Порака во шишето

 

Како што пишав во предходното шише се спремав да одам на другиот крај од островот по кокосови ореви за Филмаџијка,да ја поткупа малу оти не ми идеше во колибата и конечно кинисав.

На кинисуење гледам се шмекаше со еден,си реков белки нема да изневери,не оти тој беше поубав од мене,нашол јадица и имаше фатено риби мамичето негово,ја убедував Филмаџијка дека рибите не чинат,пролив од нив се фаќало но не ми верујше таа и се нешто се шуркаше со него,и тој слаб ко стап беше исто ко Филмиќот па му ја зачукав една и избега со опашката в газ ко ветар.

Филмичот почна да ми се дере но виде нема фајде упорен ја демек и заминав а неа ја остајв во колибата да ја чува мачката,си дојде од некаде и моравме да ја чуваме,не оти ја љуба многу мачки,Филмичот си играше со неа,плус имаше глувци еден куп па ко се растрча мачориштето попара ги напрај.

Шуќур не спаси живи ќе не изедеа а и мачорот беше сит да не се дума и за него.

Конечно кинисав и почнав да се пробива низ ѓунглата кроце кроце,ко вака дрмна земјотрес силен,со брзање се качив на едно ридче и гледам Цунами се кренало,пу да ти ибам среќата ми замина Филмаџијка во вечните ловишта,колибата наша замина к*рбан,сакав да се врата назад ама ми беше страв да не ми го јадат и мене граот.

Продолжив што ќе праа друго,ја барем да си го спаса газето ко не мојв да и помогна на Филмичот.

Талкав така низ џунгла два дена сам ко Шварценегер во Предатор 1 ,и конечно дојдов до другиот крај на островот,ќути не ме начекаа мајмуните оти мамето ќе ми го расплачеа,ги слушав од далеку се намножиле бетер од глувците наши покојни.Нејсе.

Најдов кокоси и почнав да ги збира во една вреќа што ја носев со мене два дена и спиев на неа.

Сега веќе не ги збирав за Филмаџијка,за мене без неја ја прости господ,ако го има и ако и простил,ме изневери бе со тој токмакот,грев голем е тоа,абе најголем.

Си велам што ќе одам сега назад нема никој тамо плус цунамито се збриша,а тука плажа уба кокоси има од нив ќе живеа дур не ме најде некој,ако ме најде и ако предходно не скина конци.

Другиот ден најдов едно мајмунче мало,сигурно се загубило и не го чепкав ич,го бркав оти ми беше страв да не дојдат роднините негој и да ме распарчат.

Арно ама не бегаше мамичето негово,нејќев да му го скина вратчето,жал ми беше а рака на срце му се думав едно време,ќе имав за јадење мевце малу и мирна глата ќе ми беше.

Но го зедов и со мене идеше,мислеше дека су му мајка или татко,јбг велат и ние од мајмун сме настанале,крвта вода не бидува,судбини.

И така ко Робинсон шетав по брегот неколку дена,а мајмунчето по мене в петици,на крај го качив на рамо и си седеше тука,само ме нервираше што многу пати ме измоча по грбот,јбг проклетија смрдев ко нужник полски,ми беше страв да влеза во морето,абе ајкули и медузи саде до брегот,ко да ме чекаа мене мамичето нивно,ќути вода имаше питка кај едно водопадче тамо одев се капев од време на време, и да не беја кокосите ќе умрев од глад,ама од едно бев жив ама од истото умирав,пролив ме вати од кокосите најверојатно,газот ми беше ренде напраен,страшна работа.

Седев тука некое време,околу недела дена и едно утро таман се разбудив вака гледам мајмун еден дошол кај мене и ме гледа,леле си реков ме открија и ова е мајкаму на Чита моја,го забркав и избега урлајќи,мајмунчето се уплаши а камо ли ја.

Шуќур избега,арно ама пак проклетија,после некое време слушам галама голема,се качив на едно дрво и гледам сурија мајмуни идат кој по земја кој по дрва кон мене.

Леле тој што го избркав бил извидница и им јавил на другите,што да праа сега?-На дрво ќе ме најдат,да бега може ќе избега,во вода да влеза ќе се спаса од нив,ќе ме изеат ајкулите после,од сите страни стап некој ми влагат.

Решив да бега по плажа,имав кондиција и ги стегнав патиките и ветар,мајмунчето по мене и то се исплаши од неговите,кај не ќе се исплашит,една сурија кој знае што ќе му напраат,се навикна на мене тоа веќе.

Го зедов в раце и ајт со трчање.

Трчав некое време по плажа и видов имаше уште што ме пратеа и на крај влегов в џунгла и низ џунгла со брзање трчање,некако им избегав,ама Марфи пак се јави мајката негова,сега се изгубив и заглавив тука,абе малер до малер,пу проклетија.

Три дена талкав низ џунгла и на крај дојдов на плажата од кај шо кинисав.

А тамо пустелија,цунамито се срамнило ко за пченица сеење,го најдов шишево и малу хартија и го пишав ова.

Пред да го пушта писмово,нешто заслушав како глас,ко ќе вида што ќе вида?-Филмаџијка жива се појави,слаба слаба бетер од манекенкине од ФешнТВ,одма ми се фрли во прегратка и почна да ме бакнува.

А ја ликував еве вака

Ќути шуќур се спасила и таа,барем друштво ќе има за почеток,после ќе видиме,може ќе падне нешо друго

Ако го најт некој шишево нека не спасујт одма,оти овде коските ќе ги остаајме со Филмичов ако поседиме некое време.

Ајт хартија веќе нема,ако најда хартија ќе пиша пак.