Александар III Македонски

„ЈАС СВЕТОТ ГО ОСВОЈУВАМ ЗА МАКЕДОНЦИТЕ“- малку иронично ако се знае дека истите тие македонци(се мисли на неговите ганерали)се виновници за ситематскиот распад на империјата и на крајот нејзино потполно паѓање.

но па од друга страна колку визионерско ако се знае дека по неговата смрт,дотогаш освоените територи биле поделени меѓу македонските генарали кои сепак ги представувале македонците.

Армијата на најисклучителниот државник и најголемиот војсководец на стариот век и на сите други времиња Александар III Македонски (356 - 323 г.п.н.е.) - цар на Македонците од 336 до 323 г.п.н.е. и најлегендарна личност на изминатите илјадолетија која е присутна во литературите на повеќе од 80 народи на светот од Англија до Малајскиот Полуостров. Оваа најславна македонска епопеја од времето на Филип II Македонски (382 - 336 г.п.н.е.) и Александар III Македонски, која неизбришливо го прослави името на Македонија и на Македонците, и ден-денес е меѓник на вечноста и со својот трновит, но блескав пат н& зрачи надеж и светлина за сите што се и што се чувствуваат Македонци. Уште во 337 г.п.н.е. Филип II Македонски, по блескавата победа кај Херонеја во 338 г.п.н.е., успеал да ги натера сите градови - државички од Атика до Пелопонез, освен Спарта, да ја признаат хегемонијата на Македонија, но најмудриот маж на античкиот свет никогаш не дозволил тие да станат некој конститутивен елемент на Македонската држава, односно на Македонската Империја. По неговото коварно (лукаво) убиство во 336 г.п.н.е. за време на големите свечености во Еге - најсветото место за погребување на сите македонски цареви, неговиот син Александар III Македонски најенергично интервенирал против сите суети на таканаречените елински градови - државички, а особено на Теба, која ја уништил до темел, како и против сите обиди на Тракијците, Трибалите, Гетите или Гитите, Илирите, Скитите итн. штитејќи го интегритетот на македонската власт и зацврстувајќи го престолот на Македонското Царство во Пела. Овој македонски великан и великан на сите слободољубиви и мирољубиви народи на светот ни ја остави неуништливата филозофија на космополитизмот, т.е. на зближувањето на народите, митологиите, културите, боговите, религиите., а во интерес на расцутот и распространетоста на македонската и македонистичката цивилизација, која денес се јавува како супстрат на најразвиените култури и цивилизации на светот. По завршувањето  на универзитетот во Стагира, со извонредни знаења од Аристотел и со својата неизмерна генијалност, итрина, умност и стратегиска даровитост во текот на зимата 335-334 г.п.н.е. создал најмодерна војска во светот, присобрал сојузници, наемници, подготвувал бродови и се запознавал со военото дело и војувањето. И покрај тешката финансиска состојба во која што се нашол со долг од 1300 таланти, бидејќи сите финансиски средства ги вложил во оружените сили, Александар III Македонски создал најголема и најквалитетна војска во повеќеи илјадолетното постоење на Македонија и Македонците. Македонската војска во времето на генијалниот војсководец Александар III Македонски имала севозможни тактички квалитети и во споредба со европските и со сите други противници на азиските војувања, таа и во тактичка и во оперативна смисла била изразито најнадмоќна, непобедлива. Па затоа, оставајќи го искусниот Филипов генерал Антипатар со 12.000 пешадијци и 1.500 коњаници да ја чува Македонската држава со престолнина во Пела, пролетта 334 г.п.н.е. Александар III Македонски со 30.000 пешадијци (19.000 тешки, 9.000 средни и 2.000 лесни) и околу 5.200 коњаници (3.400 тешки и 1.800 лесни) го преминал Елеспонт или Хелеспонт (Дарданелите) со околу 160 триреми и многубројни трговски бродови, се истоварил од Македонскиот Полуостров во Мала Азија и тргнал да го спознае светот, барајќи го крајот на светот, освојувајќи ја Мала Азија, Сирија, Египет и Персија, стигнувајќи до Инд и создавајќи Македонска Империја со територија од 3,8 милиони квадратни километри, расселувајќи околу 1.000.000 луѓе од Македонија и Македонскиот Полуостров во новоизградените околу 80 Александрии во кои го засеа семето на македонската традиционална култура и македонистичката цивилизација. Доблеста да се избори да биде признат како ненадминлив, најголем во редот на најголемите војсководци на светот ја здобил со храброст, знаење и ненадминлива генијалност на стратег во такви битки како оние кај реката Граник во 334 г.п.н.е., кај Ис во 333 г.п.н.е. и кај селото Гавгамела во 331 г.п.н.е., применувајќи иста генијална “тактика на коса формација” извојувал блескави победи над помногубројната персиска војска на Дариј III Кодоман (335-330 г.п.н.е.). Методична и уништувачка стратегија Воените аналитичари тврдат дека Аленсандар III Македонски е претставник на методичната и уништувачка стратегија; во областа на тактиката користел содејство на коњаницата и пешадијата - непобедливата македонска фаланга, а неговиот македонски војнички гениј се засновал најмалку на 13.000 години континуирана писмена традиција на македонската цивилизација, на извонредно широка македонска општа култура, која му овозможува да биде и стратег, и филозоф, и лекар, и научник, и градител, и дипломат, и државник, и истражувач, и освојувач, и визионер. При сиот космополитизам, генијалниот државник и војсководец, Александар III Македонски, секогаш се чувствувал Македонец и, како што тврдат изворите, некаде кај Хирканија пред елитните македонски корпуси од 20.000 пешадија и 3.000 коњаница тој изјавил: ЈАС СВЕТОТ ГО ОСВОЈУВАМ ЗА МОИТЕ МАКЕДОНЦИ

