatre se spasile. Dali sme vnatre?

Ke ima mnogu nespaseni lugje koi znaele za ISUS, no ne se kacile so Nego. Treba da go sfatime ova: da veruvame vo ISUS znaci da se kacime kaj Nego.  Samo taka ke dobieme vecen zivot.

"A zivotot vecen e toa, da Te poznaat Tebe, Ediniot vistinski Bog, i isprateniot od Tebe Isusa Hrista"( Jovan 17:3)

( Temeleno na propoved na poznatiot germanski propovednik Wilhelm Busch)

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
KINGDAVID Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Solomon's father Регистриран: 09.Октомври.2008 Статус: Офлајн Поени: 9420	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај KINGDAVID Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 12.Април.2010 во 23:43
	DALI SME VNATRE VO AVIONOT ? (Vistinska slucka) Za vreme na Vtorata svetska vojna vo Stalingrad Germanskite vojnici bile opkoleni od Sovetskite armii. Od Germanija bile isprateni nekolku avioni za da gi evakuiraat ranetite vojnici. Koga trebalo da letne posledniot avion, se napolnil so raneti. Togas pocnale da doagjaat uste vojnici i polesno raneti i polusmrznati. Site sakale da vlezat, no vekje nemalo mesto . Nemajki drug nacin,tie se ispofakjale odnadvor za kriljata, za bravite,za drzacite, sekade kade sto mozele da se drzat. Togas avionot letnal. Koga se spustil na bezbeden aerodrom, nieden od fatenite odnadvor ne bil vekje prisuten-site bile duvnati od vozdusnata struja ili poradi smrznatite race se otpustile. Samo onie sto bile vnatre se spasile... Evangelieto na ISUS, Koj umre za nas i voskresna, e takov avion za spasuvanje. So nego moze da se odleta od opsadata na beznadeznosta i vo nego ima dovolno mesto. No, ima mnozestvo lugje koi ne se vnatre,tuku se nepravilno nafateni odnadvor. Navistina, tie lugje odat na Veligden i na Bozik na Crkva. Se vrsat duri i krstevanja, a ponekogas duri se odi i na Crkva i na drugi datumi. Si mislat, covek e krsten, no sloboden e da si veruva vo sto saka. Koga ke se umre,treba da bides zakopan so pop i so toa da se potvrdi deka ste bile dobar Hristijanin. No dali e toa taka? Lugjeto taka samo visat odnadvor. Se dodeka ne go primime HRISTOS vo nasite srca i ne ziveeme so Nego, ke bideme kako onie lugje sto visele nadvor od avionot i nema da bideme vnatre i ke bideme duvnati . Samo onie sto bile vnatre se spasile. Dali sme vnatre? Ke ima mnogu nespaseni lugje koi znaele za ISUS, no ne se kacile so Nego. Treba da go sfatime ova: da veruvame vo ISUS znaci da se kacime kaj Nego. Samo taka ke dobieme vecen zivot. "A zivotot vecen e toa, da Te poznaat Tebe, Ediniot vistinski Bog, i isprateniot od Tebe Isusa Hrista"( Jovan 17:3) ( Temeleno na propoved na poznatiot germanski propovednik Wilhelm Busch)

Blagoj_s Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 28.Август.2009 Статус: Офлајн Поени: 3057	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Blagoj_s Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Април.2010 во 11:41
	Samo usta ''Gospod rece: Bidejki ovoj narod mi pristapuva samo so ustata, i me pocituva samo so usnite, a srceto mu e daleku od mene, i negovoto pocituvanje nauceno od covecki odredbi. Zatoa, eve, i natamu ke postapuvam cudno so ovoj narod-cudno i precudno: i ke propadne mudrosta na negovite mudreci...'" (Isaija 29,13.14) Decata si igraat so drveni puski i ''pukaat'' edni na drugi. Pastorot Viliam Bus go prasuva edniot od niv: ''Kako funkcionira tvojata 'puska'?'' Deteto odgovorilo: ''Vsusnost taa i voopsto ne puka, seto toa jas go pravam so ustata.'' Se pravam samo so ustata, toa e toa. Se zboruva no nisto ne se slucuva. No koga ne se samo zboruva, tuku koga e na delo Bozjata ljubov, Crkvata napreduva. Изменето од Blagoj_s - 15.Април.2010 во 11:42
	www.myspace.com/sblagoj

