Албанците - грчки џокер за името на Македонија

Албанците одамна беа најавувани како еден од клучните џокери на протагонистите за промена на името на Република Македонија. Децата обично ги плашат со вештерки, Американците со Осама бин Ладен и со Русите, Русите со прохибиција, а Македонците ги плашат со Албанците. И тоа не со какви било Албанци, туку со оние што истите Македонци ги штитат како бели мечки


     
     
А лбанците од Македонија ќе оделе во НАТО и ЕУ по секоја цена, со Македонците или без нив, сеедно. Тоа е најновата драматична порака што беше испратена до мнозинскиот народ во земјата и нејзината влада. Ако до декември не се решел проблемот со името, тогаш Албанците ќе ја радикализирале состојбата. Како тоа ќе го сторат, гласникот Рафиз Алити не знае, ама е сигурен: неговите сонародници ќе оделе за Брисел, ако треба и сами.

Албанците одамна беа најавувани како еден од клучните џокери на протагонистите за промена на името на Република Македонија. Децата обично ги плашат со вештерки, Американците со Осама бин Ладен и Русите, Русите со прохибиција, а Македонците ги плашат со Албанците. И тоа не со какви било Албанци, туку со оние што истите Македонци ги штитат како бели мечки: за нив не важат конвенциите за воени злосторства, законите дека не се пука во секој што накриво ги погледнал, за нив не важи ни посебно измисленото правило дека мора да се знае да се пишува и, од три збора да се состави реченица за да се добие вработување во државната администрација, за нив всушност не важи ни правилото дека мора да се работи за да се добие државна плата. За правилата дека е забрането зимно време да се одмрзнува чешмата во дворот со греалка прикачена директно на бандера, дека водата се плаќа, а фискалната каса не служи за украс, подобро и да не зборуваме.
Т аквата заштитена бела мечка сега ја облекоа во циркуски шалвари извадени од некој подрум на бриселските бирократи и ја изведоа пред Македонците за да ги заплашува. Има ли со што? Што навистина Албанците можат да сторат ако до декември не се реши проблемот со името, за што шансите, барем засега, очигледно се мали? Да предизвикаат економска криза и така да ги натераат Македонците да прифатат промена на името, не можат, зашто Македонија веќе е во криза и зашто тоа претполага да го знаат и рецептот како да излезат од неа. А, тука македонските Албанци се прилично тенки. Може ДУИ да ја напушти Владата и со тоа да предизвика политичка криза од која, во неможност да се формира ново парламентарно мнозинство, излезот би бил во предвремени избори. Целта не би била да се порази ВМРО-ДПМНЕ, туку барем да се спушти бројот на неговите пратеници под бројката од 60 луѓе, но во атмосфера во која Груевски би се претставил како жртва на предавство само затоа што не ги прифаќа грчките услови за името, тешко е да се очекува такво нешто. Посебно што еден сојуз, формален или неформален, меѓу албанските лидери со Црвенковски, Петковски, Манасиевски, Бошкоски и Георгиевски, чија идеја би била експресна промена на името, би бил и прелесна пропагандна мета дури и за многу понеопитни актери во вакви игри од Груевски.
На прв поглед, најмногу шанси за успех има нова војна, која би завршила не со отцепување на Илирида, туку со некаков нов рамковен договор, овој пат не за тоа кому Албанците ќе му плаќаат мито за купување диплома, туку за ново, „словенско-албанско“ име на Македонија. Проблемот е само што условите во кои таа војна би била водена се различни од тие во 2001 година и што постојат сите шанси, наместо да чекаат полицијата и војската да ја завршат работат, овој пат многу Македонци сами да почнат да спроведуваат правда. Како што е многу реално да се претпостави дека победничкиот дух на осилените Албанци нема да го губи времето чекајќи некоја нова ОНА да ја води битката, туку ќе сака што поскора разрешница.
К ако би изгледала таквата граѓанска војна на улиците во скопските општини Чаир или Бутел, во услови кога изминатите осум години е акумулирана нова омраза меѓу едните и другите, можеме само да замислуваме. Но, бројот на смачканите глави, пресечени грла, со нож исцртани имињата на НАТО и ЕУ на грбовите на цивили, сигурно не се гаранцијата што ДУИ и Рафиз Алити ја бараат од македонскиот дел од власта. Попрво, идејата на таквата „гаранција“ би била да се замрзне приемот на Македонија во НАТО и ЕУ за нови десетина години, нешто што Грците би го платиле со суво злато. Посебно што по лекцијата од 2001 година, шансите Македонците да прифатат нови уцени се многу помали. Освен во случај на тотален воен пораз, нешто што не се случи ни пред осум години кога методите за остварување на албанската кауза имаа многу поголема поддршка отколку што е тоа случај сега.

