Сакам да ти кажам...

...zaradi tebe me fati ovaa debeljacava..aman..moram da begam!...ajt i Vie,treba da se smete....

 

 

     Сакам да ти кажам...!!!

                                Празни ми се деновиве без тебе...!!!

Х: Хммм ... ај, прво ти.
Y: Ааа, не. Прво ти.
Х: После тебе.
Y: Е ај сеа, не тупи. Кажи прво ти, па јас.
Х: Е јас прва си реков `прво ти`.
Y: Нема шанси прв да кажам.
Х: ... гррр ... ќе кажеш или не?
Y: Што?

Х: Што што?
Y: Што да кажам?
Х: Па кажи што ќе нарачаш од менито. Келнерот чека.
Y: Аааа, тоа ли?...
Х: А ти што си мислеше?     

Everything i do i do it for you....that wos only for you.

Сакам да ти признам......дека бев со три истовремено, три пати неделно, цел месец.

Вака беше...имаше бесплатен к*рс од владата за компјутери...не учеа, ова, она, ваму таму...и учителката ни рече да препишеме некој текст на ворд, а ја се насмеав во себе, пффф ...на збунет они ќе го тераат да пишува текст, абе се осеќав ко Кларк Кент шо не смее да каже кој е навистина и фатиф...додека оние околу мене ги бараа буквите, ја - такатакатакатака ! испишав на брзина...за момент настана тишина и погледи вперени кон мене ко нишани...три баби ги преместија столчињата до мене...и тука си останаа...
Ме чекаа да дојдам  , ме прогонуваа со досадни прашања и совети да бидам умен, еднаш дури скоро до дома ме испратија , се ме испопрашаа, кој сум, од кај сум...дури не завикаа четрите мускетари  ...преку мене си дофрлаа муабети за рецепти, нон стоп брбореа,  учителката стално не опоменуваше, не знаеја ни маус да држат, ме испопипаа за раката, не можеа ни лозинка да запамтат од меил, а додека ги стават очилата тоа беше цел ритуал...ма не ми даваа ни да пушам цигари на пауза демек млад сум бил сеуште и тоа било штетно ...три пати си дојдов дома со тегла слатко,  ...ми кажуваа каде живеат...
На крајот ме частеа во слаткарница ко мало дете и ми дадоа кеса бомбони...ми го запишаа телефонскиот број...и уште ми се јавуваат..... и сакаат на кафе да ми дојдат

sdtk ..... nema sansa ........... si nosam kompas redovno