Blagoj_s Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 28.Август.2009 Статус: Офлајн Поени: 3057	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Blagoj_s Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Април.2010 во 11:59
	Bozji glas ''I uvoto sto slusa i okoto sto gleda, Gospod gi napravi dvete.'' (Poslovici 20,12) Prstite mi letaat preku masinitata za pisuvanje brzajki da ja zavrsam rabotata koja trebase da ja predadam na vreme. Itnosta na rabotata me bese opfatila celosno taka da ne posvetuvav vnimanie na nisto drugo okolu mene. Odednas eden tivok glas se slusna vo mojata kancelarija: ''Odi i pobaraj ja Nensi.'' Nemam sega vreme. Do pladne moram da ja zavrsam rabotata, si rekov vo sebe. Prstite i ponatamu brzo udiraa po testaturata; ne obrakav vnimanie na glasot. Posle pet ili desetini podocna toj istiot glas povtorno ja poremeti mojata koncentracija. ''odi i pobaraj ja Nensi.'' Nemam vreme, si rekov vo sebe. Moram ova da go zavrsam. Sigurna sum deka so Nensi se e vo red. Prodolziv da rabotam. Nansi sakase da si igra nadvor od kukata. Dodeka neziniot postar brat bese na uciliste, taa celo pretpladne pominuvase vo gradinata igrajki si. Tamu toa peto godisno devojce si naogase zanimacija so zivotnite i bilkite. Nie ziveevme na krajot od ulicata blizu do bolnicata Bela Vista vo Portoriko. Toa bese idealno mesto za ljubitelite na prirodata kako sto bese Nensi. Povtorno se slusna istiot glas, no sega pojak: ''odi i pobaraj ja Nensi!'' Ovoj pat glasot go privlece moeto vnimanie ''Tripati,, Sepak da poglednam sto e so nea'', si rekov poluglasno. Koga trgnav da ja pobaram, ja pronajdov kako mirno spie na zidot ne posirok od 20 sm. Od dvete strani mozese da padne vo bezdna visoka 4 metri. Taka vo son deteto mozelo da padne i sekako bi se povredilo. Tivko se dobliziv, i nezno go izgovoriv nejzinoto ime. Nejzinite oci ja vidoa mojata nasmevka i jas vnimatelno ja zedov vo svoite race. I ja simnav od zidot. Ti blagodaram Boze! Ti blagodaram za angelot cuvar i za Tvojata upornost! Pomogni mi vo idnina sekogas da bidam poslusna koga prv pat ke mi prozboris. Navistina sum blagodarna na Boga sto e uporen. Toj me vika nezno i uporno. Negoviot glas me potsetuva na promenite sto treba da gi napravam vo mojot zivot... Uverena sum deka Toj nikogas nema da me ostavi i napusti i deka negoviot glas sekogas ke me vodi. Mojata zadaca e da slusam i da odgovoram.
	www.myspace.com/sblagoj

