РАСУДУВАЊЕ

Ако е потребно понижување пред луѓето заради возвишување пред Бога, и привремен труд заради бесмртен живот, зошто да се грижиш ако некој замавне со главата и се насмее на твоето понижување? Јован безмолвникот бил 10 години епископ во Аскалон, па потоа согледувајќи дека му пречат човечките почести, се преоблекол во прост монах и дошол во манастирот на св. Сава Освештен каде што му се дало да собира и да носи дрва и да вари сок за работниците. Кога и тука бил познаен, тој се затворил во келија каде што проживеал 47 години, хранејќи се само со зелје.

Така старите ги избегнувале почестите човечки, за кои многумина во наши дни беспрекорно се борат, расипувајќи ја својата душа во прав и пепел.

СОЗЕРЦАНИЕ

Да Го набљудувам Господа во смртта, и тоа:

1. како Јосиф од Ариматеја го симна Неговото тело од крстот;

2. Како Јосиф и Никодим Го завиле Господовото тело во чисто платно, Го помажале со мириси и Го положиле во нов гроб;

3. како биле верни и неплашливи овие двајца угледни луѓе, меѓу мнозина непријатели Христови и меѓу општиот страв и одрекувањето.

31 МАРТ/13 АПРИЛ

1. Свештмч. Ипатиј еп. Гангрски. Роден е во Киликија; бил епископ во градот Гангра. Бил на И Вселенски собор. Прочуен на сите страни поради својот благочестив живот и чудотворство. Царот Констанциј наредил да се изгради Ипатиевиот лик уште за време на животот на овој светител и тој лик царот го држел во својот двор како оружје против секоја супостатна -  противничка сила. Враќајќи се еднаш од Цариград, Ипатиј бил нападнат во еден теснец од еретиците, Новатијаните и отфрлен од патот во некоја кал. Тогаш една жена од таа дружина го удрила со камен во главата и така светителот го завршил својот земен живот. Но жената наеднаш полудела и го зела тој ист камен и се удирала со него самата себе. Кога ја довеле на гробот на св. Ипатиј и Му се помолиле на Бога за неа, се исцелила по големото милосрдие на духот Ипатиев и остатокот од животот го поживеала во покајание и во молитва. Св. Ипатиј пострадал и се преселил во вечното Царство на Христа Бога во 326 година.

2. Св. Јона митр. Московски. Родум од Костромската губернија. Во 12. година станал инок и долго поживеал во Симоновиот манастир во Москва. Во времето на митрополитот Фотиј станал епископ Рјазански, а кога Фотиј умрел, Јона го избрале за митрополит и го испратиле во Цариград при патријархот на посветување и утврдување. Во тоа некој Исидор, Бугарин по потекло, го предитрил Јона, стигнал пред него во Цариград и бил посветен за Руски митрополит. Јона се вратил на својата столица во Рјазан. Но зломислениот Исидор во зло го завршил своето митрополитување. Отишол на  соборот Флорентиски и дури после три години се вратил во Москва. Скокнале на него сите како на отстапник од православието и го прогониле. Не се знае каде го завршил својот живот. На  митрополитскиот престол дошол Јона, добриот и мудриот пастир. Голем чудотворец, проѕорливец, духовник. Кога Агарјаните ја опколиле Москва, Јона со својата молитва ги изгонил. Во староста посакал да го снајде некаква болест да се помачи и со маките потполно да се исчисти пред заминувањето на оној свет. Според неговата молитва, Бог му допуштил рана на ногата, како што претходно му се јавил во видение и на некој ереј Јаков. Од таа рана светителот умрел и отишол меѓу небесните граѓани на 31 март 1461 година. Над неговите мошти се случиле многу чуда. Некој нем човек Јован ја целивал раката на Јона, но, како што тој потоа кажувал, таа рака го фатила за јазикот и тој почувствувал јака болка. Кога го ослободил јазикот и се свртел кон своите, проговорил како никогаш и да не бил нем.

4. Преп. Аполониј. Бележит египетски пустиник. Во 15. година се одрекол од светот и се повлекол на некоја гора каде што 40 години проживеал, хранејќи се само со полски растенија. Потоа основал манастир, во кој имало 500 монаси. Се упокоил мирно во 395 година.

