BRAINSTORM  mejbi

ctani filmovi pojaveni od pocetok na celuloidna lenta do denesen den
prvo ctrtani na ruka sega so glushec
http://www.youtube.com/watch?v=MgCkWC3S7S4


Изменето од anakin - 18.Април.2010 во 23:30

Реприза...................The best.....................Трендо 
                         

Оваа, првава реченица во текстот некогаш знае со часови да ме малтретира, ама затоа некогаш умеам махерски да и доакам!
Ете така. Вратите во НАТО ни остануваат отворени! Може ли човек да посака нешто повеќе од ова во овој превртлив јуни? Свечено се обврзувам дека во блиска и далечна иднина ќе добивам моментална ерекција што ја слушнам порно кованицата 'интероперабилност со структурите на НАТО'. Исто така се обврзувам спонтано да се наежувам во истиот момент кога ќе го видам Бане, Бучко или Илинка, таа фамозна Света Троица која отиде во Истанбул со полн авион а ни се врати со полни усти. Хвала другови, фала врато што си ни отворена во НАТО.
     Мене посебно 'ми го дига' фактот што ама баш никогаш и никаде не не примаат. Нам тоа не ни ни треба. Доволно ни е што ќе не охрабрат, ќе ни порачаат да издржиме, да истраеме. Ние по тоа и сме пошле таму. Како кога некоја постара маалска лепотица ќе ти каже: "Мали, јави ми се кога ќе пораснеш". Самото освојување нам не ни е доволен мотив. Тоа би ни го убило сонот, би ни ги пресушило мечтите. Вака, во живот не држи онаа фамозна "тиха чежња". Добро е, сме биле на вистински пат, тие тоа знаат да го ценат а башка и вратите ќе ни ги држеле отворени. Оф мори мајко какви шугави пацери сме, да ти се преврти дијафрагма од целата таа фарса.
     На пример, да видиме која беше главната поента која нашите премудри глави ја излачија од самитот во НАТО. 'Битно беше што добивме јасна порака...' промрси некој од горенаведените. Е зошто е бре мајчин тоа толку битно? Што ќе беше ако се случеше да НЕ добиеме јасна порака? Ќе падневме во кататонична депресија, колективно ќе си ги исечевме вените а во афективна состојба предизвикана од монументална разочараност јавно ќе му ја понудевме АРМ на Бин Ладен и неговиот пајташ Абу Мусаб Ал Заркави? Или можеби ќе ги запалевме касарните, воените полигони ќе ги претворевме во полиња со хашиш а заставниците доброволно ќе се преквалификуваа во транс диџеи? Нормално, немаше да се случи ништо од ова. Да беше ова некоја нормална држава, во неа ќе се работеше затоа што е тоа наша земја, затоа што ние живееме во неа и следствено на тоа, затоа што сакаме да ни биде подобро во неа. А не затоа што сакаме да добиеме "јасна порака" за некакви "отворени врати".
     Имаат ли тие претстава дека ние со години слушаме како градиме мала но ефикасна армија која ќе биде интероперабилна (почнува...) со структурите на алијансата (ете ја - полна ерекција!). И после сето тоа, од планините ни се симнаа оние 'црвени вратови' од УЧК и прописно ни ги спрашија газињата. Затоа, предлагам оние што доаѓаат на власт малку повеќе да работат за она што се платени а помалку да дигаат џева, особено кога и немаат баш некој конкретен резултат во рака. Е, а ако се оствари оптимистичната прогноза за влез во НАТО во 2007 година, тогаш ќе им дадам право слободно да се пофалат со тоа што го направиле. И искрено ќе им одговорам: 'Добра работа момци, гледате, ви требаа само 17 години за да ja завршите'.
     Посебно драг детал ми беше средбата на нашиот омилен диктатор Џорџ Буш со нашиот омилен Бранко Црвенковски. Гледате ли каква чест ни учини најмоќниот човек на планетава? Еден од македонските известувачи јави дека средбата траела цели две минути! Здраво, кој си ти? Бане. Бане фром Маседониа. Да, а? Јес, јес, крос мај харт. Добро бе, ти верувам. И, шо ти наваму? Уел.... Добро, ај другпат ќе ми објасниш, брзам сега.
     Ете, отприлика толку имале време да си ги кажат маките. Додуша, според известувачот на загребското Радио 101, средбата траела точно 28 секунди. Но, да не бидеме ситничави. И во двата случаи можеме да констатираме дека се работело за маратонска средба.
     Туку, да го баталиме НАТО. Како што гледате, неговото спомнување и онака само ми го арчи либидото на погрешни содржини. 'За жените не е дозволено да носат здолништа над колена, блузи на прерамки и со длабоки деколтеа, блузите треба да покриваат половината, да не се носи облека со флуоресцентни бои и сл...' Како што знаете, ова е дел од последната реформска одлука на министерот за финансии. Гледате како Никола Поповски храбро и решително ги утврди приоритетите во неговата сфера. Како што знаат сите економски теоретичари, женските блузи на прерамки се смртен непријател на секоја макрофинансиска стабилност а сукњите над колена прават жестоки дупки во приходната страна на буџетот. Да не зборуваме како флуорецентните бои на државните службенички ги убиваат сите шанси за нов Фесал кредит од ММФ.
      П усти Никола, се зафатил со ѓаволски тешка работа. Свесен ли е какви компликации можат да изникнат од некои недоволно прецизирани формулации на неговата маоистичка одлука? Што значи на пример она 'забрането е да се носат блузи со длабоки деколтеа'. Што е длабоко деколте?  Колку длабоко треба да биде едно деколте за да биде длабоко? И како ќе се разрешуваат споровите во оваа област? Ќе се оди на второстепена инстанца или треба да очекуваме затворени судски процеси од кои ќе протекуваат пикантни детали за изложените корпус деликти? Или и овојпат, како во случајот на Буџаку, на министерот ќе му се даде дискреционо право да пресекува, што подразбира манијачки да шета по службите и од око да ја проценува голотијата на вработените?
     Кога веќе сме кај весели теми, да го поздравиме враќањето На Б.С. на јавната сцена. Го немам видено одамна и најискрено ми недостасуваше неговата замрзната насмевка. И овојпат се врати во голем стил, додавајќи нова идеја во ризницата на нашето колективно лудило. Стојменов бара 'да се соберат сите македонски партии и да се договорат дека етничкиот критериум не може да биде пресуден за новата територијална поделба'(!?!) Стварно цепки.... 

