ЗБУНЕТОВА ТЕМА

кај ли е збунет да пишеше нешто

Изменето од sanja-a - 26.Јануари.2010 во 17:12

sanja-a напиша: кај ли е збунет да пишеше нешто

Може ќе ме нарече тужибаба ама ај јас да кажамтој сега си пишува на форумот Мекици.

       

Сепак сум тука, како и да е, на овој или оној начин, потребен или непотребен, како за кого и кога. Ако можам да се третирам како цивилизиран човек, тогаш овој форум ми е колевка. Тука научив она што не можеше да се научи во ниедно школо, а добро знаеме дека образованието е систем кому главна улога е да ја гуши индивидуалноста за да не‘ смести во еден пластичен калуп. Тука го изразуваме она што не ни дозволуваа да го искажеме, „Исцепај лист“, често ми говореше професорката по македонски.
Сите со кои лично се познавав ми станаа крајно досадни додека активно партиципирав на форум, си велев во себе „ Леле, со какви сум губел време, најпосле најдов со кого можам да се разберам “.
Арно ама, уживањата се непрофитабилни, а сметките доаѓаат во сандуче непогрешливо како к*ршум од искусен стрелец, а ние таквите какви сме, сме на форум, но крвариме од таквите рани и не да влијаат на креативноста, ја уништуваат. Ме болат плускавците на рацете, секој мускул ми стенка како плиткоматерична хистерична, јбг, со ум не печалам, таков ми е периодот. Е да, се наполнив со мускули и нозете ми се ко на фудбалер, може да ми се нагледа... додека крчам ко заклан и кафето ми е најчест секс кој го имам.
Мамичка моја ...од почит кон форумов не би сакал да коментирам на таа тема, само би спомнал дека ми беше желба да направам и ја едно виртуелно дете, каков татко такво дете.
Иначе имам и фарма,  една од најгрдите , овие другиве неќат да ми бидат комшии ...


И нешто за Тања...

...те држам на раце стаклени, се прозираат моите намери, се смешкаш, сигурна си, се подаваш, ми веруваш. Се подаваш на моите одлуки кои ги препуштам на темпото на спонтаноста. Желбата за момент кој се претвара во вечност погледнува кон часовникот со притаена намера да ги сопре сказалките, иста глетка нека биде кон прозорецот, истите месечеви зраци нека ги скокоткаат нашите тела, деловите кои се најосветлени ќе бидат врежани во нашите сеќавања кои ќе ги прекријат сите оние кои наидуваат како снегот со својот молк, тие ќе крцкаат под нашите чекори во некоја брзоплета иднина знаејќи колку е голем нашиот значај.
Ослободени од бина и публика, не сме повеќе глумци, ниедна трошка од срамливост не остана, сега сме она што отсекогаш сме биле, створени еден за друг...никогаш значи никогаш живот еден без друг, се’ друго беспредметно е.
Ако некогаш иднината со своите волчји заби не’ зграби и болката не’ натера на зборови кои никогаш не сме ги помислиле, сети се само на вечниот момент, само тој е вистинит, кога сме биле оние кои отсекогаш сме биле, се’ друго само наизглед е.
Биди спокојна, те чувам онака како што се чува она што е вечно, а кршливо. Моите дланки топли се само за тебе, погледни што пишува на нив, природно истетовирани линии и шари. Гледаш дека јасно пишува „Тања“... 




Изменето од zbunet - 30.Јануари.2010 во 09:28

zbunet напиша:         Мамичка моја ...од почит кон форумов не би сакал да коментирам на таа тема, само би спомнал дека ми беше желба да направам и ја едно виртуелно дете, каков татко такво дете. Иначе имам и фарма,  една од најгрдите , овие другиве неќат да ми бидат комшии ...

Мамичка редовно чита и гледа дека детето убаво се развива.
И ко оној Црногорецот од вицот кој не прозборел до седмата година
Нијесам имао примедбе!!!!
А за фармата не сум информирана

... додека како змија лежев во тревата, ги слушав твоите боси табани како шушкаат, се приближуваа, застануваа, размислуваа. Го мислев начинот како да ти се приближам, посебен да биде, секогаш било што и да направиме, каде и да бидеме.
Легна на тревата и ослушнуваше, само моето срце можеше да ти каже каде сум, најгласно чука кога те очекува. Ветерот ја смени насоката кон тебе за да ти го донесе мојот мирис, можев да замислам како душкаш со носот како сламка да те скокотка. Насмевката ти ги откри забите од кои се створи одсај видлив наоколу, знаев каде да се упатам.
Додека правев круг околу тебе како прстен со кој се заветуваме еден на друг, сеуште не ти беа јасни моите намери, не знаеше што би можел повеќе да побарам. Додека гледаше наоколу не знаејќи дека те гледам, се замрзнав во моментот на восхит и со поглед ја галев твојата откриена нога пратејќи ги внимателно линиите и кривините се до прикриениот спој, а потоа се префрлив на задишаните гради под допола раскопчаната кошула сеќавајќи се на нивниот вкус. Брадавиците го насетија мојот поглед, се заканија дека ќе го пробијат тенкото платно, сакав уште некој замрзнат момент на природна убавина која го достигнува својот зенит кога нема публика, кога нема потреба од познати и очекувани ставови.
Ти се причини некој дел од мене, направи нестрплив чекор...кон птицата со огнени бои која беше фатена на дело не можејќи да одолее на глетката, одлета гласно негодувајќи и за момент застана над мене со љубоморен поглед, посакал да сум јас.
Твоите боси табани зашушкаа кон мене, бевме само јас, ти и нашите намери, се стремеа да се спојат...а потоа се загубив во твојата прегратка и да ме убиеш на ништо повеќе не можам да се сетам...

Zbunkooooo procitav seeeee! Aj napisi barem 3 reda!

i coekov se otkazal od ovoj forum