Дали NASA крие докази за НЛО?

Еве ви извадок од една книга околу НЛО

"Градот Тиаванако е полн со тајни. Тој лежи на висина од 4000 метри, и тоа на крај на светот. На таа висина пејсажот се чини како да е на некоја друга планета. На секој дојденец физичката работа му е тешка: воздушниот притисок е за половина понизок отколку нивото на морето, а количината на кислород е помала. Па сепак на таа висина настанал голем град.
На блоковите од 100 тони лежат камени коцки тешки 60 тони. Сите камења се уредно обработени. Во блоковите тешки 10 тони се наоѓаат дупки долги 2.5 метри, чија употреба до сега е неразјаснета. Во земјата се наоѓаат камени водоводни цевки – два метри долги, пола метар широки и од прилика исто толку и високи. Тие пронајдоци пленат со својата прецизна изработка. Зарем претците од Тиаванако немале некоја попаметна работа отколку без алат со години да прават толку прецизни водоводни цевки? Нашите современи бетонски одводи се обична играчка во споредба со тие цевки.
Во еден двор кој е денеска обновен, постои цела низа камени глави, кои кога подобро би ги посматрале, ќе забележиме дека претставуваат собир од различни раси: тука ималица со тенки и дебели усни, долги и кукасти носови, ситни или гломазни уши. Освен тоа на некои глави има и шлемови.
Едно од големите чуда на Јужна Америка се и монолитните Сончеви врати од Тиаванако: од едно единствено парче е изработен голем кип, висок три, а широк четири метри. Тежината на тоа дело се проценува на повеќе од 10 тони. Тоа суштество кое претставува некој бог кој лета – во три реда од страните го опкружуваат четириесет и осум коцкасти ликови.
Што кажува легендата за таинствениот град Тиаванако?
Таа зборува за некој златен вселенски брод кој стигнал од ѕвездите; со него дошла некоја жена која се викала Орјана. Орјана имала само четири прста, кои биле споени со опна. Прамајката Орјана родила седумдесет деца на Земјата и се вратила на ѕвездите. Во Тиаванако можат да се видат цртежи на стените и киповите кои покажуваат суштества со четири прста. Нивната старост е неопределлива. Ни еден човек од било кое време познато за нас не го видел Тиаванако поинаку, освен во рушевини.
Да не го заборавиме и Сакваман, кој е оддалечен нецел километар од познатото утврдување на Инките. Нашата фантазија не е толку богата да одговори на прашањето: какви технички средства користеле нашите претци, за камените блокови тешки повеќе од сто тони да ги пренесат на друго место и таму да ги обработуваат. Во кратер се наоѓа еден камен блок висок колку четирикатница и според проценките неговата тежина изнесува 20.000 тони. Каменот е беспрекорно обработен, има скали и платформи меѓу одредени делови на скалите, а украсен е со спирали и дупки. Кој камен блок стои свртен наопаку – поточно скалите водат од горе па надолу, дупките изгледаат како да се направени од експлозија на граната и се насочени во различни насоки. Може ли да се замисли дека човечки раце и сила ја откинале таа грамада, ја пренеле и ја обработиле?

Сумерците почнале да ја бележат славната историја на својот народ. Денеска сеуште не знаеме точно од каде дошол тој народ. Меѓутоа, знаеме дека Сумерците со себе донеле супериорна изградена култура која делумно им ја наметнале на Варварите. Знаеме и дека своите богови ги барале на врвовите од планините и дека ако се населеле во област каде нема возвишение – правеле вештачки. Нивната астрономија била неверојатно развиена – нивните опсерватории успеале да направат пресметка на Месечевото кружење кое се разликува од денечната за само 0.4 секунди. Ни оставиле и една вистинска мала сензација: на ридот Кујунџик се наоѓа пресметка чиј резултат изнесува во наши вредности 195.955.200.000.000. Петнаесетцифрен број. Претците на нашата западна култура на кои обично се повикуваме и проучуваме, старите мудри Грци, во времето на процутот на нивната наука не ја поминале цифрата од 10.000. Тоа што ја поминувало таа цифра едноставно се означувало како “бесконечно”.
Сумерците со векови граделе возвишенија, пирамиди и живеалишта со сите удобности, им принесувале жртви на своите “богови” и го чекале нивното враќање. Сумерските “богови” имале човечки лик, а симболот на секој бог бил поврзан со некоја ѕвезда. На плочите ѕвездите се така прикажани како би ги нацртале и денес. Необично е тоа што ѕвездите се опкружени со планети во различни големини. Од каде тогаш Сумерците, кои немале на располагање средства за посматрање на небото какви што имаме денес, знаеле дека ѕвездите кои што стојат имаат планети?

Штом гледаме наназад во минатото со денешни видици и му го дадеме замавот на нашето техничко време, ќе почнат да се подигаат корените кои лежат над темнината. Проучувањето на прастарите светски книги ќе ни помогне нашата претпоставка да ја претвориме во јака замислива стварност и истражувањето на минатото под силен притисок на револуционерните прашања, нема да може повеќе да се одложува.

Во ескимската митологија се тврди дека првите племиња на север ги донесле “боговите” со бронзени крилја! Најстарите индиски легенди зборуваат за огнената птица која го донела огнот и плодовите. Митологијата на Маите зборува за тоа како “боговите” можеле да видат се: Вселената, сите четири страни на светот, па дури и округлата површина на Земјата.

Маите биле мудар народ и имале високо развиена култура. Нам не само што ни оставиле календар, туку и некои неверојатни пресметки. Тие годината на Венера ја израчунале на 584 денови траење, Земјината година ја процениле на 365,2420 денови (денешната точна пресметка изнесува 365,2422).

Народите кои живееле пред Инките, во своите легенди за боговите зборуваат за тоа како ѕвездите се населени и како боговите од соѕвездијата ќе слезат кај нив. Сумерските, Асирските, Вавилонските и Египетските текстови ги опишуваат со клинесто писмо истите тие слики.

Тибетските книги “Тантјуа” и “Кантјуа” ги споменуваат праисториските летала кои тие ги викале “бисери на небото”. Двете книги изразито нагласуваат дека тоа сознание е тајна и дека не е наменето за јавноста. Во “Самарангана Сутрадари” постојат цела низа подглавја во кои се опишуваат воздушните бродови кои фрлаат оган.
Еден дел од некој запис од времето на Тутмес III, кој живеел околу 1500 година пред нашата ера, кажува како научниците виделе некоја огнена топка која се приближува од небото. Тутмес и неговите војници ја гледале таа појава се додека огнената топка не се качила во јужен правец и ја снемало од видикот.

Текстовите настанале неколку милениуми пред нашата ера, а авторите живееле на различни континенти и припаѓале на различни култури и религии. Па сепак, на сите четири страни на светот и од многу извори наоѓаме скоро еднакви извештаи. Зарем сите автори имале иста фантазија? Зарем сите тие биле еднакви на еден начин, скоро сите манијачки опседнати со тие феномени?

Внеси реплика	страница <1 3 456 >
Tweet