........кажа не толку одамана Трендо.......и остана жив..................

Изменето од bijonse1 - 27.Април.2010 во 18:08

Игор Џамбазов без конкренција...

          

Артистот, шоуменот, радио, ТВ водителот и музичарот Игор Џамбазов е роден во Скопје, на 15. јули, земјотресната 1963. година. Уметничката атмосфера која владееше во семејството Џамбазови мошне рано го внесе малиот Игор во светот на музиката. Во своите сеќавања, уредно регистрирани (во АвтобиомонографијатаТоа сум јас - 1997. година) пишува дека прво нешто што од музиката има слушнато беа шлагерите на неговиот татко Александар Џамбазов како и распеаните фестивалски ноти и рефрени. Долго време мислел дека тоа е единствената музика на светот, но потоа ја сфати измамата и почна да следи нешто модерно.....   Својата прва група ПОП ја оформува во 1975. година, кога имал само 12. години и со неа активно   кооординираше по скопските гаражи и атомски скривници. Петнаесетина години подоцна, сосема случајно, станува член на Хавана бенд, култната скопска летна клупска атракција, која ја имаше таа среќа да ја промовира лично и персонално тогаш угледен македонски политичар Др.Васил Тупурковски. Хавана бенд: во поставата: Игор, Зеко и Пиже за неколку месеци од своето постоење реализираше три снимки: Дај ми, жити све..., Нема спас и Шток ми, бејби, кои никогаш, во интегрална , студиска верзија не беа официјално објавени на некаков носач на звук. Освен на касетата Поп-рок хит '91 (на МКПМРТВ), каде во друштво со најголемите македонски хитови се најде и Шток ми, бејби, една од подобрите песни во таа 1991. година. Песните, чиј комплетен автор беше Џамбазов беа снимени во студиото на Тоше Поп Симонов, за што споменатиот никогаш од никого не доби ниту еден денар, а поради што воопшто не им се налути. Еден од најдобрите настапи Хавана бенд го имаше на легендарниот 8-ми септември 1991. година на Градскиот плоштад во Скопје, ноќта кога Македонија ги прославуваше резултатите од референдумот за својата независност. Во директниот ТВ пренос, во времето кога течеше настапот на Хавана, беа пуштени рекламите, што укажуваше дека беа неподобни. Потоа бендот падна под стечај, со желба на тројцата мускетари, еден ден, кога од се ќе бидат растеретени (како што беа тогаш) повторно да и се вратат на музиката. 1992. година Игор ја одбележува со хит-претставите Чија си и Грев или шприцер (продукција на Драмски театар - Скопје), со водителството во скопското КМР Скај радио (каде и го направи рекордот од 24 часа непрекинато водење програма) и со летната мини-турнеја со Бора Чорба, што се одвиваше по дискотеките во Македонија. Со акустична гитара Игор и Бора ги забавуваа посетителите, изведувајќи без струја (многу пред тоа да стане тренд) старите хитови на Рибља Чорба.Во почетокот на деведесетите Игор учествува и на неколку домашни музички фестивали, што од овој аспект, тој признава, е негова најголема грешка во областа на музиката. Од авантурата наречена Макфест останува запаметена Љубов запеј ни,  која ја сними заедно со сестрите Тања и Лидија Кочовски, како и со Џон Илија Апелгрин, и која помеѓу два фестивала (беше изведена во 1991. година) беше најизведувана композиција. Во 1992 година, (повторно) на Макфест ја исполнува носталгичната Време за плачење, која добива втора награда од публиката, а во еуфоричното расположение, статуетката (во облик на прстен) му ја предава на тогашниот македонски