Православна самокритика

Marko,edno e ceremonii, drugo e vera. Verata e ona sto covekot go nosi vo svoeto srce i vo svojot razum.

Inaku, jas iako sum Pravoslaven, sepak ne se slozuvam so mnogu raboti vo Pravoslavieto, no najlesno e da se kritikuva, toa sekoj moze da go pravi.

Ima mnogu razlika pomegju tradiciite i sustinata na Hristijanskata vera, razlicni Crkvi razlicni tradicii, no vo site Hristijanski Crkvi bez razlika dali se Pravoslavni,Katolicki , Protestantski itn. ima iskreni lugje na koi ISUS im e vo srceto.

Inaku me raduva sto pocna pak da pisuvas na forumot Veroispoved, pisuvaj si, mene nema da me otkazes od verata.

Ako mojata vera e tolku slaba, poarno da ja nemam .

Изменето од KINGDAVID - 05.Февруари.2010 во 00:08

Marko sk напиша: Ha, ha...sekoj mozhe da misli slobodno...ok, sega malku ozbilno za pojavite, kje pochenme od nadvoreshniot izgled: 1. Kako mal, koga majkami me odnese vo Sv Dimitrija, za prv pat kolku se sekjavam, navistina se uplashiv od izgledot na popovite, onaka brdosani i vo crni mantii. Den deneska imam averzija na takviot izgled. Naukata veli, prviot vpechatok ostanuva zasekogash... Nadvoreshniot izgled - toa psihologijata go ima vreificirano e mnogu biten za prvichniot vpechatok i priemchivost. Ianku ( malku kje otidam nadvor od temeva) se preporachuiva, strogo koga se odi na interview - koga se bara rabota, nikako da se bide oblechen vo crnina, osobeno vazhi za mash*te, i nikako so kosata raspushtena, nitu pak bradosan onaka kako planinski chovek. Ova zboruva mnogu, znachi, samite svetshenici seushte praktikuvaat nadvoreshen `image` svojstevn na vremeto pred 2000 god. Togash site i hristijani i otci i nehristijani taka se nosele , t.e. imale takov `image`, ...mislam sum dovolnoi jasen po ova prashanje.

Верата е за сериозни и развиени личности, а не за плашливи деца. Кога еднаш ќе ја сфатиш ужасната сериозност на животот тогаш ќе сфатиш дека Верата не прилагодувајќи се на човековата распекмезеност во својата облека како и во целата форма ја претставуваа таа ужасна, но прекрасна серизност. Наместо задоволствата на лажливата, но празна уметничка имагинација прикажува нешто силно, реално, сериозно, исполнето и прекрасно. Храмот е место за сериозна и силна духовна борба, а не за распекмезени уметнички доживувања. Вистинска уметност не е онаа која директно се бара туку онаа која ненаместено произлегува како страничен елемент при внатрешните духовни и реални барања на човекот.

Marko sk напиша: 2. Shto znachi onaa ukrasna obleka na episkopite, ukrasuvanjeto bilo imanentno pred 2000 god za onie koi imale mokj, osobeno so krunite na glava, toa go pravele i imale imeeratorite i carevite, znachi prevzemeno e od takvite vladeteli koi so sila doagjale na vlast. Bez somenzh teshok recidiv od minatoto i kakva vrska ima so verata t.e. shto toa sveshtenikot ima potreba od kruni na glavata , toa e samo odrz na neke vreme kako velikodostojnicite se kitele, a da ne zboram za patrijarsive, sade vo zlatna ruva....kako KRALJEVI - ebago shto bi rekol eden moj prijatel. 3. Shto znachat samite ceremonii na liturgiite, ( e sega ova nekoj kje reche deka hulam, ne mi e ponetata toa tuku eden ndvoreshen objektigen obid i pogled na shto lichi samata ceremonija) neli se toa ostatoci od pred hristijasnkoto vreme, t.e. prevzemeno e od niv , ako chovek ne e upaten vo samata vera kje reche deka ova e nekoja kultistichka rabota imanentna na primitivnite narodi koi skoro na site meridijani se praktikuva vo razni formi ama sushtinata e ista, t.e. se obiduvale da vospostavat kontakt so bozhestavta ...

Самите облеки во текот на човековата историја значително се менуваат. Направи споредба низ вековите и ќе видиш какви огромни разлики има. Зарем Црквата тоа треба да го менува при секоја нова мода? Не таа бидејќи е проповедач на вонвременското она кое еднаш ќе го избере ќе остане засекогаш. Секоја изразна форма е само облик, чин. Круната како и многу елементи од облеката сите чинови на изразување на верата си имаат одредени симболики. Митрата со нејзиниот заокружен облик ја претставува Вселената. Би можело да биде и друга форма на чинот или обликот. Има слободниот избор на формата но само еднаш и тоа е искажано од Господ Христос во Новиот Завет. Затоа и таа форма не е сосема иста секаде. Постојат разлики во тие форми во различни простори. Меѓутоа еднаш утврдената, зависно од даденото време и простор има обврска да се чува и да не се менува. Според принципите на љубовта, еднаш повиканата обврска треба да се држи до успехот, а не обврските да се менуваат според моменталните желби и трендови. Ако Црквата тргне по човековите хормони каде би завршила?