Blagoj_s Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 28.Август.2009 Статус: Офлајн Поени: 3057	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Blagoj_s Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 22.Април.2010 во 12:34
	Otvorena vrata Pred dvaeset i pet godini, posle zavrsuvanjeto na gimnazijata vo Germanija, pominav tri meseci patuvajki niz Skandinavija. Dodeka pominuvavme so kolata koja ja preuredivme da vo nea prenokevame, prijatelite i jas vidovme prekrasni predeli, ezera, i pejsazi od koi ne mozete da ostanete ravnodusni. Odevme po Lapland, sosema blizu do polarniot krug i uzivavme vo letnite denovi koga sonceto ne zaogase. Taka sedejki na naj severnata tocka vo Evropa vidovme kako sonceto se spusta, odvaj go dopira horizontot a potoa povtorno se krevase. Slikav iljadnici fotografii, no ona sto me posebno iznenadi bea mnogute razliciti vrati. Vo podracjeto na dolgite i temnite zimi boite imaat posebno znacenje. Vidov sini, crveni, zeleni i portokalovi vrati. Cesto pati vo gradovite, posebno vo centrite, barav vrata i go slikav ona sto bese najinteresno. Vo mojot zivot vratite imaat posebno znacenje. Na samiot pocetok od mojot duhoven zivot so Isusa otkriv vazno hristijansko nacelo. Naceloto ''neka bide Tvojata volja'' od Matej 6,10 najdobro se objasnuva so slikata na vrata. Bidejki sum se predal na Spasitelot, go molam da ja zatvori ili otvori vratata. Se sekavam kako mnogu pati vo zivotot sum stoel pred zatvoreni vrati, iako sum posakuval da se otvorat, da bi podocna razbral deka podobro bilo sto bile zatvoreni tie vrati. Isto taka se sekavam mnogu pati vo mojot zivot imase vrati niz koi ne sakav da pominam, no sepak sum pominal. Za da vlezam niz tie vrati bila e potrebna vera i hrabrost, no posledicite bile so mnogu blagoslovi. Na stariot bliski istok vratata bila poveke od vleguvanje vo grad. Ne samo sto prestavuvala zastita, tuku bila i centar na zivotot. Vo takvite vrati bile izgradeni prostorii koi gi koristele staresinite i sudiite za obavuvanje na svoite dolznosti. (Ruta 4,1.2) Podocna na toj prostor se citala Torata (Pismoto); podocna na tie mesta bile izgradeni sinagogi. Isus ukazal na vaznosta na vratata.: ''Jas sum vrata.'' (Jovan 10,9) A potoa dodal: ''Koj ke pomine preku mene,ke se spasi.'' Koga ke se osvrneme okolu sebe, ke vidime mnogu vrati koi ne povikuvaat da dojdeme. Nekoi od niv izgledaat mnogu privlecni, no ne go ispolnuvaat toa sto go vetuvaat. Drugi vrati mozebi ne se taka privlecni, no mozat da ni otvorat novi horizonti koi mozat da ni pomognat da rasteme i da go prosirime svoeto srce i um za nepoznatoto. Bi sakal da znam koja vrata me ceka vo ova godina na zivotot. Znam deka Toj, koj rekol deka e vrata preku koja treba da pominam kako bi vospostavil zaednica so Nego, podgotven da zaedno so mene pomine niz otvorenata vrata, a drugata da ja zatvori.Koga gi gledam starite fotografii koi gi napraviv vo Skandinavija, se prisetuvam na Bozjeto vodstvo vo minatoto. Povtorno se vosh*tuvam na negovoto vodstvo vo minatoto vo mojot zivot. Zatoa da zememe malku vreme sekoj den da se prisetime na otvorenite i zatvorenite vrati. A koga ke se najdeme pred novi vrati, da go zememe za raka Onoj koj e Vrata - i zivot! Neka te Toj vodi vo tvojot zivot.
	www.myspace.com/sblagoj

Blagoj_s Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 28.Август.2009 Статус: Офлајн Поени: 3057	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Blagoj_s Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 30.Април.2010 во 12:31
	КАПЕТАН НА БРОДОТ Еден ново именуван капетан на брод бил мошне горд на својот чин.Управувајќи со својот брод,во една бурна ноќ,капетанот забележал нешто во правецот во кој што се движел.Му наредил на својот човек за врски да ја упати следната порака: „Променете го својот крс за 10 степени кон југ! Следувал одговор: „Променете го вие својот крс за 10 степени кон север! Капетанот се чувствувал навреден и бил решен да не попушта.Затоа, повторно упатил порака:Променете го вашиот крс! Јас сум капетанот на бродот! Следел брз одговор: Смени го својот крс! Јас сум светилникот на брегот! Често пати, секој од нас се однесува како капетанот на бродот. Се движиме самоуверено по сопствениот животен пат,ги уважуваме само своите права.Но Бог и неговото упатство за нашиот животен крс, Библијата како светилник не предупредуваат на карпест предел на кој што можеме да доживееме бродолом.Ако сакаш безбедна „ пловидба" по свoјот животен пат,смени го својот крс. Не очекувај од светилникот(Бог) да Го прилагодува Својот к*рс спрема твојот. Биди разумен капетан на сопствениот брод и почитувај ги добронамерните предупредувања кои доаѓаат од светилникот.
	www.myspace.com/sblagoj