БЕСЕДА

за радоста по тагата

Па така и вие, сега сте нажалени; но Јас пак ќе ве видам и ќе се зарадува срцето ваше... (Јн. 16:22).

Отецот чекори кон губилиштето, а неговите синови плачат околу него. И наместо синовите него да го тешат, тој ги теши синовите. Слично на тоа се случило со Господа и Неговите ученици. ^екорејќи кон горчливата Своја смрт, Господ повеќе се нажалил заради жалоста на Неговите ученици отколку заради она што Он треба да го претрпи. И Он ги милува со утеха и ги охрабрува со пророштво за новото и скоро видување. 'Но Јас пак ќе ве видам". Тоа е пророштво на воскреснувањето. Многупати Господ ја прорекол Својата смрт, но кога и да ја прорекувал смртта, Он го  прорекувал и воскресението. Нему ништо не Му се случило непредвидено. Но тој не прорекувал за себе, туку за нив. Тие ќе бидат во голема жалост како жена кога раѓа и поднесува маки. Но како што жената кога ќе се породи ја заборава својата мака и се радува бидејќи се родил човек на светот, така ќе биде и со нив. Во нивната свест Христос Господ уште не е потполно вообличен како Богочовек. Се додека тие Го знаат само како страдалник и смртен човек, се дотогаш тие Го знаат делумно, дотогаш трае породилната мака во нивните души. А кога повторно ќе Го видат воскреснат и жив, чудотворен и семоќен, владетел на се што е на небото и на Земјата, ќе им престане маката и жалоста и ќе настане радост во срцата нивни. Бидејќи Христос тогаш ќе биде во нивната свест потполно вообличен како Богочовек и тие тогаш ќе Го знаат потполно и во целина. Дури тогаш Он за нив ќе биде потполно роден.

Така и ние, браќа, само делумно Го познаваме Господа Исуса додека не Го познаваме од Неговото раѓање до смртта на Голгота. Потполно Го познаваме дури тогаш кога ќе Го познаеме како победител на смртта, како воскреснат.

Господи, Кој се победуваш, помилувај не и зарадувај не со Твоето воскресение како што си ги помилувал и си ги зарадувал Твоите ученици. На Тебе слава и вечна пофалба. Амин.

Потоа, кога стоела на молитва, Зосим ја видел како стои воздигната во воздухот. Таа го замолила идната година да и донесе од светите Дарови на брегот на Јордан, а таа ќе дојде да се причести. Идната година Зосим дошол со светите Дарови навечер, на брегот на Јордан, но се чудел како светителката ќе го премине Јордан. Во тој момент видел на месечината дека таа дошла крај реката, ја прекрстила реката и тргнала по водата како по суво. Кога ја причестил, таа го замолила идната година да дојде во истиот поток каде што првпат се виделе. Зосим отишол и го нашол нејзиното тело мртво на тоа место, а над главата на песокот било напишано: 'Погреби го, авва Зосиме, на ова место телото на смирената Марија, предај го правот на прав, се претставив на 1 април во самата ноќ на спасоносното Христово страдање по причестувањето со божествените тајни". Од овој напис Зосим го дознал нејзиното име, и друго и страшно чудо, дека таа минатата година онаа истата ноќ кога се причестила стигнала во тој поток, до кој тој морал да патува 20 дена. И така Зосим го погребал телото на чудната светителка Марија Египетска. А кога се вратил во манастирот, ја раскажал целата историја на нејзиниот живот и чудата, што тој лично ги видел од неа. Така, Господ знае да ги прослави покајаните грешнички. Света Марија се споменува уште и во петтата недела на чесниот Пост. Црквата им ја истакнува на верните како пример на покајание. Се упокоила околу 530 година.

2. Св. Мелитон еп. Сардиски, во Мала Азија. Познат пастир на Црквата од ИИ век. Владеејќи со голема ученост, тој се трудел да ги собере сите книги на Светото писмо во еден кодекс. А по својата кроткост и благочестие се трудел, пак, да внесе мир во Црквата Лаодикиска, разбранувана со спорот околу празнувањето на Пасхата. Освен тоа, го бранел христијанството пред незнабожците. Така, околу 170 година патувал во Рим и му поднесол на царот Марко Аврелиј една писмена апологија (одбрана) на верата и Црквата христијанска. Овој учен, благочестив и ревносен маж, св. Мелитон, се упокоил мирно во Господа во 177 година.