Што научив од родителите...

@pagane, се сложувам, во право си, но тие ми дадоа како да кажам, фрлија искра за да започне таа љубов. Понатака се „надоградував“ сам

Ме научија да ги сакам и почитувам другите луѓе,да бидам одговорна,упорна во она што сакам да го постигнам,да бидам реална,толерантна,внимателна,да бидам човек и да помогнам кога на некој му треба помош,ме научија како да се справам со многу стравови во животот..се на се,ми дадоа одлично воспитание и одлична основа за тоа како да продолжам да се градам како личност..им благодарам за се што направија до сега за мене..

да не бидем нахален и да почитувам останатите луге

се што научив научив од мајка ми... да бидам одговорна, точна, пристојна и учтива спрема секого,... да имам свое јас, да правам она што е најдобро за мене... и уште еден куп други работи...

а од човекот кој се нарекува мој татко, не научив ама баш ништо... освен тоа како да бидам идиот....

Nauchiv koi se nivnite kriterijumi na zhivenje i koi se nivnite zhivotni vrednosti.

Nivnite.

Jas trebashe da gi najdam moite.

Za srekja, toa mi tekna na vreme...

можеби ќе бидам малце офтопик, ама во научено од родителите, морам да ги спомнам и моите баба и дедо,... бидејќи додека бев мала, а мајка ми студираше,... тие ме исчуваа... секој што ме знае и ме познава, знае колку се тресам над нив

значи, од баба ми научив некои женски манири,... дефинитивно не научив малограѓанско однесување како што некои баби се... баш напротив... од неа ми е всадена и навиката да читам се што ќе ми се најде пред мене ,... иии... со тоа што секогаш ми мести за јадење ако речам дека сум гладна, научив дека не е потребно многу да усреќиш човек   

а од дедо ми, научив многу математика ,... да бидам дарежлива спрема другите како што е тој спрема сите нас, ( внуците ),... да бидам издржлива,бидејќи од кога е дијабетичар благо јаде само на мојот роденден ,... кога правам нешто да направам правилно и како што треба, а не колку да се рече... да бидам пријател со сите, гледајќи го како минејќи на улица се поздравува со сите, без разлика дали е ром, турчин или некоја друга националност... и една навика за која му симнувам капа, е навиката на еден многу кутар,стар човек... секогаш кога ќе дојде кај него, да му даде некое тегло ајвар, слатко, сок или пак некоја пара за која не очекува да му се врати....

затоа и не е чудно што толку многу време сакам да поминувам кај нив... а и плус се млади

Gospo da te cuva od rodnini i prijateli