претседател Киро Глигоров, кој беше еден од најредовните посетители на фестивалот во Штип. Во 1994 на битолскиот Интерфест го освојува шесттото место, во конк*ренција со 20 битолски изведувачи во финалето. Во 1994 година Игор Џамбазов го објавува и својот прв соло албум, претенциозно наречен Грејтист хитс. На касетата, снимена во студио РОСС, која ја продуцираше Роберт Саздов, а за која програмите и коаранжманските работи ги направи Дарко Мијалковски се најдоа осум теми, за кои (повторно) како комплетен автор се јавува самиот Игор (освен за темата Играј, народе која всушност е обработка на хитот Dancing in the street од репертоарот на Мик Џегер и Дејвид Боуви). Од песните се издвојуваат: Абе, Марија, Колку си секси, Тие, Тогаш и повторно Дај ми, жити све, за оваа пригода повторно снимена, но без старите пријатели Зеко и Пиже. Некаде во тоа време датира и познатството со Раде Шербеџија, еден од најдобрите актери на претходната Југославија, со кого Игор ја сними прекрасната анти-воена песна Зошто ние да не се дружиме, вметната на четвртиот албум на Шербеџија - Заборави, кој официјално беше објавен во САД, а чиј приход е наменет за раселените деца од просторот на бившата СФР Југославија. Во дискографската кариера на Игор Џамбазов ќе остана забележан и заедничкиот проект со Владо Јаневски. Имено, тие, за битолската дискографска фирма Сенатор објавија сингл-касета Домашна работа, со четири теми: две на Владо, две на Игор. Од песните на Игор се светлината на денот ја здогледаа: Данке, мајне либе и Кољо шо го викаат Поп, а песните на Владо... во приказната за Владо. Периодот во 1995. и 1996. година за Игор ќе биде запаметен по апстиненција од музиката, иако од тој период ќе остане запаметена соработката со Венко Серафимов, од која произлезе песната Скопје, Сарај, Матка... и обратно. Тогаш тој успешно ја водеше Дневна соба на телевизија Сител, како и ТВ-квизот Џандар збира, па едно време го снема од јавноста......

Огромната популарност која му ја овозможи главната улога во државното Бинго (на Лотарија на Македонија) повторно го врати во светот на музиката. Трите февруарски концерти 1998. година, во преполнетите Универзални во Скопје беа повод за нов проект на Џамбазов. Кон крајот на таа година, во вид на самостојно издание беше промовиран албумот: Игор енд Френдс - Лајф фром јУниверзал хал, од концертот кој беше одржан на 18.2.'98 година. На снимката, како и на концертот, како гости доминираат: Игор Атанасовски - Харе, Сашо Гигов - Гиш, Бранко Попчевски, Банкрот Блуз Бенд, Тијана Тодевска, Зеко и Пиже, Ацо Џамбазов... Во над седумдесет минути музика, со живите верзии на хитовите на Игор: Данке мајне либе, Спиро блуз, Тие...,   своето катче ги најдоа и Моја гитара, Ти си нула, Шток ми, бејби, Ана... од репертоарот на Банкрот Блуз Бенд, Тијана Тодевска, Хавана Бенд, Александар Џамбазов. Во време на најжестоките НАТО бомбардирања врз СР Југославија (март 1999.) Игор со најголемите ѕвезди од македонската естрада (Панки, Тијана, Ребека, Нокаут, Венко Серафимов, Маја Гроздановска, Магија...) во студиото Ентерпрајз на Валентино Скендеровски ја реализира обработката на хитот на Eagles, Hotel California - во негова верзија Хотел Македонија со која сакаше да обрне внимание на незавидната положба на својата татковина на чии плеќи се сручија над 300.000 албански бегалци од Косово и на чии порти тропаше крвавата балканска приказна.

