Скопје најубавиот град во светот!

Дијамантска матура за генерацијата од 1949 година

Со скромна свеченост и панихида за починатите професори и соученици, некогашните ученици во женската и во машката гимназија одбележаа 60 години од матурирањето

Возбуда, воздишки, искрени и срдечни прегратки и евоцирани спомени - вака вчера изгледаше средбата на соучениците од некогашната женска гимназија „Јосип Броз Тито“ и од машката гимназија „Цветан Димов“, кои пред црквата „Света Богородица“ го одбележаа дијамантскиот јубилеј - 60 години од матурата.

Поранешните соученици, сега на возраст од 79 години, на средбата дојдоа дотерани и елегантни како за на матура, исто како во далечната 1949 година, кога зрелоста заедно ја прославиле во Офицерскиот дом. Само, овој пат со набрчкани лица, со бастунчиња в рака и со пожолтени фотографии што со децении им го носеле споменот од една завршена страница од животот. Од вчера во нивните албуми посебно место ќе зазема и заедничката фотографија од дијамантскиот јубилеј. Генерацијата е горда што од нејзините редови излегле познати архитекти, писатели, академици, доктори на науки, хирурзи, режисери и што дури 95 отсто од нив успеале да си го исполнат животниот сон.

- Речиси половината од генерацијата сме живи. Не' има 44 од машките и приближно толку од женските соученици. Речиси сите успеавме да изодиме по некоја животна врвица и од нас произлегоа многу угледни личности во општеството - вели Трајко Димитров, познат архитект во пензија и еден од организаторите на јубилејот.

Во меморијата на славениците се' уште беше свежо сеќавањето за денот кога тие ја прославиле своја матура, скромно, но сепак радосно и весело.  Нашата генерација славеше во Офицерскиот дом. Беше скромно, но во отмена атмосфера во раскошните сали. Се' уште ги паметам црвените теписи и преубавите лустери кои и до-ден денес се чуваат во Битола. Тогаш не беше како сега, немавме сите нови костуми и фустани. Напротив, многумина од нас носеа позајмена облека, но тоа и не беше толку битно. Важен беше моментот на заедништвото, на зачекорувањето во едно ново поглавје во животот - се сеќава д-р Јанко Канчески, хирург во пензија.Тој се сеќава на средношколските денови во машката гимназија, каде што една учебна година поминале заедно со ученичките од женската гимназија.

- Минав повеќе училишни години само со машки соученици, но сметам дека е поубаво кога се заедно и машките и женските. Машките имаат едни навики, женските други, па кога ќе се соберат заедно добрите навики, продуцираат заедништво и убава дружба. Сепак, кога матуриравме, бевме само мажи, три класа со околу 100 ученици - раскажува Камчевски.Некогашните матуранти, видно возбудени, со нетрпение чекаа да ги пренесат своите импресии.

- Се чувствувам многу возбудено. Не верував дека ќе доживеам толку години. Среќна сум, иако не сум баш најдобро со здравјето. Одвај одам, ама направив напори да дојдам, оти ретко се доживува таков јубилеј. Драго ми е што ги видов другарите по толку години, иако во првиот момент не можев да ги препознаам сите, а ниту тие мене - вели Софија Киселичка, поранешна професорка во Градежниот училиштен центар.

Откако ги евоцираа многубројните спомени, славениците во црквата „Пресвета Богородица“ одржаа панихида во знак на сеќавање на починатите соученици и професори, на која служеа свештенослужители од храмот. Свеченоста продолжи со ручек во ресторанот „Уранија“ во Градскиот парк.Генерацијата што матурира во 1949 година не се среќава за последен пат. Повод за нивната следна средба ќе биде свечената промоција на монографијата на генерацијата, која ќе се одржи во октомври во Македонската академија на науките и уметностите.

(А.П.)
Фото Слободан Ѓуриќ