95 ГОДИНИ ОД СМРТТА НА ЈАНЕ САНДАН

Пренесување телото на Jане до град Свети Врач, април 1915г.:

Хахаха...браво, браво...
Види ги сите во темата за ВМРО, сите се намрштени, и даже пиштолот се види позади, со коj ги терале да се сликат...

Како е можно тогаш, 100 години по таа револуција, во Македонија на неа да се гледа како на позитивен настан од македонската историја? Одговорот лежи во потребата од манипулацијата со луѓето или, што би рекле денес, со новоусвоениот модернистички речник - во потребата од спинување. Во почетокот веројатно изгледало премногу комплицирано да се објаснува како Младотурците што се бореле против омразениот султан, сега се негативна појава за Македонија, па нашата историја главно се ограничува на тоа дека по првиот полет, нашите предци доживеале разочарување. Згора на тоа, кон Младотурците се приклучил и Јане Сандански (особено со неговото влегување на коњ во Истанбул за да се спречи превратот на приврзаниците на султанот Абдул Хамид), а пиринскиот цар, во македонската црно-бела историја се наоѓа на страната на добрите. Наспроти тоа, вистината за Револуцијата би покажала дека Сандански во 1908 година всушност бил во заблуда и војувал против автономијата на Македонија.

Младотурската револуција

Бугари се обидуваат да го убијат Сандански
http://www.vreme.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=1&Articl...
Во исто време младотурците спровеле и избори за парламентот, кој во
периодот на револуционерниот подем им бил вонредно потребен како
средство за затапување на острината на класните,
националноослободителните и политичките борби. Меѓутоа, и изборниот
закон полн со многубројни (главно имотни) ограничувања за изборните
права, и изборната практика на младотурците биле така поставени, што
им обезбедувале ним апсолутна парламентарна превласт. Изборите се
спроведувале неколку месеци, па парламентот се состанал дури на 17.
декември 1908 година. Негов претседател станал Ахмед Риза - беј, лидер
на партијата“Обединување и напредок“. Младотурската револуција, токму
поради ваквиот нејзин почетен тек била окарактеризирана од В. И. Ленин
како полу победа над апсолутизмот. Додека младотурците, во резултат на
својата недоследност, ја губеле широката поддршка и му ја стеснувале
социјалната база на своето движење, султанската реакција, благодарејќи
на фактот што останала само делумно развластена, успеала да се соземе
по одминувањето на првиот револуционерен бран. Кон крајот на 1908
година антиуставните и опозициски сили се организирале како група во
парламентот. Но далеку поопасна се покажала реакционерната активност
во војската, изразувајќи се како подготовка на контрареволуционерен
заговор.
На 13 април 1909 година султанската реакција извршила контраудар и ја
освоила власта во Цариград. Младотурската партија, владата и
парламентот се разбегале и ја напуштиле престолнината. Но против
реакцијата во Цариград станале турските балкански провинции, и пред се
војската и населението од Македонија. Контрареволуцијата не нашла
масовна поддршка ни во внатрешноста на земјата, така што се ограничила
главно на Цариград. Младотурските кадри се концентрирале во Солун и во
текот на две недели покажале максимална активност во организирањето на
уставните сили за вооружен поход против султанската реакција. Со тоа
младотурската револуција, изразена како борба за преземање на
Цариград, продолжила. По ваков начин, во Империјата, во тоа време, се
создале два антагонистички политички центри и за неа настанале денови
на длабока внатрешна криза. Основната вооружена уставна сила ја
сочинувал Третиот армиски корпус, стациониран во Македонија. Нему му
се придружиле единици од реформираната жандармерија во Македонија,
како и турски, македонски и албански доброволски востанички одреди.
Во походот како и во борбите за турската престолнина учествувале околу
1.200 Македонци, под командата на војводите Јане Сандански, Тодор
Паница и Христо Чернопев. Веднаш по извршениот контрапреврат,
младотурците побарале помош во доброволци и политичка поддршка за себе
во настанатата криза. Левицата на ВМРО на чело со Јане Сандански не
само што ја дала својата поддршка, туку и се заложила да собере што
повеќе доброволци формирајќи одреди, кои веднаш тргнале кон Цариград.
Во борбите за турската престолнина македонските доброволци учествувале
во составот на здружените турски уставни сили и под командата на
Махмуд Шефкет-паша. Тие, според современиците, се бореле храбро.
Така, и низ овие настани дошле до полн израз способностите на Јане
Сандански како политички раководител на македонските маси, а угледот
негов и на Народната федеративна партија, што тој ја предводел, брзо
пораснале во земјата и надвор од неа. Токму тоа и ги присилило
бугарските дворски агенти повторно, во август 1909 година, да се
обидат да го убијат него во Солун.

Точно 1200 Македонци - да одбележам ниту еден од нив не се поврэува со ТуркоМонголите од Бугарија,немаат ТуркоМонголски происход па дури и Тодор Паница и Христо Чернопеев

Волкот друго рече

lav4eto напиша: Абе Нушиќ друго кажува:

Сега ме погоди у срце,эначи си ги сакаш Србите и нивното мислење