KINGDAVID Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Solomon's father Регистриран: 09.Октомври.2008 Статус: Офлајн Поени: 9420	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај KINGDAVID Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 03.Мај.2010 во 15:41
	BOG E NASEKADE Nekoj ateist prasal nekoj rabin zosto BOG ja izbral kapinata, taa trnliva grmushka za mesto od kade sto ke zboruva so Mojsej. Rabinot odgovoril:" Ako BOG izberese maslinovo drvo ili jabolknica za da razgovara so Mojsej, ti pak bi go postavil istoto prasanje. Sepak, ke ti odgovoram. BOG ja zede malata, bedna, bodlikava grmushka. za da ni pokaze deka nema mesto na Zemjata kade sto Toj ne e prisuten." Da, BOG e nasekade i moze da go sretneme nasekade: vo sekojdnevieto, vo najmracnata temnina, vo najpustata pustina, vo najtrnlivata grmushka, vo najrasplamteniot ogan. AMIN!

Maran Ata Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 29.Август.2008 Статус: Офлајн Поени: 3669	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Maran Ata Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 12.Мај.2010 во 13:19
	Во простреланиот шинел на руски војник во Втората Светска војна, било најдено неговото проштално писмо, напишано не до блиските, туку до семоќниот Бог во кого свето поверувал во претсмртниот час… Слушај, Боже… Досега никогаш Со Тебе не сум зборувал, но денес Сакам да Те поздравам. Знаеш, кога бев дете ми велеа Дека Ти не постоиш. И јас будалата, поверував. Никогаш не ги созерцував твоите созданија. А еве, денес ноќва гледав, Од кратерот издлабен од граната, Во небото ѕвездено над мене. Одеднаш разбрав, восхитувајќи му се на светот Колку сурова може да биде измамата. Не знам, Боже, ќе ми подадеш ли рака, Но јас ќе ти кажам и Ти ќе ме разбереш: Не е чудно ли што среде ужасниов ад Одеднаш ми се откри Твојата светлина и Те познав? И освен тоа немам што друго да кажам, Само тоа, дека радосен сум што Те познав. На полноќ назначени сме за напад, Но не се плашам: Ти нѐ гледаш… Сигнал. Во ред. Мора да одам. Ми беше добро со Тебе. Уште сакам да речам, Како што знаеш, битката ќе биде лоша, И можеби, ноќва на твоја Порта ќе тропнам. И ете, иако до сега не Ти бев пријател, Ќе ми дозволиш ли да влезам, кога ќе дојдам? Изгледа, плачам. Боже мој, Ти гледаш, Се случи со мене тоа – прогледав. Прости, мој Боже, одам. Не верувам дека ќе се вратам. Колку чудно, но сега од смртта не се плашам.
	+ Љубовта покрива многу гревови +

