“Антиквизација“ или кому му пречат нашите корени?!

Дел од нашата интелектуална и политичка елита во последно време ни скова еден термин “антиквизација“ или “букефализација“, како погрден термин кој ќе се користи за опфаќање на се’ она што се нарекува потрага по нашите антички корени.

Сведоци сме дека дел од таа “елита“ не бира средства и зборови со кои ќе нападне се што има некаква врска со антиката, со политиката на поставување споменици, со интензивирање на археолошките истражувања, именување на објекти според имињата на историски личности, па некои од нив одат и до таму да сопствениот народ кој изразил интерес за своите историски корени да го наречат пациент, заразен со антички вирус, македоноиди, психијатриски случаи, болно племе...

Во исто време, чудно и симптоматично ми е што, во меѓувреме додека се ова се прави, никој никаде не се одрекол од своите словенски елементи во потеклото и дека ги негирал или оспорил нашите историски личности од словенскиот период.

Па зошто тогаш ова копање по нашето минато толку многу им пречи на овие господа? Зошто се дрзнуваат така безобразно да плукаат по него и да се потсмеваат со овој дел од нашата историја, омаловажувајќи го на секој начин нашето културно, историско и цивилизациско наследство?

 

Она што сакав да го кажам, преубаво и едноставно во својот текст “Антиквизација“ го срочил д-р Васко Наумовски:

Во различни временски периоди македонските интелектуалци го даваат сопствениот придонес во јавните дебати, и тоа на различни теми: од заштитата на животната средина до врвните политички приоритети. Меѓу нив, во последните месеци се наметнува како најдинамична дебатата за потеклото на македонскиот народ, неговите корени, историски развој, како за некои потези на власта што се однесуваат на промоција на личности од историјата и нивните успеси.

Приказната е за некаков процес на наметнување нова свест кај народот, негирање на словенските елементи во потеклото, и „антиквизација“ на историјата. Не се сеќавам дека некој јавно се одрекол од словенските корени, дека ги негирал светите Кирил и Методиј, светите Климент и Наум, или, пак, царот Самуил. Но веројатно тоа е единственото нешто што може да се наметне како обвинение.

Критиките се однесуваат на плановите за изградба на споменици, именување објекти со имиња на историски личности, веење на шеснаесеткракото сонце од Кутлеш од страна на граѓаните итн. Секоја од нив со сопствено објаснување.

Секоја европска метропола „врие“ од споменици - на историски личности, настани или на апстрактни уметнички изрази. Скопје до пред неколку години можеше да се пофали со десетиците споменици на херои од НОБ, сите во иста форма и димензија. Ако не грешам, првиот споменик на коњаник во Скопје е оној на Скендер-бег. Во градот без споменици, се критикуваат намерите за изградба на обележја со личности од сите историски периоди - од антиката до денес, при што најголем дел од нив се однесува токму на поновиот дел од македонската историја, а не на антиката. Но антиката е секогаш поинтересна за критикување.

Како посебно определена цел за обвиненија е секое споменување на Александар Трети Македонски. Без длабоко навлегување на деталите од неговиот живот и успеси, може да се констатира дека станува збор за личност што е дел од светското цивилизациско наследство, за кого Македонија никогаш не претендирала да биде ексклузивно „нејзин“. Со Александар се гордеат и во Грција, но и оние од Египет, и од Иран, и од Ирак. Во согласност со неговите патишта, со неговото име не треба да се именува само патот низ Македонија, туку сите патишта што ја поврзуваат Европа со Азија, длабоко низ Блискиот Исток, до Египет. По својата суштина, тој не е делител, туку обединител.

А Филип Втори, пак, меѓу другите, е гордост дури и на Бугарите, кои му се неизмерно благодарни за основањето еден од нивните најголеми градови што постојат и до денес - Пловдив (Филипол). Значи, се доведуваме со ситуација во која целиот свет може да и оддава почит на античката македонска цивилизација, освен Македонија. Го чекам моментот кога овие „спасители“ на словенството ќе ги обвинат и продуцентите на оној британски квиз за кои Александар потекнува од Македонија, а не од Грција.

Македонија е веројатно единствената држава каде што видни интелектуалци, политичари и новинари се потсмеваат на споменувањето на сопствената татковина во Библијата, како и на нејзиното културно, историско и цивилизациско наследство. Се прашувам што ли ќе направеа историчарите и интелектуалците на Ирска, Луксембург, Естонија или на Словачка ако нивните земји беа во Библијата, или, пак, доколку имаа некој сличен на Александар во нивната историја.

