Од што зависи моралот?

jas mislam moralot zavisi najmnogu od covekot licno , sto ako ima dobra familija pa vlezi vo loso drustvo - mu se eba majkata , covekot treba da e svesen sam za svoite postapki .

Морал значи закон, пропис, воља, навика, карактер...а се ова потекнува од самото домашно воспитание.Но моралот има врска и со напишаните општествени правила.Моралот повеке е духовна и возвишена ствар на една личност неопходна за човештвото и за напредокот на самото општество, па така што се вметнува во сите гранки на истото.

a jas i ponatamu tvrdam deka moralot e usloven od opstestvoto,zato so ako tvoite moralni vrednosti se kosat so onie postaveni od opstestvoto se pagjata vo voda i kolku i da sakas da si moralen od opstestvoto si odbelezan kako nemoralen

e taka Joki.....
bash taka!!!! MORAL e percepcija NASHA na ona shto e ,,pravilno,,!

Моралот........., тоа е длабоко личен индивидуален став кон случувањата околу нас . Зависи од личноста и карактерот кои се наш личен белег ,кои што пак се формираат под дејство на три фактори .........наследен фактор , семејството и влијанието на надворешната средина........

BillyEsteban напиша: sto zborite za moral koga na cena e nemoralot .kreni od pretsedatelot pa do najmaliot partiski vojnik   site se ebat za pari

Интересно, но ми се чини дискусијава отиде во погрешна насока.

Ако морал е тоа што го одредува општеството, тогаш зошто Холокаустот, геноцидот, итн. не би биле во ред, кога во склоп на тоа општество (на пример нацизмот) се прифатливи? Така е и со многу други појави, кои се неморални на универзално ниво, па дури и да се прифатливи во одредено општество!

Ако пак морал е тоа што го одредува индивидуата, тогаш имаме па уште поголем проблем. Можда за те*е е морално исправно да ја силуваш жената на „Петко“, ама за Петко и за жената тоа е апсолутно повреда на нивната слобода.

Друг проблем е зошто воопшто да бидеме морални. На крајот на краиштата, најголем досег на секуларната мисла е принципот на „преживување на посилните“. Ако е така, тогаш треба по секоја цена да ги „излактаме“ другите околу нас, за да бидеме на врвот, каде што нашето опстојување нема да биде загрозено. Тука моралот може само да не попречи во таа цел.

Веројатно погодувате, насоката во која одам е дека во секое човечко битие има вградено едно потсвесно разбирање дека некои нешта се морални некои не. Дури и самата свест за морал е зачудувачки вродена. Да, многу се постигнува и со воспитание се разбира, но зошто луѓето воопшто започнале со воспитување според одредени норми, ако немале некое вградено чувство за морал во се*е?

Но, сепак, универзалните принципи за моралност, остануваат секојпат кај Створителот. Тоа е барем мое сфаќање. Дури и вграденото чувство понекогаш отапува, или лаже, но христијанската етика е единственото место, верувам, каде што можеме да пронајдеме цврсти вредности на моралното битисување.