Под ист кров

Пред три години живеев во заедница,а последниве три не живеам во заедница. Мојата таканаречена слобода се состои во следново : плќам целодневна, трчам после работа да направам ручек,немам многу време за дружење, вечерните излегувања ми се само поим,многу малку време ми останува да си посветам себеси во спредба пред три години.......
Затоа им советувам на сите млади парови, доколку со старите(Немам задни мисли бидијќи и јас идам натаму)добро се согласуваат нека живеат во заедница бидејќи и старите и младите ќе бидат среќни.

Изменето од MIJATA - 19.Декември.2008 во 23:38

Delfin напиша: Во овие времиња често многу млади брачни парови се принудени да живеат заедно со родителите на момчето ( најчесто ) или со родителите на невестата. Што мислите ? Возможна ли е хармонија на подолг период? Ке може ли судирот на генерации да се издржи со самооткажување на дел од сопствената комоција и со многу толеранција . Или овој начин на соживот е осуден на неуспех на подолг период ?

Судир на генерации???? Многу убав термин. Е сега и прашање- Зошто судир?
Млади, невработени, без пари а сакаат да командаат односно да ја заземат територијата  што некој претходно ’’ја освоил’’, ја оплеменил, си ја оспособил за живот.
Нешто однапред осудено на пропаст затоа што се тргнува со негативната страна?! Ајде да ги гледаме позитивните страни
--- Обврските се делат- повеке слободно време за шетање, одмор
--- Повеке финансии на еден куп, повеке можности за планирање на материјалната добивка, бизнис или било што
----Децата се растат во хармонија, со имање резервен човек за чување додека некој-мајката  одмара (па и во фудбалот има резервни играчи- славната 11 торка не може без резервите)
 И уште многу предности и слабости. Кога би се гледале предностите (зборуваме за ситуации во кои друг излез нема) и кога сите ќе научиме да толерираме нема да дојде до ова
Често разводи, а се' поретко свадби

NI TAKA NE FUNKCIONIRA BIJONSE,SEKOJ SVOJA SOBA,A KOJ VO KUJNA ,PA NEKOJ CEL DEN KE RABOTII POSLE SITE VO TRPEZARIJA KE SE NAJADAT I PAK VO SVOJA SOBA,KOJ KE SOBERE PO SITE,KOJ DA GI IZMII SADOVITE,.......ABE NE BIVA TAKA EDNA KUJNA ZA DVE ZENI NE BIVA,NAJUBAVO SAM PA KAKO ZNAM,KOLKU I DA SE TRUDIS SEKOGAS KE SE NAJDE NEKOJ DA KAZE NESTO SHTO KE UPROPASTI SE,A TOA SHTO VELITE DECA IMA KOJ DA GI GLEDA NEMA DA SE SAMI,I TOA NE DRZI VODA,ZS AKO SAKA BABATA DA GI POCUVA DECATA KOGA TREBA NEKADE DA SE ODI TAA KE GI CUVA I AKO NE SI VO ZAEDNICA SO NEA, A AKO NE SAKA DZABE SHTO SI ZAEDNO ENOSTAVNO NE SAKA ,A NE TI VELI TAKA TUKU JAS NEMOZAM PA KE PLACE ,PA OVA,ONA MILIONI PRICINI I NEMA DA GI POCUVA,UBAVO E DA SI SE POCITUVAAT STARITE ZASHTO RODITELI SE NA TVOJOT PARTNER,AMA ZAEDNO, NE FALA

ne fala

m-free:roditelite sekako ce bidat mnogu posrecni ako ziveat vo posiroko semejstvo so svote deca i vnuci, TIE TOA I GO ZASLUZUVAAT...                                


ako tie toa go zasluzuvaat, togas sto zasluzuva bracniot par. Sekoj sto se ima vencano vo crkva sigurno znae na delot koga se soglasuvat da se oddelat od svoite roditeli i da se zalepat eden za drug, i za uspesen brak toa treba da se pocituva.
Taka e napisano i vo svetoto pismo, pa mislam deka e toa konecniot odgovor na ova prasanje, bez razlika nie sto sakame ili nesakame.

p.s. m-free nadogradi se malku duhovno, gledam deka si zaostanal na toa pole

Изменето од mamamd - 01.Јуни.2009 во 22:04

Моја куќица-моја слободица, јас сум тип што не трпи многу мешајнци, било во кујна било во други работи, зашто секој збор кажан од устата на неговите или твоите има своја тежина и ги нарушува односите.

Па така, набрзо по мажачката се “осамостоивме“, т.е. отидовме под кирја.

Нит мајка нит свекрва...е сега ми било тешко, не велам не, со бебиња, сама насекаде, ама затоа сега сум кралица, никому ништо не му должам, никој за ништо не смее нит може збор да ми пререче.

Е сега, глеам тука по становиве и по 3 генерации, па и на мал простор и секогаш си велам-Леле како можат? Која толеранција..
Но не е така, пошто сите зад грб се оговараат-снаи свекрви и обратно.
И тогаш си велам-Фала Богу што никогаш не бев во заедница.




Изменето од maria_magdalena - 22.Август.2009 во 20:41

GlenKlouz напиша: Мислам дека голема улога игра дали самите родители и нивните деца се растени во заедница. Ако има традиција да живеат по неколку генерации (од икс причини) и да се сеприсутни во своите животи тоа ќе биде прифатено како нормално и тие луѓе и прифаќаат да живеат како дел од друга заедница. Во моето семејство со генерации наназад тоа го немало дури ни баба ми и дедо ми од двете страни не живееле со старите од сам старт уште после втора светска војна. Јас сум одела кај моите баби само на гости по неколку саати, ниту ме чувале ниту ме раснеле, мајка ми се сама и така сум воспитана да не се потпирам на никого во животот, што не значи дека не треба да побараш помош кога ти е најпотребна но она што можеш сам да го сработиш во животот-не му препуштај на друг. Така и се учи човек како да се справува со непријатни и сложени животни ситуации. Јас и мојот сопруг сме сами уште од првиот ден и тој самиот од 20 год живее сам. Тие што седат залепени до 40 год до мајките и татковците (освен ако се ептен сиромашни) и не се обидуваат да изградат живот за себе и за се едно нешто бараат помош како мали деца-за мене се несамостални луѓе кои го бираат полесниот начин да преживеат. Уште полошо е кога ни самите родители не ги охрабруваат децата на самостални чекори туку со својата наметливост и посесивност прават уште поголеми паразити од нив.

Па остај тоа, има и такви кои ем сакаат да ги осамостојат децата-а им плаќаат кирја и сметки на “децата“ од по 30-40 години. Цел живот зависници, бетер од хероинска навлеченост.