Maran Ata Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 29.Август.2008 Статус: Офлајн Поени: 3669	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Maran Ata Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 16.Мај.2010 во 13:07
	Не оплакувај се поради твојата сопруга (Брачни совети) – Старец Јосиф Ватопедски И, денес сум принуден да зборувам за ова прашање, исто така. Тоа е во некоја смисла смел потфат, но потребата ме предизвика да го покренам ова прашање, кога секој ден ги слушам мажите како велат “жена ми е ваква, жена ми е таква, сите жени се ѓаволи …”. Па, прашувам: “Извини, мил пријателе, но оваа жена за која зборуваш – зарем ти не се ожени со неа?” “Да.” “Па тогаш, кога си се оженил со неа, зарем не ја најде сета љубов, нежност и среќа во нејзината личност?” “Да.” “Па, зошто се промени сега? Таа е истата личност и кога си се оженил со неа, и сега. Гледаш ли дека ти си виновен?” Верниот сопруг кој не ја напуштил својата прељубодејна жена Ќе ви кажам за уште една карактеристика на соодветен брачен другар, која е исклучително тешко да се најде во наше време. Но, ние сретнавме еден таков човек. Тој беше на секој начин совршен карактер, христијанин, и целосно социјален (живееше во светот – заб.на прев.). Тој се ожени подоцна, околу триесетата година, не затоа што не беше благонаклонет кон бракот, но затоа што мислеше дека тоа е така како што треба да биде. Така, тој ја кажуваше својата молитва со вера, и си најде млада девојка со која се ожени. Девојката беше млада, десет години помлада од него. Набргу, откако се ожени со неа, таа го започна своето злодело. Тој се преправаше дека не забележува; ја гледаше како своја ќерка, а себе си – како нејзин татко. Како и да е, тие имаа важни бизнис интереси во странство и требаше да одат таму, дури иако само привремено. Така тој ја зеде и отидоа во странство. Кога стигнаа, таа стана многу своеглава, и си велела на себе: “Тој намерно го направи ова за да ме оттуѓи од мојата средина. Ќе го напуштам.” Така таа го напушти и го остави. Се врати во Грција, и каде мислиш дека отиде? Во едно од оние “казино” места, и почна да го живее животот на слободна жена – на онаа која е платена. Мажот, меѓутоа, од денот кога таа замина од него, никогаш не престана да се моли со солзи и упорно, всушност, да изнудува од Бога: “Седобар, јас нема да се откажам, јас нема да Те оставам Сам; Ти беше Оној Кој ми ја даде мојата жена. “Од Господа човекот и жената се усогласени” (според Библијата). Ја сакам својата жена. Ако младата девојка беше измамена, зарем мора да биде изгубена? Зошто слезе Ти на земјата? Зарем не дојде да ги најдеш оние кои се изгубени, да ги исцелиш болните, да ги воскреснеш мртвите? Јас нема да се откажам. Нема да Те оставам да се успокоиш. Ја сакам мојата жена; врати ми ја.” Тој плачеше цели две години. Неговата молитва на крајот беше услишана и младата жена се вразуми. “Оф леле,” призна таа, “Бог ќе мора да создаде уште еден пекол, бидејќи овој е премногу мал за мене!” Така таа седна и му напиша писмо, велејќи: “Јас не се осмелувам да се обратам на твоето име; го немам тоа право. Ако се вратам, ќе ме прифатиш ли како твоја слугинка?” Тој одговори: “Љубов моја, зошто го спомна тој збор и ги повреди моите чувства? Зарем не бев јас што те испрати на одмор и јас копнеев мојата љубов да се врати во моите раширени раце?” Така, тој отиде и ја чекаше на аеродром, како што се договорија. Кога таа пристигна, падна и почна да се тепа себе си и да плаче. Тој ја зеде во своите раце. “Љубов моја, зошто си ваква и ги повредуваш моите чувства? Копнеев повторно да те видам. Ајде сега да си одиме дома, ние никогаш не се разделивме – секогаш бев со тебе.” Од тогаш, оваа млада девојка се покажа како верна жена. Овој е ставот кој мажот – сопругот – треба да го завземе. Ако сопружниците се како овие, тогаш покажи ми која жена е лоша?
	+ Љубовта покрива многу гревови +