Marko sk напиша: 4. Shto znachi tolku zabeguvanje po svetite otci, a apsolutno poslushanie - koja samo preporaka e toa, zamisli duhovnikot i chedoto imaat potreba, edniot da dava soveti a drugiot da mu bide apsolutno poslushen, koja psiha imaat obajcata, ajde koj modus na svest e toa ?

Тоа ти беше објаснето погоре. Во поглед на нештата кои сакаме да ги учиме, учиме од други луже. Во поглед на Богопознанието човек му се доверува на оние кои веќе стекнале духовни искуства. Наместо училиште, во Православието се применува поинаков менторски систем кој скоро идентичен постоел и во антиката се до ден денес. Твоето прашање би требало да биде, дали тој однос функционира. Ако функционира, ако личносно ги издигнува оние кои имаат духовни раководство, тогаш немаш аргументи за критика. Да функцинира и е многу поквалитетен начин на учење отколку класично школскиот. Во слична форма постои во модерниот свет при посета на психолог, само што тоа финансиски е многу многу поскапо.

Marko sk напиша: 5.A onaa rotaciona umnosrdechna molitva,

Сите молитви во сите вери се ротациони. Но верникот по свое наоѓање ја менува молитвата Измислува свои лични или во моментот се искажува. Има ли нешто кое само менува и никогаш ништо не повторува, па за да се критикува повторувањето? Секое развивање има повеќе или помалку ротационо работење.

Marko sk напиша: toa e neshto demek najvisok stepen na duhovnost koj e postignat

Од каде помислата дека тоа е највисок степен на духовност?

Marko sk напиша: - celo vreme se moli, non stop, non stop.. pa zarem Hristoos taka zapovedal, non stop da mu se molime,

Да, заповедал


Лука 21:36 бидете будни во секое време и молете се, за да го избегнете сето она, што ќе настане, и да се исправите пред Синот Човечки!”


Лука 18
3 Во истиот град живееше една вдовица и доаѓаше кај него, велејќи: ‘Заштити ме од мојот противник!’
4 Но тој за долго време нејќеше. Најпосле си рече во себе: ‘Иако од Бога не се бојам и од луѓето не се срамувам,
5 но, бидејќи оваа вдовоца не ми дава мир, ќе ја заштитам, за да не доаѓа веќе и да не ми додева.’”
6 И рече Господ: “Чујте што зборува несправедливиот судија!

Го зема примерот на упорната вдовица која досаѓала со молитвите и го приморала несправедливиот судија да донесе пресуда, а колку повеќе праведен Бог би помогнал на повиците. И потоа додава

7 Та Бог нема ли да ги заштити Своите избраници, што викаат кон Него дење и ноќе; макар и да забави?

а за упорноста во барањето/молењето најдиректно е укажано

Лука 11
5 И им рече: “Ако некој од вас има пријател и отиде при него на полноќ, па му каже: ‘Пријателе, дај ми назаем три леба;
6 оти ми дојде еден пријател од пат и немам што да му принесам;
7 а оној однатре да му одговори и рече: ‘Не ме обеспокојувај; портата е веќе затворена и децата се со мене во постела; не можам да станам да ти дадам.’
8 Но ви велам, макар и да не стане да му даде затоа што му е пријател, но ќе стане заради неговото настојување и ќе му даде, колку што му треба.

Marko sk напиша: i koja e celta na toa molenje, demek non stop da se vergla Gospode prostimi, pomiluvaj me mene greshniot, zamisli celo vreme ova vo glava da si go zborish, t.e. da postignesh takov stepen taa molitva rotaciona umnosrdechna da ne ti izleguva od glava i srce, demek od glava nakaj srce pa od srce nakaj glava....i,

Секое човеково посветување кон било што го поврзува со тој субјект или објект и врши влијание повратно на човекот. При секоја комуникација од било кој вид се случува размена на природата на страната на субјектите. Затоа и оние кои се посветуваат и на дрвен тотем знаат да дојдат до чудни и невообичаени постигнувања, пример левитација, нечувствување на болка и тн. Тоа е затоа што сите нешта носат во себе делови од Божјата енергија. Но најсилно и најчисто е посветеноста на Изворот, на самиот Бог. Другите нешта се како подолни извори од каде извираат подводните води со нечисти и штетни примеси. Така кога има негувана достоинтвена комуникација со Бог, молитва/разговор, започнува совршено преформирање, метаморфоза. Во текот на молитвата тоа се чувствува. Доаѓа до промени физички и психички. Свеста полека се отвора, духот се ослободува. Физички тежини се олеснуваат. Промени се случуваат и при било кој однос со било кој друг субјект/објект, меѓутоа овој пат тие промени се совршени. При тоа ние се менуваме согласно со универзумот, меѓутоа и универзумот го менуваме и прилагодуваме. Општо енергијата околу нас одеднаш се смирува и се сталожува.

Marko sk напиша: tetratka, shto kje kazhesh na ovaa umo srdechna molitva, koja e smislata chovek vakvo neshto sebesi da si go napravi, non stop da e u molitva. Zamisli masven broj na hristij. populacija vakov stadium da postigne, da se moli non stop, non stop bez prestan da si uvrti u vglava deka e najgreshe i toa celo vreme...pa kje se skrish i od meremr da si ?

