МАКЕДОНСКИ НАРОДНИ ПЕСНИ

Болна е легнала убава Калина

Ајде разболе се млада, убава Калина
Во поле широко, џанум, под Пирин планина
Во поле широко, џанум, под Пирин планина
Ајде никој нема, џанум, Калина да види
Само едно горско пиле, пиле соколенце
во клунче и вода носи с крилца сенка држи.
Ајде го запраша, џанум, убава Калина
Ој ти море горско пиле, пиле соколенце
Што ми с клунче вода носиш с крилца сенка држиш.
Дали чекаш јас да умрам очи да испиеш
Или мојто бело лице ти да го исколвеш
Ил од мојте руси коси гнездо да направиш.
Помниш ли, бре горска вило, убава Калино,
Кога турци запалија кај Пирин планина
Сите пилци изгороа па и моите крилја
Сите по пат што минаа се ме оставија,
Само ти ме зеде Каљо в пазува ме стави
Твојата добрина, Каљо јас не ја забравив.

ЖАЛИ МОМЕ ДА ЖАЛИМЕ

Жали моме, да жалиме, еј моме,
оти ќе се разделиме,
јас од тебе, ти од мене, моме,
јас од тебе, ти од мене.

Ти ќе одиш млада невеста, моме,
Ти ќе одиш млада невеста,
со младо момче пред тебе, моме,
со младо момче пред тебе.

Свекор, свекрва до тебе, моме,
Свекор, свекрва до тебе,
и најмладо деверче, моме,
и најмладото деверче.

lazi lazi vere
lazi koj ke lazes
samo nemoj vere mene da me lazes
jas si imam vere do tri bolesti
prva bolest vere, strumicki meani
vtora bolest vere,tugina ke odam
treta bolest vere, umiram za tebe

Бог да ги бие Арапите

Бог да ги бие, бог да ги бие,
бог да ги бие Арапите,
Арапите од Арабиска.

Ми дојдоја, ми дојдоа,
ми дојдоја во Битола,
кондисаја на Довлеџик.

Ми распнаја, ми распнаа,
ми распнаја чадорите,
ми кладоја казаните.

Ми појдоја, ми појдоа,
ми појдоја во чаршија,
чаршијата затворена.

Ми излезе Џемаил ага,
што му вели на битолчани:
- „Отворете ја чаршијата“!

- „Ој бре вие, куци Арапи,
одете си во Арабиска,
чаршијата не ја отвараме“!

Оф, оф, аман

Оф, оф, аман, од големите јадови.
Оф, оф, аман, од карцери и затвори.
Три години станаа војник кај служев,
а сега во затвор да лежам.

Не ми е жал, што сме млади осудени.
Не ми е жал што сме млади затворени,
туку ми е жал што се исполни
желбата на наш'те душмани.

Далеку е мојот мили роден крај,
далеку е, преку албанските гори,
пред нас стојат стражари со шмајзери,
ние страдаме од душмани.

Ох, да знае мој'та мајка кај се возам,
Ох, да знае параходот каде броди,
и моторот како жално си брчи,
тешко му е, робијаши вози.

Збогум Илче и со здравје да си одиш,
збогум Илче, немој да ме заборавиш,
поздрави ги наш'те браќа и сестри,
само немој нашите душмани.

А бре војниче, младо војниче

А бре војниче, младо војниче,
што си војниче толку умислено?
Дали војниче раница тежи,
или војниче пушката тежи?

- Ниту ми џанам раница тежи
ниту ми џанам пушката тежи.

Синоќ поминав крај наш'те порти,
мојата мајка низ двор одеше,
низ двор одеше, сoлзи ронеше,
с'лзи ронеше, прсти кршеше.

А мојот татко в меана оди,
в меана оди, рујно вино пие,
в меана оди, рујно вино пие,
дома не иде, џанам да спие.