Кога во Првата светска војна, некој германски лекар со чин на мајор, без да погледне пратил на фронт инвалид со дрвена нога, овој му рекол: „Сега, кога покрај ногата ќе ја загубам и главата, ќе си ставам дрвена и ќе станам мајор“.

Изгледа дека таа приказна не е оригинално германска и има свои корени и на Балканот. Работата е само во тоа што со таквите дрвени глави Германците расчистија одамна. Со дрвените глави во Македонија оди потешко, зашто копчето што ги вклучува е надвор од државата.

     
Автор: Дарко Јаневски

http://www.novamakedonija.com.mk/NewsDetal.asp?vest=1149101265&id=13&setIzdanie=21828

а што и’ е сега па на оваа ? .......... маќеата на бранче

Dobar e textot na Mirka Velinkovska, megutoa sepak ne mozham da svatam kakva vrska ima Rafis Aliti so "antikata" na Balkanot a i voopshto.

http://a1.com.mk/vesti/default.aspx?VestID=115930

Започнува нова ера во односите меѓу Македонија и Косово

брееее - кога направихте една ера кога почна нова

да бе напиша: http://a1.com.mk/vesti/default.aspx?VestID=115930 Започнува нова ера во односите меѓу Македонија и Косово брееее - кога направихте една ера кога почна нова

Good point!