Пак бегаш од темата - те молам бес персонификација,кој што е ти неможеш да знаеш само претпоставуваш

Boogie напиша: Под ѕвезденото небо над Стоби, во духот и мистеријата на древното минато, и пред преполнетото гледалиште, синоќа повторно се случи тоа, оживеа стариот антички град, со осмото издание на Интернационалниот фестивал на античка драма „Стоби 2009“. На сцената синоќа воскресна ликот на Александар Македонски. Тој, учителот Аристотел, неговата мајка Олимпија, војсководецот Птоломеј и побратимот Клит, ги разбудија духовите на минатото, повторно ги раздвижија   злите јазици, но не ги оставија рамнодушни сите оние кои дојдоа да ја проследат претставата. Режисерот Љубиша Ѓорѓиевски, пред многубројната публика го соголи ликот на Александар и ја отвори дилемата кој всушност бил големиот војсководец. Предизвик да ја одигра улогата на Александар беше за актерот Дејан Лилиќ. „Морам да признаам дека сум исклучително возбуден оти прв пат играм во Стоби . Осум години трае фестивалот а јас прв пат играм овде токму на отворањето и  токму со оваа престава така да се поклопија ѕвездите ... не можам да ви објаснам со зборови тоа може само да се почувствува. Имав огромна одговорност и одгромна трема   и огромно задоволство и навистина мислам дека излезе добра претстава“, рече Лилиќ. Животниот пат на Александар не го остави рамнодушен  ниту брачниот пар од Хрватска. „Дојдовме да го посетиме Стоби, кога разбравме дека ќе има претстава останавме да ја гледаме. Воодушевен сум". „Јас немам зборови да го опишам чувството кое го доживеав за овие два часа што изминаа. Прекрасно. Прв пат гледам претстава во антички театар. Кај нас во Хрватска нема таков". Театарската завеса на сцената во Стоби во среда ќе ја дигне националниот младински театар од Ереван Ерменија со претставата „Нерон и Сенека".Потоа следуваат претставите „Феничанки" во изведба на струмичкиот театар, „Птици" на велешкиот и грчката „Електра Перпетратор". Завесата ќе ја спушти прилепскиот театар со претставата „Тапани во ноќта".

По смртта на Филип II Македонски, на младиот Александар му е сосема јасно дека брзо ќе треба да ја докаже и покаже својата моќ. Демостен не пропуштил да искоментира дека „од момченцето не треба да се очекува ништо! Дека нема да мрдне од Македонија и дека ќе се шета низ Пела!“.

