Критики позитивни/негативни на личните тв

абе добра е ко кафе 

Таа е негова недопишана песна.
Секоја точка раѓа нов стих.
Секој стих не завршува со точка,
а секој миг е ден, за него волшебен.

Таа е негова недопиена чаша.
Секоја голтка полни ново вино.
Секое вино не завршува до дно,
а секоја боја е нијанса, за него непозната

Таа е негова недосликана слика.
Секој потез таложи нов слој.
Секој слој не завршува до рамката,
а секоја светлина е светла, за него негова.

Таа е негова мечта недомечтаена.
Капка во морето од мечти - дневни соништа
А мечтите не престануваат, немаат крај
а секоја мечта е желба, за него неостварена

Толку :)))

Таа е негова песна неиспена
Секој збор тежнее кон нов стих
Секоја строфа е мевлем за неговите рани
А секоја рана е тешка, од неа нанесена...

Вака нешто слично на твојата идеја

fiks напиша: Ја гледав без да изговорам збор Таа беше тажна и збунета во исчекување на нешто И пратив насмевка искрена Ја прими моментално Јас сум весел Срцето од радост ми заигрува Мигот на среќа е краток Тагата повторно ја обзеде Мистичноста на нејзиното лице се врати Се заљубив во таа нејзина мистичност одамна Но сега ми смета најмногу од се Таа мистичност е нејзиниот демон Демон кој и ја обзеде и кој и ја јаде душата,полека но постојано Ја зедов мојата насмевка и ја ставив на нејзиното лице со зборови нежни Додека ја бакнував во нејзините очи видов неизмерна болка Се јадев самиот себе си додека низ солзи ми рече дека не може повеќе Ми велеше дека сака се ова да го заврши,но не ми откри што Низ плач ме праша како издржувам со неа Како и после се ова се уште сум со неа Ќе те сакам додека сум жив изустувам за прв пат додека сме заедно Моето те сакам ја растресе цела Затрепери целата во грч Ти си мојата љубов и никогаш нема да те напуштам и реков Ме гледаше целата претворена во прашалник неверуваќи на зборовите мои Двајцата со погледи вперени еден во друг стоевме во тишина Тишината ја наруши таа Искрен ли си ме праша Се уште сум со тебе и одговорив На нејзиното лице се појави ангелска насмевка За се она што сакам да напишам понатамо,тука нема место.

фикс ако е ова твое
нема зборови,
од секој стих може да се напише една нова песна
бравос
кје ти украдам по некој стих од тука

                               by fiks
...
Тагата повторно ја обзеде
Мистичноста на нејзиното лице се врати
Се заљубив во таа нејзина мистичност одамна
Но сега ми смета најмногу од се
Таа мистичност е нејзиниот демон
Демон кој и ја обзеде и кој и ја јаде душата,полека но постојано
Ја зедов мојата насмевка и ја ставив на нејзиното лице со зборови нежни
...


Fiks,  za ova! 

Изменето од Sho-Sana - 04.Март.2009 во 14:27

Со убаво

Бисеру мој,
сокриј се во школката,
идат арамиите.
Пеперутко,
напикај се во кожурецот,
идат студови.
Самовило,
стисни се во ореова лушпа,
идат змејови.
Најскапа моја,
ти ѕирка стопалцето
ти ѕирка раменцето,
ах, на месецот
ти блеска лиценцето.
Премногу пафташ со крилјата,
прегласно дишеш, ангелу.
Тај се и заби стисни.
Кога ќе минат сите
бури и фортуни,
тогаш излези, среќо,
и биди весела.
Тогаш биди бучна
и разиграна.
Биди моја простирка
и покривка.
Биди моја медовина
и ладовина.
Тогаш излези од мракот,
од школката,
од кожурецот,
од некаде,
од никаде,
ако се сетиш
каде си се стуткала,
во кој ќош,
ако се пронајдеш
тогаш кога ќе ти кажам,
некогаш ...
никогаш.

(filmadzijka)


................................................................


Ауууууууууууууу, немам зборови, Филмаџијке!!! Само големо, огромно WOW!!!

Предавничка     od ekszi88

Скршнав од патот
на радоста
уште во раното детство.

Ме проголта животот
заглавувајќи ме
на неговиот
најостар заб
полека растопувајќи
ме со плунката
погребувајќи ме
во порите на јазикот.

Одвратно и поразително,
војник со скршено копје
на бојно поле
надевајќи се на победа.
Сега надежта
со својата лопата
ја фрла студената земја
врз моето поразено тело...

Предавничка
која ми беше единствена
ѕвезда водилка во животот
на патот до тагата.