Тогаш би имале некој прекрасен свет, со меки преубави достоинствени личности. Сите би се сакале и би имале некаков величествен светол дух во себе и во просторот околу нас. Слика спротивна на се поголемата темнина и жолчност во овој свет кој мисли дека самиот нешто може.

Изменето од sard - 05.Февруари.2010 во 05:56

sard напиша: Верата е за сериозни и развиени личности, а не за плашливи деца. Кога еднаш ќе ја сфатиш ужасната сериозност на животот ...Вистинска уметност не е онаа која директно се бара туку онаа која ненаместено произлегува како страничен елемент при внатрешните духовни и реални барања на човекот.

Zashto UZHASNATA serioznost, chumu vakvi pogubno defetistichki atributi. Zashto zhivotot da ne bide svaten pred se kako RADOST i blagodat shto kje se ima prilika da se osoznava svetot, da se gradi sopstevena nadgradba i realizacija na samiot sebesi kako na lichen plan taka i na opshtestven, da se formnira semejstvo, svoi potomci i t.n....

Zashto uzhasi, zashto preopteretenost samo so borba so mrachni sili, koi se tie mrachni sili, samo gjavoli vo glava na ova vernicive im se vrtat.

A za umetnichkiot vpechatok, ne pravi muabet, od necrkovni i ateisti povekje se `uchi i osoznava` za `kosmichkata sostojba`, umetnichkite izrazi koi te teraat da razmiluvash se daleku pobrojni i popredizvikuvachki bash od lugje koi se nadvor od crkvata i toa za predizvicite i opasnostite na zhivotot, za vitalnosta na chovekoviot duh, za makite i iskushenijata, za etikata i moralot, za migot kako vechnost, za lubovta ne samo kon sprotivniot pol, decata roditelite, i svoite bliski, tuku mnogu poshiroko....

sard напиша: Самите облеки во текот на човековата историја значително се менуваат. Направи споредба низ вековите и ќе видиш какви огромни разлики има. Зарем Црквата тоа треба да го менува при секоја нова мода? Не таа бидејќи е проповедач на вонвременското она кое еднаш ќе го избере ќе остане засекогаш. Секоја изразна форма е само облик, чин. Круната како и многу елементи од облеката сите чинови на изразување на верата си имаат одредени симболики. Митрата со нејзиниот заокружен облик ја претставува Вселената. Би можело да биде и друга форма на чинот или обликот. Има слободниот избор на формата но само еднаш и тоа е искажано од Господ Христос во Новиот Завет. Затоа и таа форма не е сосема иста секаде. Постојат разлики во тие форми во различни простори. Меѓутоа еднаш утврдената, зависно од даденото време и простор има обврска да се чува и да не се менува. Според принципите на љубовта, еднаш повиканата обврска треба да се држи до успехот, а не обврските да се менуваат според моменталните желби и трендови. Ако Црквата тргне по човековите хормони каде би завршила?

Tuka nema komentar, sepak teatralnosta e ochigledna, vrti suchi ama seto toa e samo edna pretstava, bez razlika dali i kolku namerata e seriozna, sepak TOA E PRETSTAVA - Teatarska- svatena vo najshirok smisol na zborot, so scenario, akteri, dekor, garderobel, ukrasi, duri i potencirash deka seto ima svoja simbolika, pa jasno e deka e so simbolika, t.e. chovekot niz seta svojata istorija od najrani vreminja e domakjin na niza promenlivi simboli na umot, toa ja sochinuva negovata kultura....ok, takvi chinovi ( so razni sodrzhini) bile poznati kaj site narodi ushte od sumerite.

sard напиша: Тогаш би имале некој прекрасен свет, со меки преубави достоинствени личности. Сите би се сакале и би имале некаков величествен светол дух во себе и во просторот околу нас. Слика спротивна на се поголемата темнина и жолчност во овој свет кој мисли дека самиот нешто може.

Konechno dojdovme do DOSTOINSTVENOSTA. pa toa dostoinstvo se gradi se iznuduva so aktivno uchestvo vo polit i javniot zhivot, so pritisok kon nosenje na humanistichki i pravedno- realni zakoni, so poramnopravna raspredelba na trudot, so nadnici so koi mozhesh osnovnite potrebi da gi platish, so domovi vo koi mozhesh kako CHOVEK da se pochuvstvuvash, a ne da se zdovoluvash- pomiruvash so zhivot vo kolibi i molitvata da ti bide edinstvena uteha... dodeka velikodostojnicite i aristokratite kako misiri kje se debelat vo obrazite i stomacite i kje se nalevaat so vino...

A ponatamu vo kvotiranovo pak gledam opsednatos so temnina, demek deneska sade temnina , a porano temninata bila pomala, more sard, kako odi svetov napred, `zhivotot` stanuva se poubav, a znaesh li zoshto, zatoa shto ja gradime demokratskata liberalna civilna opshtestveno- ekonom zaednica na suvereni pravni drzhavi, vo koi sekoj gradjanin direktno preku delegatskiot system ima ( barem teoretski mozhnosti) da vliae vo gradenjeto na ureduvanjeto.