Rita.MD Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 25.Јули.2009 Статус: Офлајн Поени: 719	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Rita.MD Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 16.Мај.2010 во 23:15
	Стапалки во песокот (Footsteps in the sand) Една ноќ, еден човек имал сон. Тој сонувал дека одел по плажата заедно со Господа. Низ темното небо блеснувале сцени од неговиот живот. За секоја сцена, тој забележал два пара на стапалки во песокот. Едните му припаѓале на него и другите на Господ. Кога последната сцена од неговиот живот блеснала пред него, тој погледнал назад во трагата на босите нозе во песокот. Тој забележал дека многу пати по должината на патот на неговиот живот има само еден пар на стапалки. Тој, исто така забележал дека тоа се случило во најтешките и најтажнните моменти во неговиот живот. Ова му пречело и тој го прашал Господ за тоа. "Господе, Ти рече дека штом еднаш ќе решам да те следам, ќе одиш со мене по целиот пат. Но јас забележав дека за време на проблематичните времиња во мојот живот постои само еден пар на стапалки. Јас не разбирам зошто кога ми требаше најмногу, Ти ме оставаше? " Господ одговори: "Моје скапоцено, скапоцено дете. Те сакам и никогаш нема да те оставам. За време на вашите моменти на испитување и страдање, кога ќе видиш само еден пар на стапалки во песокот, Тоа беше тогаш, кога Јас те носев." Бог е навистина најпрекрасен! Изменето од Rita.MD - 16.Мај.2010 во 23:17
	A religion that gives nothing, costs nothing, and suffers nothing, is worth nothing. - M. Luther

Maran Ata Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 29.Август.2008 Статус: Офлајн Поени: 3669	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Maran Ata Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2010 во 09:16
	Поради послушание кон братот, крокодилите не му наштетиле и воскреснал мртовец Двајца родени браќа стапиле во манастир. Еден од нив бил голем подвижник, а другиот имал големо послушание. Кога аввата му велел: направи го тоа – тој го правел, направи го она – тој и тоа го правел. Заради ова послушание, тој бил фален од браќата на манастирот. Подвижникот бил обземен од завист кон него. „Ќе го искушам – си велел во себе, – братот мој, дали има вистинско послушание?“ Отишол кај аввата и му рекол: „Пушти го мојот брат со мене, треба да одам до едно место.“ Аввата се согласил. Патувајќи заедно, тие стигнале до една река во која имало многу крокодили. Подвижникот, сакајќи да го искуша братот, рекол: „Влези во реката и помини низ неа.“ Тој слегол, дошле крокодилите и почнале да го лижат неговото тело, а нему не му наштетиле. Подвижникот, гледајќи го тоа, му рекол на братот: „Излези од водата, да одиме понатаму“. Продолжувајќи го патот, тие виделе мртво тело како лежи на патот. Подвижникот му рекол на братот: „Ако имавме со себе нешто од стар материјал, ќе го покриевме мртовецот.“ Младиот брат одговорил: „Да се помолиме, можеби Бог ќе го воскресне“. Кога тие застанале на молитва, мртовецот воскреснал, а подвижникот почнал да се фали: „Поради моето подвижништво воскресна мртовецот“. Бог тоа му го открил на аввата на манастирот, како подвижникот го искушал братот со крокодилите и како воскреснал мртовецот. Кога тие се вратиле во манастирот, аввата му рекол на подвижникот: „Зошто ти така постапи со својот брат? Знај дека неговото послушание беше причината за воскреснување на мртвиот“. (Еп. Игнатиј, Старечник С. 465. № 57)
	+ Љубовта покрива многу гревови +