За жал, од амбициозните пет концерти во скопската Универзална, одвај беа одржани два, со незавидно мал број посетители, но со невиден ентузијазам на музичарите на сцената. Големиот камбек најпопуларниот Македонец на ХХ век го има две години подоцна, во 2001. година, кога ја работи новата песна на Ребека (Нешто убаво), на Брејк (Во бестрага), кога го режира спотот на Ареа (за темата Слободен) и конечно го реализира најамбициозниот соло проект Ова не е блуз, објавен под закрилата на Авалон продукција, како нивно десетто издание. На цедето се најдоа дванаесет теми (сместени во пеесетина минути) и тие го претставуваат Игор Џамбазов во најдоброто и најкреативното светло досега. Имено, речиси комплетниот материјал за Ова не е блуз е дело на Игор (освен две обработки, на Стинг и на Хендрикс, како и композициите Мразам плејбек и Стварно добар ритам, кои ги напиша Гуру Харе) додека за аранжманите воглавном беше задолжен неговиот блуз гуру - Игор Атанасовски - Харе. Силината на зборот на Иги Џамбо најдобро се чувствува во песните: Каква е оваа ситуација, Стварно добар ритам, Труба, како и во насловната Ова не е блуз. Неоспорно, најголемиот хит од овој албум што топло ви го препорачуваме е темата Лектира, која Џамбазов ја создаде со помош на Ружица Брчиоска, фронтмен на гостиварската Ареа, за која аранжманот го направи Ивица, најдобриот македонски аранжер за 2000 година.

Официјалната новинарска промоција на Ова не е блуз се случи на 24.4.2001. година во Скопје, во летната бавча на Тутуноберачите, а проектот веднаш го сврте интересот на публиката и благодарение на ангажираниот спот за песната Каква е оваа ситуација?, кој го режираше самиот Игор, а во кој се најдоа кадрите од детската серија Волшебното самарче, во чија реализација Џамбазов учествуваше уште како дете. На третиот по ред кумановски Летен џез фестивал Џамбазов со својот бенд имаше честа да ја претстави музиката и во една, поспецифична сцена, од естрадната, што само потврди колку тој како личност и неговата музика, како уметност се повеќеслојни.

До крајот на 2001. година песните од ова цеде успеале да доживеат и својата жива промоција, со два концерта во Универзалната сала, по што Игор Џамбазов, мажот на Искра и сопственикот на Бошко, најпопуларното куче во државата (кое имаше и своја колумна во еден дневен весник) и понатаму го гледавме во улога на актуелен и ангажиран Дедо Мраз во Супер Бинго на Тутун промет. Благодарение на своите извонредни уметнички и сценски перформанси Игор Џамбазов е три пати е прогласуван за Најпопуларно ТВ лице на годината, 2 пати за Артист на годината и 6 пати за Водител на годината................

Изменето од bijonse1 - 27.Април.2010 во 18:29

bijonse1 напиша: Kseniya Simonova's Amazing Sand Drawing... прекрасна раскажана жална приказна од војната со нов уметнички стил....цртање со песок на стакло.......секоја чест!!

hakuna matata

Џенис Џоплин

Легенда на музичката сцена во 60-тите години. Бунтовник во едно време исполнето со спротивни вредности таа грабна сè што можеше да понуди рок сцената станувајќи жена многу пред своето време.
Џенис Џоплин е родена во 1943 год. во малото гратче Порт Артур во Тексас, каде што најголем дел од жителите живееја од нафтена индустрија. Младата Џенис го мина своето детство со уметноста благодарение на нејзините родители Сет и Дороти Џоплин.
Таа е најконтраверзната личност на музичката сцена на 60-тите години на минатиот век која со право се вбројува во големите музички легенди. Нејзиниот краток живот бил исполнет со многу турбуленции кои ја носеле од нејзинатото мало родно гратче во Тексас до светските метрополи, од малите интимни кафетерии до суперскапите концертни сали, од сјајот на светската слава до трагичниот крај во еден холивудски хотел...........
 Хипи движење...peace, love, freedom... Хипи движењето се појавило во 60-тите години на 20-тиот век во САД. Хипиците се бунтувале против тогашното американско општество и се залагале за ново општество кое се засновало на љубов и мир. Политички, хипиците често биле инволвирани во мировни преговори и паради, од кои намногу се истакнува маршот против Американската интервенција во војната во Виетнам.Хипиците се познати по нивниот оптимизам, живеењето во комуна, идеите за универзална љубов, универзална влада и универзален мир. Својата инспирација ја црпат од улиците, источните култури како и музиката (Биталси, Џенис Џоплин, Џими Хендрикс, Дорс, Пинк Флојд и др.)................


Изменето од bijonse1 - 06.Мај.2010 во 17:23

novo otkritie - NAVIKA i RUTINA- chapter 5IVE

Навика е понекогаш добра, рутина не чини, секогаш.

.

нуспојави….. еден ден ќе сонувате електрични овци

neshto ne si jasen,...sakash po vuk....ili........