I shto e najbitno se odi kon afirmacija na chovekot kako Subjekt - kako lichnost so svoi prava, potrebi i dolznosti, afirmacija na lichnosta kako subjekti koi go sochinuvaat opshtestvenoto tkivo, (a ne object- brojka) , so pravo na glas da kazhe, da protestira koga gleda nepravda, a ne pokornost i molitva ( vsusnost koj vi brani da se molite) no umre toa vreme na poslushnost i neprotivenje na voljata na zakondavnata vlast, taa parola - `nagrada na onoj svet vi sledi ako ste poslushni` ovozmozhi pogubuvanje- bioloshko ( za duhovnoto se pretpostavuva ) na pola hristijaski svet da bide niz vekovite potepan, a ostatokot kako skot cel zhivot da molchi i da zhivee vo mizerija….

Kade e deneska EDNATA SVETA Soborna Pravoslavna Crkva da se ogradi, eve neka ne sudi, ama neka se ogradi od pomazanikot koj togshnite patrijarsi GO OPEJUVALE VO NIVNITE LITURGII, I SITE EPITETI NA VELICHENJE mu gi dodeluvale na Vasilie II, koj oslepe 15.000 vojska na Samoila.
Znaesh shto znachi taa brojka vo deneshni uslovi, najmalku pola milion lugje, a znaesh li deka grev e zhivotinche da oslepesh, a kamoli zdravi lugje, koj grev e toa, a?
CRKVATA MOLCHI den deneska. OK, dovolno e !

Iako i jas sum pravoslaven, fakt e deka koga se pojavi protestantizmot ( spored golem broj na istorichari, kapitalizmot - sistem koja deneska ja promovira demokratijata e bah produkt na protestantite, i ne deka samo toj e prichinata, tuku eden splet na okolnosti, pred se ulogata na Humanizmot i renesansata, razvojot na naukata i sl), svetot trgna pobrgi napred, toa e fakt.

Zemi gi pravoslavnite, pa carska Rusija beshe ushte feudalna zemja, a ostanatite pravoslavni, Grcija ne ni postoela, beshe od UK I Fr. formirana i osobodena okolu 1820 god. , Srbija 4 veka pod turaka, nie sos bulgarcheta 5 veka , nepostjat narodi koi bile pod ropstvo vo novata era podolgo otkolku nie…..

PS> Malku izlegovme od temava, go back to etnofiletizam, business i sl. raboti bea posocheni kako tochki na temava, po osnov tie tochki i crkvata e sepak od lugje izgradena, taka da nacionalizmite, matnite zdelki, polit vrzuvanja, interesi i sl, seto toa e imanentno za lugjeto, bez razl;ika dali nekoj e PATRIJARH ili GJakon, i tie imaat potreba da jadat i da pijat, ista pesna se kako i ateistite, duri bi rekol, ateistite vo prosek se pomoralnite lugje, pa koj normalen odi katadnevno vo crkva, odi onoj koj ima grevovi, pa neli Hristos samiot kazha: Dojdov da gi spasam greshnite ….taka da onoj koj E GRESHEN i ima potreba od takvo molenje za prostuvanje i nebesno spasenie, slobodno neka odi ako toa mu pomaga da se chuvstvuva podobro !




Изменето од Marko sk - 05.Февруари.2010 во 22:05

Marko sk напиша: Zashto UZHASNATA serioznost, chumu vakvi pogubno defetistichki atributi. Zashto zhivotot da ne bide svaten pred se kako RADOST i blagodat shto kje se ima prilika da se osoznava svetot, da se gradi sopstevena nadgradba i realizacija na samiot sebesi kako na lichen plan taka i na opshtestven, da se formnira semejstvo, svoi potomci i t.n....

Животот е радост со Бог, но низ сериозна призма. Под несериозност се подразбира несогледување на постоечките објективни товари. Напуштањето на серизноста на реалноста значи повлекување во самозалажувачката имагинација. Најдување на задоволства во илузиите на имагинацијата. Свет се оддава на филмските, литературни и други имагинации кои достигнуваат се повеличествени претстави. И нови и нови имагинации за наслада. А таа наслада празна. Контра тоа светот на побожниот христијанин е сериозен, но и исполнет со основана радост.

Marko sk напиша: Zashto uzhasi, zashto preopteretenost samo so borba so mrachni sili, koi se tie mrachni sili, samo gjavoli vo glava na ova vernicive im se vrtat.

Може преоптеретеност да има кај поединци во период на погрешна духовност инаку „за чистиот се е чисто“.

Marko sk напиша: A za umetnichkiot vpechatok, ne pravi muabet, od necrkovni i ateisti povekje se `uchi i osoznava` za `kosmichkata sostojba`, umetnichkite izrazi koi te teraat da razmiluvash se daleku pobrojni i popredizvikuvachki bash od lugje koi se nadvor od crkvata i toa za predizvicite i opasnostite na zhivotot, za vitalnosta na chovekoviot duh, za makite i iskushenijata, za etikata i moralot, za migot kako vechnost, za lubovta ne samo kon sprotivniot pol, decata roditelite, i svoite bliski, tuku mnogu poshiroko....

Православните христијани се underground. Нашите вистински знаења за тие теми ретко или многу тешко излегуваат во медиумите и јавноста. Ги има доста објавено, ама не се во духот на светот, затоа светот ги потиска.

