ЗБУНЕТОВА ТЕМА

zbunet напиша: ... низ шума трчаме, се’ довикуваме, се’ посакуваме, преку паднати трупци прерипуваме. Паднатите трупци нема да се кренат никогаш, јасно ни’ е, но кога ќе се измориме зад нив се криеме и ништо сем тишина од нив не очекуваме, не знаат дека сме тука, зафатени се со свето трулење. Крадешкум кон високи и раскошни крошни погледнуваме, паднати плодови од нив собираме, тешки сме да се качуваме, од пад се плашиме, од свежи плодови се откажуваме. Малку ни’ е бар момент висина и свежина, се навикнавме на трајна горчина. Скапаниот дел го обрезуваме, но сепак неговиот вкус го чувствуваме и таму каде навидум има свежина, се тешиме, бар за око е добро ако го завртиме оној дел без дупки кон нас, се обидуваме да заборавиме и на момент се излажеме дека е плодот е цел и само за нас, дека среќа сме имале, дека најпосле ќе можеме вистински да се пофалиме. Од паднатите трупци далеку не одиме, ориентација ни’ се колку далеку смееме, ни’ се чини многу повеќе можеме, не забележуваме дека се’ помалку желба имаме за надежи нови затоа што и тие што беа скапаа, заедно со парче од душа ги обрезавме. Се гледаме задишани, вечност во секунда правиме, кон небото потоа погледнуваме, и кон мракот и трупците кои ни’ се чини дека не’ чекаат. Одиме по земја и се враќаме, небото е измислица, си велиме...

... може подобро и не, може да испадне поинаку, може да се најдеме од каде враќање нема, биди таа што беше, менувам се што ќе допрам, може да се најдеш во расчекор помеѓу слатка слабост и онаа стара навикнатост тлото по кое газиш секогаш да биде твое, тоа со мене нема да го најдеш. Подмолно играм, не бев ваков роден, тешко научив и наеднаш сето го употребувам, не раскажувам, ионака никој не би ме слушал колку ми се јасни работите, тебе не ти се, не би било фер.
Ако ме погледнеш во очи, на прв поглед ништо посебно нема да видиш, длабината ќе те повлече на сред реченица ќе застанеш расеано, ќе знам точно што треба да направам, престанав да го грешам моментот, ме обзема гладот секојдневно, строг учител е, ме обликува површно да ме има за сечиј прв поглед, моите вилици се страшни, но незабележливи.
Важен ќе ти стане моментот, во мислите ќе ти се повторува она за кое не знаеше дека постои, врат незаштитен ќе ми пружаш, нема да знаеш кому тоа го правиш кој опиен од твојата миризба побрзо од молња вилиците ќе ги склопи. Не можам да погрешам, сум заборавил кога сум го сторил тоа последен пат, точно знам каде да те допрам, што да речам, како да застанам додека сонцето зад мене те заслепува, нема да можеш да не’ разликуваш.
Ќе ја засакаш ноќта како да е твоја зошто нема да сакаш очите да ги отвориш, само ќе сакаш да чувствуваш и само тоа ќе го правиш зошто знам како тоа да го предизвикам...не е фер...не можам да погрешам...

zajdov od citanje

jas samo da go pozdravam zbunet....momak ako nekogas osnovas crkva....kazi mi da i se priklucam

мене само ако основаш партија ........

МАРШАЛ напиша: мене само ако основаш партија ........