Maran Ata Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 29.Август.2008 Статус: Офлајн Поени: 3669	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Maran Ata Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 19.Мај.2010 во 13:29
	ДЕТЕ СО ДАР НА ПРОЗОРЛИВОСТ Во септември пред неколку години во Онколошкиот оддел на Универзитетската болница во Риос владееше голем неред. Малиот Димитарче неодложно го бараше болничкиот свештеник. Сакаше задолжително да се причести. Имаше 13 години. Речиси година и пол се наоѓаше на таа клиника. Една мала главоболка го доведе тука. Лекарите дијагнозираа рак на мозокот. Неговото потекло беше од Фиери, од Албанија. Неговите родители беа некрстени. Неколку години живееја во Патра. Тој, за кусо време по неговото доаѓање во болницата, посака да се крсти. Слушна за Христа и сакаше да стане Негово „дете“. Се крсти „Во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух“, се разбира откако беше поучен во верата. Сите го засакаа на клиниката. Ракот напредуваше брзо и веќе го беше лишил од видот. Воопшто не гледаше, ништо и никого. Но слушаше со големо и чудесно трпение. Не се жалеше. Велеше дека Бог го љуби многу. Се молеше и ги молеше неговите родители да го прават истото. Сите кои го посетуваа сфаќаа дека ова дете не е обично. Постојано зборуваше за Бога. Секогаш беше љубезен и радосен. Неговото лице блескаше. Сакаше често да се причестува со Светите Дарови. Кога понекогаш мајка му ќе беше во некој друг дел од клиниката, викаше: „Мајко, дојди брзо. Доаѓа попчето со Христос. Се качува по скалите. Дојди да ме подготвиш“. И така и се случуваше. Свештеникот доаѓаше и го наоѓаше Димитарче седнат на креветот, со отворена уста како побожно се прекрстува. Иако не го знаеше точното време кога ќе дојде свештеникот со Чесните Дарови, со дарот на прозорливост го гледаше како доаѓа, и покрај тоа што имаше две затворени врати што ја делеа собата од ходникот од каде што доаѓаше свештеникот. Тоа го потврдува и побожната госпоѓа Марија Галиацату којашто доброволно се грижеше за ова дете. „Госпоѓо Марија, сакам да ви кажам нешто“, - ì рече еднаш. „Кога доаѓа попчето со Христос, го гледам на скалите како се качува и до него гледам два високи, убави човека во бела облека кои се наклонуваат кон Светиот Путир и со раширени раце го пазат“. Еднаш лекарот го праша: „Како си, Димитарче, како ти оди?“ Му одговори: „Господине лекар, меже ли да ви кажам нешто одблизу? Јас сум добар. А вие не грижете се што замина вашата сопруга. Бог ќе биде со вас зашто сте добар човек“. Лекарот остана неподвижен некое време. Никој не знаеше за тажниот настан што се случи претходниот ден во неговиот дом, за тоа, дека неговата жена го напушти и зеде друг маж. „Тоа е дете Божјо“ – велеа оние кои го познаваа. Кога се причести за последен пат не можеше веќе да седи исправен на креветот но со радост и копнеж Го прими Христа лежејќи на креветот. „Благодарам многу“, - прошепоти и потоа се упокои. Свештеникот, кој, кога отиде утредента на гробиштата за да му изврши на Димитарче трисагија, рече: „Првпат во мојот живот гледам вакво тело. Неговото лице е насмеано, блеска и има боја на килибар“. Неговите родители многу Го засакаа Христа и сакаат и тие да се крстат. Превод од грчки: Ѓакон Јани Мулев Изменето од Maran Ata - 19.Мај.2010 во 13:31
	+ Љубовта покрива многу гревови +