Marko sk напиша: Tuka nema komentar, sepak teatralnosta e ochigledna, vrti suchi ama seto toa e samo edna pretstava, bez razlika dali i kolku namerata e seriozna, sepak TOA E PRETSTAVA - Teatarska- svatena vo najshirok smisol na zborot, so scenario, akteri, dekor, garderobel, ukrasi, duri i potencirash deka seto ima svoja simbolika, pa jasno e deka e so simbolika, t.e. chovekot niz seta svojata istorija od najrani vreminja e domakjin na niza promenlivi simboli na umot, toa ja sochinuva negovata kultura....ok, takvi chinovi ( so razni sodrzhini) bile poznati kaj site narodi ushte od sumerite.

Се што е внатрешно си има надворешен чин. И прегрнувањето не е нужно за љубовта, ама е еден од чиновите, актите кој ја изразува. Старците кои се подвизуваат по испосници, или пустињаците, имаат ретко или никакво учество во литургиите, не палат свеќи, ниту ја носат таа облека, но на друг уште повреден начин ја изразуваат љубовта кон Бог. Чинот на литургиите си има свои описи, не служи за удоволување на уметничките желби на верниците, туку за нивна духовна жртва и духовен напор. Служи како повик за внатрешна борба и работа, што треба да донесе душевно олеснување, а не за фантазерско опуштање и задоволство.

Marko sk напиша: Konechno dojdovme do DOSTOINSTVENOSTA. pa toa dostoinstvo se gradi se iznuduva so aktivno uchestvo vo polit i javniot zhivot, so pritisok kon nosenje na humanistichki i pravedno- realni zakoni, so poramnopravna raspredelba na trudot, so nadnici so koi mozhesh osnovnite potrebi da gi platish, so domovi vo koi mozhesh kako CHOVEK da se pochuvstvuvash, a ne da se zdovoluvash- pomiruvash so zhivot vo kolibi i molitvata da ti bide edinstvena uteha... dodeka velikodostojnicite i aristokratite kako misiri kje se debelat vo obrazite i stomacite i kje se nalevaat so vino...

Оваа тема треба да ги постави тие работи ако и во која мера постојат. Но и да не се заборави дека Црквата работи пред се во борбата со „поднебесните духови на злото“ а помалку против конкретни зли луѓе. Според мене внатрешната и надворешната борба се поврзани и влијаат едни врз други. Што значи борбата со злото треба да биде и внатре во себе, но и со злите сили надвор од себе.
Нема попрекрасно нешто за душата од молитвата?

Marko sk напиша: A ponatamu vo kvotiranovo pak gledam opsednatos so temnina, demek deneska sade temnina , a porano temninata bila pomala, more sard, kako odi svetov napred, `zhivotot` stanuva se poubav, a znaesh li zoshto, zatoa shto ja gradime demokratskata liberalna civilna opshtestveno- ekonom zaednica na suvereni pravni drzhavi, vo koi sekoj gradjanin direktno preku delegatskiot system ima ( barem teoretski mozhnosti) da vliae vo gradenjeto na ureduvanjeto.

Грешка си дека светот оди напред. Ако ги отвориш очите и погледнеш околу сега има повеќе страдања отколку во турско ропство само ние тоа не го регистрираме. Површно не изгледа така, ама под површина е така. Можам да ти направам анализа, ама тоа ќе потрае. Така е и во другите земји. Духот сега паѓа луѓето не се ни способни за да бидат среќни.

Marko sk напиша: I shto e najbitno se odi kon afirmacija na chovekot kako Subjekt - kako lichnost so svoi prava, potrebi i dolznosti, afirmacija na lichnosta kako subjekti koi go sochinuvaat opshtestvenoto tkivo, (a ne object- brojka) , so pravo na glas da kazhe, da protestira koga gleda nepravda, a ne pokornost i molitva ( vsusnost koj vi brani da se molite) no umre toa vreme na poslushnost i neprotivenje na voljata na zakondavnata vlast, taa parola - `nagrada na onoj svet vi sledi ako ste poslushni` ovozmozhi pogubuvanje- bioloshko ( za duhovnoto se pretpostavuva ) na pola hristijaski svet da bide niz vekovite potepan, a ostatokot kako skot cel zhivot da molchi i da zhivee vo mizerija….

Модерниот човек е полухибидизиран, физички и личносно. Исто како што имаме хибридни семиња, хибридни крави, овци и тн. Човекот е поставен да служи на стопанскиот развој, наместо стопанството да му служи на човекот. Колку е поразвиено општеството (САД, ВБ, Германија), толку луѓето се похибридизирани. Како што една крава треба да биде набилдана за месо и да дава 10 пати повеќе млеко така и денешното општество го оформува човекот да биде соодветен на поребите на стопанството. Сите робуваат дури и оние богатите. Робуваат на трката од која не смеат да се откажат за да не бидат лузери, иако гледаат дека таа трка ги уништува сите. Правата се само за работите кои се во склад на она кое му одговара на владетелите. За нештата кои луѓето би ги посакале спротивно на владетелите ѓаволски тешко е да се остварат тие права. Тие се запишани во уставот и законите, ама тоа не значи многу кога нема реална сила за да се добијат.
Така што се бориме за истото, само ти исклучиво против конкретни луѓе, а ние повеќе против мисли, енергии и духовни сили. Една од тие опасни мисли е Дарвинизмот во умовие на луѓето кој всадил убедување за ЕДИНСТВЕНАТА сурова реалност на опстанок на посилниот. Тоа ја создава цивилизациската џунгла. Бидејќи луѓето наместо да се гледаат себе како суштества со света основа, се гледаат како егзистенцијални животни во цивилизациската џунгла на меѓусебните борби.