Самиот Демостен играл доста важна улога при побуната на Теба. Тој ја ширел информацијата дека Трибалите ја уништиле македонската војска, заедно со нејзиниот крал, и со него се појавил човек кој тврдел дека самиот тој бил ранет во битка, во која кралот погинал. Демостен ги мотивирал и подржувал полисите од Пелопонез, да со воена сила ги поддржат Тебанците.
По Александровата победа тој вели дека е спремен да им прости на Атинците, ако му ги предадат антимакедонските стратези, меѓу кои и Харидем, Лик*рг, Хиперид и Демостен. Во Собранието, поддршка на ова барање од страна на Фокион е проследена со громогласно „уа“, при што Демостен настапува со говор давајќи пример со басната со овците, кои ги предале своите кучиња на волкот.

Благодарение на Демад, Александар настапува попустливо благодарение на зборовите според кои Демостен и останатите се толку посрамени да нивниот збор не вреди ништо. По уништувањето на Теба на Демостен му се вади афера дека проневерил персиско злато за лична корист. Некои податоци говорат за тоа дека тој му платил на Демад за де тој го застапува кај Александар. Можеби, за ова говори фактот што по таа 335 година, однесувањето на Демостен кон Александар станува многу по попустливо, и секој пат кога требало граѓаните да бидат повикани на востание или отпор, тој изјавувал дека треба да се настапи претпазливо и да не им се помага ни на Спарта, ни на Милет. Тука се гледа разликата во неговото однесување и дејствување од периодот кога го напаѓал Филип и овој, во кој е амбивалентен.

Неговиот развој како политичар од сите страни бил строго оценуван.  Му префрлале за превртливост, недоследност, соработка со непријателот, па дури и за предавство, коментари кои воглавно биле злонамерни. Тешко дека Демостен може да биде карактеризиран како демагошки опортунист. Тој неретко заземал став спротивен од тој на народните маси, затоа што попрво сакал да биде груб и реален, отколку слаткоречив. Некои сметаат дека после големата вербална воинственост 335-та, тој станал малодушен.

Александар пред својот планиран поход кон Азија сакал да се осигура на домашен терен, па со себе зема воглавно грчка војска, а на Антипатар му ги препушта големите македонски одреди. Демостен останува претпазлив во своите ставови и коментари, и советува да не се поддржи Агис III, кој набргу ќе биде поразен и убиен. Александар за да ги придобие Атинци ги ослободува атинските војници заробени кај Граник, а ветува дека ќе го запали Персеполис, како одмазда за Акропол. 

Во случајот За Венецот, Демостен наоѓа добра можност да ги одбрани своите ставови за својата попустлива и превртлива политика, посебно околу не поддржувањето на Агис, како и можност да се конфронтира со Ајсхин околу нивните различни гледишта од претходно. Ајсхин, зборувал прв и во својот говор, го посочува Демостен за главен кривец за се, дури и неколку пати повторува: „Демостен и носи несреќа на Атина!“

Демостен при одбраната се поставува така што се претвора во обвинител и во Ајсхин го разоткрива предавникот кој ја предал Грција на Филип. Тој многу внимава да не признае дека тој етој кој ги туркал Грците во безнадежна битка, велејќи дека Филип сепак можел да биде потиснат и дека ниедна битка однапред не е позната. Пресудата со огромно мнозинство била на страната на Демостен, а Ајсхин дури морал да плати парична казна, по што посрамен решил да се исели и да замине на Родос каде што бил учител по реторика.

Што друго да се каже за Демостен освен дека во периодот на владеењето на Александар се трудел да го оствари тоа што го наумил, ослободување на грчките територии, но и да ја сочува својата глава. Неговата прагматичност функционирала се до моментите кога е затворен. По краток период успева да избега од не така строго чуваните атински затвори и да побегне во Тројзен. По смртта на Александар летото 323 година п.н.е. доаѓа до бунт кај Грците за нивно ослободување, а Демостен се враќа на голема врата со вратен углед, дури и народот гласа за негово враќање и му дава 50 таланти, за да се ослободи од својот долг. Бунтот не успева 321г. по многу борби, Грците се разбиени, главните водачи покорени или убиени, додека Демостен се крие на островот Калаурија, каде што пишувајќи го своето последно писмо, труејќи се со графит тој се самоубива.

Не само тоа - по дури три востанија на Македонците против Римската империја Римјаните решаваат да ја поделат Македонија на три дела - од тука и поговорката “подели па владеј“ 

Без разлика тој е Македонец.

Еве за пр. како Македонците си ги обележуваат своите предци

Нема ништо Хеленско - барем така тврдат и Америчките професори
Еве интересно интервју
http://www.americanchronicle.com/articles/view/94555