kultuzin напиша: Значи, реши Рафиз малку да се џилитка, ама, по некој саат мораше пред камери да се раск*рчува, оти Филип Рикер го затегнал јаженцето на оглавникот на Али Ахмети. Ете, ние и без оглед на интервенциите во Македонската енциклопедија знаеме кој во светот има монопол на војна и мир. Рафиз сигурно нема. И така, уште истата ноќ, со растреперено гласче на тазе социјализиран учка ни објасни дека стои зад тоа што го рекол, ама не мислел ништо лошо. Демек, намерите му биле благородни – нејќел децата да му земале туѓи пасоши. Се заканувал од што и мислел добро на Македонија. „Демократите“ во политичко – интелектуалниот албански кампус во недостиг од духовна сила, тртљаа нешто за индивидуално мислење на партиски и државен функционер, го бранеа неговото демократско право да говори што му душа сака и пак се чешаа таму каде што не ги јаде. к*рдисуваа часовници, ни броеја секунди и минути. Е па, сега, бидејќи и јас сум демократ и имам право на свое мислење, еве, да му порачам на загрижениот Рафиз и неговото друштво дека дека Македонија е држава на македонскиот народ, со или без Албанците, вклучително и оние фиктивни 200.000 гласачи од Косово што фигурираат на македонскиот избирачки список. Македонците имаат неприкосновено право на своето име и идентитет и Рафиз ќе мора да ја почитува нивната волја. Како, впрочем, што тоа ќе мора да го уважуваат и ЕУ и НАТО и целиот свет. Ако тоа значи несовладлива пречка за зачленување во некои регионални организации поради моментниот политички распоред на моќта, ништо, ќе мора да причекаме други времиња, а во меѓувреме да тераме со животот. Сите. Ако на Рафиз не му се чека, нека киниса кај сака. Може дури со себе да ги поведе и оние стотина пештанци што и се заканија на државата Македонија дека, ако не им заврши работа, ќе станеле Бугари. Нека проба да се зачлени во НАТО и ЕУ. Не знам баш се, ама дека портирот на едната или другата организација ќе повика амбулантна кола во оној момент кога Рафиз ќе ја достави апликацијата за зачленување на неговата партија ли, село ли, племе ли, паравојска ли, тоа знам, зашто ЕУ и НАТО работат со држави. Ако го лаже умот да мисли на некаква територија што тој ќе ја отцепи од Македонија и ќе ја прави евроатлантска држава, ај пак нека провери кој е гарантот на извршеното разоружување на ОНА. Не дај боже, да извади пушка и да навре униформа сега. Ќе го изеде стапот и тој и цела негова партија, и тоа од браќата од Приштина, чија државност, со целата американска поддршка, одвај се крепи. Оти, малку аргументи им требаат на Европа и на Советот за безбедност, па да го прогласат Косово за фактор на регионалната нестабилност. А што се однесува до НАТО, нему во последно време не му оди баш добро, ни воено, ни политички, за да му изигрува логистика на некојси таму наапан локалец што решил малку да се занесува на своја рака.Затоа, да сум дел од албанскиот политичко-интелектуален фактор во Македонија, наместо да се ‘рчкам со Македонците околу евроинтеграциите, ќе почнев сериозно да ги подготвувам своите сонародници за живот по европски стандарди. Оти и Македонците не сакаат да доцнат со интеграциите само зошто Албанците тешко се адаптираат на живот со други етникуми, не се откажуваат од своите средновековни традиции, па на избори одат со пиштоли, гласаат за своите жени, на свадби пукаат со калашникови, не почитуваат закони, не си ги намируваат обврските кон државата, за сенешто се радикализираат, активно спроведуваат крвна одмазда, колат к*рбан дома, не ги почитуваат човековите права ни на своите сонародници, а камоли на другите. Но, не е само Рафиз во бунило. Тивко, далеку од медиумската врева, лижат рани и евроатлантските првоборци од експертско–журналистичкиот кампус во Македонија кои, како и Рафиз, целата своја сила ја црпат од грчки фондови и изјави на службеници на ЕУ за овде да ни глумат силен политички фактор. Героски во својата „острилка“ дури радикално строго го искритикува Брисел оти баш оваа есен ги беше бил оставил на „Сремскиот фронт“ без муниција. Им забележува дека, иако ветиле, не испорачале доволно силен притисок врз Македонија, па прволинијашите не можеле да го победат непријателот. Разочаран, вели дека ни европските бирократи не се тоа што биле некогаш, и не можело веќе да им се верува. Очигледно Героски не може да им го прости ни позитивниот извештај со препорака за почнување преговори ни визната либерализација, оти логото на битката што ја водеа тој и неговите содружници беше „Македонија е изолирана држава“. Како што напишав минатата недела, ЕУ-бирократијата се занесуваше дека може радикално и на своја рака да го преуреди меѓународното право, да ги суспендира темелните акти на ООН и ЕУ, повелбите и декларациите за човековите права, експресно да го пензионира Нимиц, да го премости Советот за безбедност, да ја прогласи за ништовна привремената спогодба и да изрежира спринт завршница на грчко-македонските преговори. И сето тоа во надеж дека со неколку штоперки и остри изјави ќе може да си изгради кариера на сметка на Македонија и Македонците. Сега, Бан Ки Мун мора да ја оправа работата во Атина со атињаните, кои како и наш Рафиз, уште се занесуваат дека заради античката слава можат на денешниов свет да му диктираат политика.

... Новинарката заборава дека не е баш така, “но нејсе“, нејзино демократско право е да си тресне и да остане жива.....

Член 2
Во Република Македонија суверенитетот произлегува од граѓаните и им припаѓа на граѓаните.
Граѓаните на Република Македонија власта ја остваруваат преку демократски избрани претставници по пат на референдум и други облици на непосредно изјаснување.

---

За овој член драга новинарке треба да кажете благодарам на ВМРО ДПМНЕ и на Љубчо... ... а не да ни го “солите“ умот!

Изменето од Buggyman - 08.Ноември.2009 во 16:06

Во НАТО и во ЕУ со климатизирани автобуси од Арачиново...

Пишува Горан Михајловски