Духови

eve ja i mojata prikazna:bev so edna devojka vo naseto osnovno uciliste, posle 4 god. otkako zavrsivme osnovno.imase nekoja ucilisna sekcija pa iskoristivme moznost da se kacime do ucilnicata kade sto ucevme.a veke se stemni nadvor, sedime i se zezame na masata za nastavnikot, i vo eden moment nesto se mrdna na krajnata klupa,zasumi nesto kako da se lizna po klupata.se poglednavme so devojkata i nisto ne rekovme,sledniot mig tisina i pocnavme da slusame cekori vo ucilnicata kako idat nakaj nas,se zdravivme dvajcata, nisto ne se gledase veke, odvaj ja najdovme vratata i da ne nema od tamu. sekogas koga ke i go spomnam ovoj nastan na sega samo dobrata prijatelka, se custvuva stravot koj go imase tamu.

на пример...имет видено жена ...невеста...мислам дека на денот на венчавката умрела..или пред да се мажит...така нешо...и сеа нејзиниов дух го барат буќетот...језиво...

Veruvam vo duhovi i mislam deka tie se sekade okolu nas...moze nemozeme da gi vidime ali za mene sepak postojat na zemjata...drugaka mi mi ima kazuvano deka vila odaleku nekoi luge obleceni u belo ali temnica bilo...svasta!!! Ne bi sakala da povikuvam zaso kojznae na sto ke naletam....nekam da si igram so niv...

i kolku sto znam od 23:50 do 00:10 nesmee da se iskaca nadvor togas iskacale duhovite...

тука кај мене има едно верување, во моја близина поминува пругата за Косово, и порано имало свадба на која што токму во моментот кога ја преминувале пругата, невестата загинала од воз, па од тогаш се зборува дека духот на таа невеста секоја вечер шетал низ пругата... Дури има и луѓе во години тука кај мене што тврдат дека ја виделе таа невеста... Јас порано со моето друштво секоја веер идевме на тие пруги и останувавме до касно навечер чекајќи ја да дојде, но ништо богами... Само црни темници имаше и ништо друго, ааааа и по некое куче ќе протрчаше, али од невестата ни трага ни глас. Се си мислам да не смеја исплашиле, пошто ние гласни бевме.... хммм. можеби и требаше да бидеме потивки а???

Kога сме кај духовите, би сакал да ви раскажам една легенда, која кружи во местото каде што живеам. Имено, станува збор за една девојка што загинала на 20-тина години во сообраќајна несреќа. Тоа се случило во далечната 1978 година. Патувала со другарки и другари и се случил судар, во кој сите преживеале, освен таа. На местото каде што загинала, денес стои спомен-плоча. Тоа место е близу еден магистрален пат, по кој се одвива доста фреквентен сообраќај. Една вечер, некој шофер, патувајќи, оддалеку забележал човечка силуета и застанал. Кога се доближил, пред него имало млада девојка која носела палто и долг бел фустан (онака како што била облечена ноќта кога трагично загинала). Таа му побарала цигара и почнала да му раскажува за се*е,за својата фамилија, за тоа - каде живее итн.итн. Едно време, од голем умор, возачот заспал на седиштето и кога станал, видел дека девојката ја немало. Но, си го заборавила палтото. Бидејќи знаел дека е од местото покрај кое минувал и го знаел името на мајка и, лесно ја нашол неа. Кога и раскажал што се случило, жената нормално му кажала дека тој сигурно си замислувал или сонувал, оти тоа не е можно - бидејќи таа е одамна умрена. А палтото? Кога го видела палтото, мајка и се онесвестила, бидејќи тоа било истото што го носела ќерка и на денот кога умрела. И денес има случки од луѓе кои тврдат дека ја виделе како скита по автопатот. Јас не би сакал да верувам на ваквите приказни, ама кожа ми се ежи кога ги слушам.

бррррррррр...страшно

Jelena i jas nevervav no eve ti kazvam sto mi se sluci. Plus toa duhovite nikogas ne se gledaat  kako sto e vo filmvite i slicno. Tie se nevidliv  del na energija.
Procitaj nekoj od moite teorii na linkot i pisi dali se sl*gas.