Marko sk напиша: Kade e deneska EDNATA SVETA Soborna Pravoslavna Crkva da se ogradi, eve neka ne sudi, ama neka se ogradi od pomazanikot koj togshnite patrijarsi GO OPEJUVALE VO NIVNITE LITURGII, I SITE EPITETI NA VELICHENJE mu gi dodeluvale na Vasilie II, koj oslepe 15.000 vojska na Samoila. Znaesh shto znachi taa brojka vo deneshni uslovi, najmalku pola milion lugje, a znaesh li deka grev e zhivotinche da oslepesh, a kamoli zdravi lugje, koj grev e toa, a? CRKVATA MOLCHI den deneska. OK, dovolno e !

Василије II не е сметан за Светител или за нешто посебно добро. Тој ослепел војска која влегла во судир со неговата. Во тој момент не знаеле дека тоа ќе биде последната битка. Според некои објаснувања тоа било поради огромната непоштеност на Самоил. Имено Самоил ги убил дури и преговарачите кои Василиј му ги испратил. Познато е дека Самоил ги убил и 3та браќа за да ја освои власта. Тој го поддржал еретизмот, богомилството, се свртел кон Рим непосредно пред расколот, станал опасност за целата византиска империја. Затоа што треба да рече Црквата за световни војни меѓу суровиот Василиј II со лакомиот Самоил на штета на народот. Кого да го осуди, кого да го брани. Скоро секогаш е така во световните судири. Нема чиста страна за Црквата да застане од таму.

Marko sk напиша: Iako i jas sum pravoslaven, fakt e deka koga se pojavi protestantizmot ( spored golem broj na istorichari, kapitalizmot - sistem koja deneska ja promovira demokratijata e bah produkt na protestantite, i ne deka samo toj e prichinata, tuku eden splet na okolnosti, pred se ulogata na Humanizmot i renesansata, razvojot na naukata i sl), svetot trgna pobrgi napred, toa e fakt.

Се согласувам, но таа рационализација на верата, одведе во атеизам, а атеизмот во нихилизам. Така што човештвото сега не знае зошто да живее. За да има било каква храна за живот човештвото се фрли на хедонизам.
Втората рационализација - протестантизмот, како последица на првата - римокатолицизмот, го зголеми нарушуваето на балансот на човекот каде тој во животот го бара и духовното решение внатре, а не само надворешното.
Рационализмот не е способен да даде одговори на сите прашања. Има области кои се одговараат со надрационални форми на спознание.

Пред протестантско ренесансниот општествен напредок, постоеше блескав научен и културен напредок во Православието, во Византија. Византија прво пропаднала духовно, па економски и политички, иако умствено никогаш не пропаднала. Откако се украде се од таму на Исток. Културно и економски се случи овој вториот значително понебалансиран напредок на запад. За да не се признае таа кражба, се се затрпува. Се прескокнуваат илјада години и филозофските и правни основите се поставуваат пред Византија, во робовладетелскиот Рим и во античка Грција.
За парламентаризмот и демокатијата кои ги споменуваш развиените основи се во Византија поучена од Соборноста на Црквата. Византија прва го развива банкарскиот систем, подоцна украден заедно зо византиското злато. Прва воведува модерна и нотна музика. Многу порано од барокот со друг систем на симболи кој поединци го користат и ден денес. Византиската култура е со мали додатоци метаморфозирано вградена во исламската култура во музиката и архитектурата. Системот на школување најпрво се развива во Византија многу порано од Болоња и другите универзитети на запад. Се е искрадено и кражбата се прикрива. Во источните комунистички земји дури и постоела формална забрана да се изучува Византија.
Зошто? Па како ќе објаснат една таква појава. Теократска држава со такво ниво на општествена праведност? Како ќе објаснат дека уште во РАН СРЕДЕН ВЕК Василевсот се бирал со избор од делегати. И тоа откако низ школскиот систем избереле 3-4 најталентирани и во текот на неколку години ги припремале за владетелска функција. И уште колку вакви работи не знаеш за достигнувањата на единствената православна теократска држава. Првиот модерен систем на земјоделство и пласман на производството. Поморска трговија, подоцна на измама превземена од Венеција и Џенова. Најсилна емпириска научна мисла во тоа време. Дали знаеш дека Константинополскиот колосеум бил 3 пати поголем од овој постоечкиот, Римскиот кој се смета за едно од чудата на стариот свет. Откатко е отфрлено гладијаторството и робувањето дошле некои похумани спортски натпреварувања. Како што е денес фудбалот, така низ цела Византија било тркањето со коњи. Секаде каде што ќе видиш коњи низ европските метрополи (пример Брандербуршката порта во Берлин) знај дека се украдени од Византија. Како ќе се објасни дека силата на Православната филозофска мисла ги збришала претходните антички филозофии. Тие денес силно промовирани филозофии во директен судир ја изгубиле битката. Кога се судрат мисли не е битно кои се носителите. Победата не зависи од носителите туку од мислата. Онаа физички послабата православната ги збришала тотално овие претходно устоличените. Верски или филозофски. Може ли да се споредат тие неколку таблици од Римското право со првиот комплетен законик - Јустинијанов Кодекс уште од 5 век. Да се сечеле раце за кражба и слично, ама бил ран среден век. Времето било егзистенцијално.
И за крај. Рационализмот прво удрил во Византија. И логично е тоа, затоа што била најнапредна. Новите помисли најпрво таму се јавуваат. Ама ја изгубил битката од православниот надрационализам. Поразените рационалисти од Византија со подвиткани опашки се преселиле на запад и таму го пренесле семето. Рационализмот не се раѓа во Западна Европа туку овде. Тој таму победува бидејќи ограничениот римокатолички рационализам ја изгуби битката од послободниот протестантскиот. Послободниот протестантски рационализам ја изгуби од тотално слободниот атеистички рационализам. Но сега овој попаметен да ги негира римокатоличките и протестантските одговори за светот не знае да најде афирмативна смисла за било што. Затоа замина во нихилизам и дегенерација.