Додека другите држави прават од ништо - нешто, градат споменици на луѓе и се гордеат со настани што имаат само локално или национално значење, нам ни се негира правото да им оддаваме почит на оние што се дел не само од македонската туку и од светската историја, оние за кои се изучува на часовите по историја во сите училишта во светот, оние за кои знаат сите.

Друг интересен аспект се нападите дека во тој наводен процес на „антиквизација“ граѓаните се оддаваат на веење на знамето со македонското сонце од Кутлеш (веројатно за нив и ова име треба да се забрани - повеќе им годи Вергина), што повторно било провокација. Ако за тоа се бара виновник, тогаш нека ги обвинат сите пратеници што во 1992 година речиси едногласно го усвоија тој симбол за државно знаме, вклучително и тогашните министри во владата и тогашниот претседател на државата, кои со гордост се заколнуваа и се поклонуваа пред него. Ако се бараат виновници за „антиквизацијата“ - таа почнала токму тогаш.

Уште многу пред денешниве антиисторичари, првата асоцијација за името Македонија е Александар Велики и неговиот печат врз историјата. Негирањето на постоењето на макар и најмала врска на Александар со Република Македонија секако е дел од напорите за создавање на перцепцијата дека денешната Македонија нема никаква врска со античката, а со тоа и нема право да се нарекува токму така - Македонија. Тоа е и основната идеја зад предлозите од типот „Нова Македонија“.

Не случајно, оние што го негираат македонското наследство од антиката се истите оние што повикуваат на широкоград компромис со Грција, дури и тој да значи обезличување на нашиот идентитет. Барем се доследни.

Како мислиш “античките македонци да се дел од нивната историја“?
Античките македонци се дел од историјата на македонците.
Поточно, нашиот континуитет како народ не оди само до 6-ти век туку и поназад и не само до периодот на Александар Македонски. Тоа е историја и континуитет на еден народ, кој во текот на таа историја нормално и се мешал во различни историски периоди со различни народи кои опстојувале во регионот, но голем дел од нашите гени сеуште се задржале и укажуваат на нашето древно потекло. Има доволно артефакти, документи, генетски истражувања кои го потврдуваат ова, па и дел од грчките историчари и археолози, кои сеуште не подлегнале на грчката антимакедонска пропаганда, го тврдат истото.
И не те разбрав, какво е тоа “создавање фиктивно минато“?

Грчката наука контра политичарите

Александар Велики во Атина дошол како војсководец и освојувач и не заслужува негов споменик да се постави на плоштад во централното градско подрачје на грчката метропола. Ова се аргументите на грчките научници, со кои тие му одолеваат, засега успешно, на политичкиот притисок од властите, кои инсистирале, статуата на античкиот крал, да краси еден од плоштадите во Атина.

Со ова грчките археолози, кои се многу ценети од страна на државата и важат за моќно лоби, застанаа во одбрана на егзактните показатели за значењето на ликот и делото на Александар Велики за општеството, контра властите, чие поимање е засенето од политички потреби. За ова пишува денешното издание на британскиот весник „Гардијан“.

Обелоденува дека веќе подолго време меѓу археолозите и политичарите се води вербална војна за потребата да се постави статуа на Александар Велики во централното атинско подрачје. Весникот пишува дека статуата била изработена уште во 1972-та година, а од Министерството за култура била земена пред 17 години. Од тогаш статуата на големиот антички војсководец, пишува „Гардијан“, лежи во депо прекриена со прашина. Желбата на грчките политичари, статуата да ја види светлината на денот, особено се засилила, по најавите дека македонските власти планираат да постават статуа на античкиот крал, на скопскиот плоштад.

Весникот цитира изјава на претставник на скопската локална власт, кој информирал дека статуата на Александар Велики на коњ, ќе се наоѓала во центарот на фонтана од која ќе се слушале песните на Тоше Проески. Споменикот ќе се викал - пејачка статуа, пишува „Гардијан“. И дека со тоа Македонија ќе им оддаде почит на двајцата синови на начин каков што Грција никогаш не може ниту да замисли, пишува „Гардијан“.

Nash*te koreni im prechat na onie SHTO NE KRADELE SO VEKOVI, i kitele so nash*te perja!

Mnogu realen citat izvadok od prehodnata statija;

Археолозите и историчарите имаат доблест да го признаат она што нивните политичари никогаш нема да го кажат:

"Alexander came to Athens as a conqueror, an enemy". The parallel would be if the Polish decided to erect a statue of Hitler in Warsaw.


Треба ли поголемо признание од ова?
Неколку недели дебатата за ова се криела од грчката јавност, за да не и наштетат на владата???
А нашите плукачи по минатото, уште со тапани да удрат, се натпреваруваат кој најдалеку и најгнасно ќе плукне... и после се чудат (кобајаги) кој ни ја поткопува позицијата?!!