Blagoj_s Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 28.Август.2009 Статус: Офлајн Поени: 3057	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Blagoj_s Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 20.Мај.2010 во 23:14
	Drugo razmisluvanje Eden mlad student na eden fakultet trgnal vo prosetka so svojot profesor. Dodeka setale i razgovarale videle pored patot nekolku para na stari cevli koi ocigledno pripagale na nekoj siromasen selanec koj vo blizinata rabotel na poleto. Studentot mu rekol na profesorot: ''Ajde da se poseguvame so selanecot; ke mu gi sokrieme cevlite, a potoa ke se sokrieme pozadi grmuskite i ke ja posmatrame negovata reakcia koga ke dojde da gi zeme.'' Profesorot mu odgovoril: ''Momce nikogas ne se seguvaj na smetka na tuga nevoqa ili siromastvo. Bidejki si bogat, mozes da si dozvolis pogolemo zadovolstvo od ovoj siromah. Stavi zlatna paricka vo negovite cevli, a potoa ke se sokrieme i ke ja posmatrame negovata reakcija.. ''Studentot se slozil i taka napravile. Stavil zlatna paricka i se sokrile vo najbliskata grmuska. Koga selanecot ja zavrsil svojata rabota dosol da si gi zeme cevlite i paltoto. Dodeka go oblekuval paltoto, ja stavil edna noga vo cevelot i primetil deka ima nesto vnatre vo cevelot. Prvo pomislil deka e nekoe kamence, no sepak potoa videl deka toa e zlatna paricka. Bil iznenaden, poglednal vo zlatnata paricka i okolu sebe. Se vrtel naokolu da vidi dali ima nekoj, no ne videl nikogo. Ja stavil zlatnata paricka vo svojot dzep i pocnal da go obuva i drugiot cevel. Na negovo iznenaduvanje i vo drgiot cevel pronasol zlatana paricka. Odednas pocnale da go opfa- kaat custvata. Kleknal na kolena, ja krenal glavata kon neboto i silno pocnal da se moli na Boga vo znak na blagodarnost. Vo molitvata toj pocnal da spomnuva za negovata bolna i bespomosna zena, za negovite gladni deca koi bile bez leb, i se zablagodaril za nevidlivata raka koja mu ispratila pari. Blagodarejki na tie pari tie ke bidat spaseni. Studentot ostanal bez zborovi, negovite oci se napolnile solzi. Potoa profesorot go zaprasal:''Dali bi bil posreken koga bi se nasalil so ovoj selanec, otkolku sega?'' Studnetot mu odgovoril: ''me naucivte edna lekcija koja nikogas nema da ja zaboravam. Sega navistina gi razbiram ovie zbori sto porano ne gi razbirav! ''Poveke e blagosloven onoj koj daruva, otkolku onoj sto prima!''
	www.myspace.com/sblagoj

KINGDAVID Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Solomon's father Регистриран: 09.Октомври.2008 Статус: Офлајн Поени: 9420	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај KINGDAVID Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 20.Мај.2010 во 23:28
	Odlicna poucna slucka Blagoj, mnogu trogatelna

pcelka Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 10.Март.2009 Статус: Офлајн Поени: 3326	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај pcelka Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 22.Мај.2010 во 12:21
	Мојата омилена тема , одамна не сум ја посетила... Незнам колку е ова поучна случка, повеќе е моја приказна, но сакам да ја напишам тука.... Од почетоков на годинава работев напорно и долго на еден проект.Почнаа да ми се јавуваат главоболки, но си мислев дека сето тоа е од напор.Ама не било така. Болките стануваа секојдневни и неподносливи... отидов на лекар, резултатите........ шок........ Во прв момент мислев дека целиот мој свет ..ми се урна....колку беше болката голема, толку растеше бесот и лутината во мене. И безброј прашања од типот, Зошто Мене ??? Од каде сега ова ??? Зарем малку ми беа другите несреќи ??? Една реченица од Евангелос како да ме врати во колосек..... Не го вперувај прстот во Бог...! И тогаш си реков, што е тука е ... Заминав од овде, и после неколку испитувања надвор... состојбата не беше таква односно резултатите не покажаа како овдешните....... Не сакав никој да се моли за мене не се молев ни јас.сакав да биде онака како што ќе одлучи Бог. Секое мое будење, наутро, првата помисла ми беше , јас се разбудив, Ти благодарам Господе..! Ти си знаеш, како треба ...! Тоа не беа молитви, туку еден вид Благодарност до Бог, што ми подарува ново утро , ден, вечер.... Сега неколку дена сум дома, многу подобра од како заминав следнава недела пак се враќам, да ги дозавршам терапиите И се надевам дека се ќе биде во ред, и дека мојот 24 ти роденден ќе си го славам тука, а не горе на небото со Тоше...како што си помислив. Многу сум им благодарна на Православие и Евангелос.. ...а највеќе на Тетратка, кој постојано беше со мене ...
	секој нов ден, носи нова надеж...

Внеси реплика	страница <1 11 121314 15 23 >
Tweet