Marko sk напиша: Zemi gi pravoslavnite, pa carska Rusija beshe ushte feudalna zemja, a ostanatite pravoslavni, Grcija ne ni postoela, beshe od UK I Fr. formirana i osobodena okolu 1820 god. , Srbija 4 veka pod turaka, nie sos bulgarcheta 5 veka , nepostjat narodi koi bile pod ropstvo vo novata era podolgo otkolku nie…..

Од световна страна тоа е поради западната стратегија на континуиран и вечен судир на исламот и православието. Кога е некој паднат дури и да е многу силен, друг само со една рака може да му ги стопира обидите да стане. Трошењето на двете страни (Православни и Муслимани) во меѓусебните судири им овозможува несметано превладение на западните општества. Тоа било тогаш така, така е и сега.
Од духовна страна тоа е поради Божјата промисла да не спреми внатре за ударите на хедонизмот. Подобро порано да се изеде горкото од татковците, за да се остави слаткото за децата. Тоа е изборот на нашите предци пред Бог кои имале таков однос кон своето потомство.

Marko sk напиша: PS> Malku izlegovme od temava, go back to etnofiletizam, business i sl. raboti bea posocheni kako tochki na temava, po osnov tie tochki i crkvata e sepak od lugje izgradena, taka da nacionalizmite, matnite zdelki, polit vrzuvanja, interesi i sl, seto toa e imanentno za lugjeto, bez razl;ika dali nekoj e PATRIJARH ili GJakon, i tie imaat potreba da jadat i da pijat, ista pesna se kako i ateistite, duri bi rekol, ateistite vo prosek se pomoralnite lugje, pa koj normalen odi katadnevno vo crkva, odi onoj koj ima grevovi, pa neli Hristos samiot kazha: Dojdov da gi spasam greshnite ….taka da onoj koj E GRESHEN i ima potreba od takvo molenje za prostuvanje i nebesno spasenie, slobodno neka odi ako toa mu pomaga da se chuvstvuva podobro !

Христијанинот треба повторно да се роди со Дух. Ако не се роди со Дух, не може биде и да се нарече христијанин. Кога по втор пат се роди со Светиот Дух, тогаш веќе може да живее различно од другите не понизувајќи му се на телесното. Ако свештениците не можат да живеат како што налага Верата, тоа е бидејќи не сакаат. Тогаш нека живеат обично како мирјани.

Na istiov link, ima glava za Apostazijata, sakam da ja izdvojam, i me interesira tvoeto viduvanje za iznesenite konstatcii i predviduvanja, osobeno na boldiranoto vo dolenavedeniov tekst, moeto mislenje e deka iznesenoto e gore dole izdrhzano viduvanje na realnosta koja vladee vo crkvata:

ПАТ
Кога за прв пат бил судбоносно изместен и испуштен односот христијанство – човек, за оваа релација да дојде на ниво на кое се наоѓа денес? Според некои размислувања, тоа се случило уште за време на политичките препирки меѓу цариградскиот патријарх Фотије и римскиот Папа Никола I во деветиот век, а до целосен раскин меѓу Христовата мисија и обичниот човек дошло со подоцнежните настани како Големиот раскол во 1054 година, инквизициите, крстоносните походи, Вартоломејската ноќ во 1572 година, цезаропапизмот и папоцезаризмот, православниот етнофилетизам во 19 век, православниот етноцентризам кој трае и ден денес на нашиве простори, и други останати хронични болести од кои христијанството со векови и векови боледува?

Значи, расчекорот се случил тогаш кога христијанската црква престанала да биде слуга на човековиот род и станала негов господар, кога пастирскиот стап бил заменет со царско жезло, кога жедта за боженственото била замрена од црквената алчност за материјалното и земното.


АПОСТАЗИЈА
Затоа христијанството денес се наоѓа на најниското можно ниво кога е во прашање нејзината доверба и искреност, на глобално ниво. Црквата и натаму се фрагментира во државно-политички сфери на интереси и „патува“ во понатамошна и подлабока апостазија во која ги одвлекува верниците со своите скандали и противречности. Според некои теолози и критичари кои се интересираат за иднината на христијанството, сеопшта црковна реформа би подразбирала радикално и ангажирано корегирање на социјалните програми на црквите, формирање и тотално ревидирање на ставовите во однос на прашањата за биоетиката, контрацепцијата, хомосексуализмот, атеизмот; демократска и прилагодлива афирмација на екуменскиот дијалог. Ово последново особено важи за Православната црква, ако не сака во 21 век да заврши во изолација, фундаменталистичко гето и од себе да создаде секташки концепт, неспособен за служење и придонес во евентуалниот духовен препород на Европа и светот.

Многу пати досега сме слушале од богословците дека за христијанската апостазија (отпадништво од црквата) виновна е општествената секуларизација, радикалниот индивидуализам, безбожниот хуманизам, антропоцентризмот, технократијата, нихилизмот, либералниот капитазлизам... Ваквите несовремени и полуписмени аргументи само уште повеќе ја продлабочуваат кризата во црквата и уште повеќе го цементираат расчекорот меѓу модерниот човек и христијанската религија. Исто така, постои незнаење, непознавање и предрасуди меѓу христијанските конфесии. И натаму, себеси доживуваат како конк*ренти и непријатели меѓу себеси, или се во целост рамнодушни едни за други. Кога ќе дојде до нивно вистинско надминување, не во нивните разлики, туку во нивното почитување и прифаќање како такви, тогаш би можела црквата да размислува за иднината и да почне да прави нешто за добробит на човештвото.

Од друга страна, има размислувања дека христијанството треба повторно да им се врати на катакомбите од каде и потекнува, ако сака да доживее обнова и враќање кон оние фундаментални вредности, кои христијанството ги имало во времето на апостолите, кога христијанството од општеството било отфрлено, но било единствено и некомпромитирано во заедничката намера пораката на еванѓелието да биде пренесена во целиот свет.

Било како, суштината е дека се' додека христијанството не е во состојба да констатира дека промените што треба да се направат, треба најпрвин да се случат/доживеат во нејзината мисла/структура, христијанството нема да има никаво квалитативно влијание врз новиот милениумски развој на човештвото. Значи, неопходна е базична промена на организмот внатре во самите христијански конфесии, за да може да дојде до вистинска ревитализација која би доживеала пошироки општествени импликации.

„Лесно е да се биде христијанин кога ти е веќе дадено, тешко се станува христијанин“ - Кјеркегор.

http://www.globusmagazin.com.mk/default.asp?ItemID=96770525212FCA4D94540B749C3BE4E5

Kako dopolna na pogore postiranoto, a vo prilog na temava strogo se preporachuva tesktot na sl. link:

ГОВОРОТ И МОЛЧЕЊЕТО НА БОГА
Што се' уште би можел Бог, по се' што се случи, да му каже на човекот? Или сега можеби е ред човекот да каже што планира со светот кој Бог му го довери ?

http://www.globusmagazin.com.mk/?ItemID=E31A1B89A67B184181506C888FF88807

Убава тема и начинот на кој е замислена е ОК, но во пракса не е релизирана. Зш?

1. Непознавање на терминологијата (кој збор што значи). ПР. „симонија во црквите„ најверојатно според контекстот се употребува за продажбата на свеќи, икони и сл. во црквите, но истиот има сосема поинаква смисла и се однесува на „купување свештенички чинови“.
2. Во православието нема „номинални христијани“. Има христијани и оние кои заради традицијата мислат дека се христијани. Христијанин има право да се нарече само оној кој го живее Христовото учење, но не и оној кој оди в црква затоа што и дедо му и баба му оделе. Таквите иако со крштението станале дел од Црквата, по избор се исклучиле самите од неа. Единството на верата и заедницата со Бога се остварува само преку причестувањето со Телото и Крвта Христови, оној кој Го нема Христа во себеси не може да се нарече христијанин.
Признавањето на некој статус на „номинален христијанин“ е давање на тие луѓе повеќе од она што им следува.
3. Голем дел од постовите се мешавина на факти, претпоставки и теории што се однесуваат на Римокатолицизмот и Протестантските девијации на Римокатолицизмот и не можат да му се припишат или доведат во врска со Православнието но тоа сепак се прави.
4. Вистина е дека во XX век за прв пат се појавува името Македонска православна црква, како што е вистина дека во XIX и XX век за прва пат се појавуваат и Грчка православна црква, Српска православна црква, Бугарска православна црква, Албанска православна црква, Романска правопславна црква, Финска..., Јапонска..., Кинеска..., Американска... и така на таму да не должам. Читнете историја и ќе видите од кога почнува националното „хехе или како што велите етнофилетистичко“ именување на Помесните православни цркви.

Одлично замислена тема, но поголем дел од текстовите се сосема надвор од истата.

е па тоа е парадоксот на “православието“.... критиката е критика кога е издржана, а кога е клевета, тогаш се преминува во самоодбрана... Крајна сметка се бориме за Вистината... а не без аргументирани клеветници да ја клеветат историјата... тоа не може а биде така...

тука во прашање е човечкото его (не може некој денес да биде најпаметен па една култура стара 2000 год. со тоа што прочитал две три книги да на јавредува и да мисли дека го достигнал врвот)